Ποιος: Σεμπαστιάν Πινιέρα, οικονομολόγος, μεγαλοεπενδυτής, πολιτικός επίσης, πλούσιος γενικώς – προέρχεται από την «υψηλή κοινωνία», είναι δισεκατομμυριούχος, φιγουράρει στη θέση 804 των μεγιστάνων της λίστας Forbes, διαθέτει ένα τηλεοπτικό κανάλι καθώς επίσης μετοχές σε πολλές μεγάλες επιχειρήσεις, ήταν δε εκείνος που εισήγαγε το πλαστικό χρήμα στη Χιλή. Στην τελευταία του προεκλογική εκστρατεία «έριξε» πάνω από 13 εκ. δολάρια, επιδίωξε να προσεταιριστεί ακόμα και τη λοατκι+ κοινότητα, η νίκη του πάντως υπήρξε οριακή.
Πού:
Στη Χιλή όπου στις εκλογές του Μαρτίου εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας με το κεντροδεξιό κόμμα της Εθνικής Ανανέωσης, αξίωμα το οποίο «υπηρέτησε» και μεταξύ 2010-14. Ως διευθυντής τράπεζας παλιότερα είχε διωχθεί δικαστικά για νομικές ατασθαλίες. Διατηρώντας καλές σχέσεις με το περιβάλλον του δικτάτορα Πινοσέτ, είχε κιόλας αντιταχθεί δημόσια τη σύλληψή του στο Λονδίνο το 1998.
Γιατί:
Διότι ζήτησε την παραίτηση όλων των υπουργών του προχωρώντας σε ευρύ ανασχηματισμό, προκειμένου να κατευνάσει τις οργισμένες μαζικές διαδηλώσεις και τις άγριες αναταραχές που παρέλυσαν τη χώρα. Η αστυνομία του, συνεπικουρούμενη από τον στρατό που βγήκε πρώτη φορά στους δρόμους μετά την αιματοβαμμένη δικτατορία του Πινοσέτ (1974-1990), απάντησε με πρωτοφανή βία η οποία μέχρι στιγμής αριθμεί 20 νεκρούς - άλλοι 20 άνθρωποι φέρονται να αγνοούνται -, εκατοντάδες τραυματίες και χιλιάδες συλληφθέντες. Υπάρχουν επίσης καταγγελίες για βασανιστήρια και «σωφρονιστικούς» βιασμούς. Ήδη παρενέβησαν ΟΗΕ και Διεθνής Αμνηστία.
Όλα ξεκίνησαν στις 18/10 με αφορμή την αύξηση της τιμής των εισιτηρίων στο μετρό της πρωτεύουσας Σαντιάγο, όμως οι αιτίες είναι πολύ βαθύτερες ακόμα κι αν μιλάμε για μια χώρα που η Παγκόσμια Τράπεζα χαρακτήριζε πρόσφατα υπόδειγμα, ούσα η πιο ταχέως αναπτυσσόμενη οικονομία στη Λατινική Αμερική – οι πρόσφατες δυναμικές κινητοποιήσεις είναι οι σοβαρότερες αλλά όχι οι μόνες των τελευταίων χρόνων.
Είναι, ταυτόχρονα, η χώρα με τις μεγαλύτερες εισοδηματικές ανισότητες στην περιοχή, καθώς επίσης αυτή με τα περισσότερα ιδιωτικοποιημένα δημόσια αγαθά όπου υπάγεται ακόμα και το νερό σε ποσοστό 100%! Πρόκειται για «κληρονομιά» της πινοσετικής χούντας, στη διάρκεια της οποίας η Χιλή έγινε «πειραματόζωο» ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εκπορεύονταν από τη λεγόμενη Σχολή του Σικάγο. Πολιτικές τις οποίες ανέχθηκαν και οι προηγούμενες κεντροαριστερές κυβερνήσεις, όπως καταγγέλλεται και που δημιούργησαν μια κοινωνία πολλαπλών ταχυτήτων, με κάποια στρώματα να ευνοούνται ενόσω άλλα πασχίζουν για την καθημερινή επιβίωση.
Δημόσια παιδεία, δημόσια υγεία είναι σε κακά χάλια, η δικαιοσύνη επίσης, η διαφθορά καλά κρατεί όπως και τα κέρδη των λίγων σε μια αγορά εργασίας έξτρα ελαστική και κακοπληρωμένη.
Διά ταύτα:
Ο ίδιος ο Πινιέρα που έχει χαρακτηρίσει το πολιτικό του όραμα ως «χριστιανικό ανθρωπισμό» μιλά τώρα για την ανάγκη σύναψης ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, παρότι αρχικά δήλωνε πως «η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο με έναν επίφοβο εχθρό» (εννοούσε τον μη προνομιούχο χιλιανό λαό, όπως αποδείχθηκε).
Αντιπροσωπεύει την VIP άρχουσα τάξη του 1% που απλώς αδυνατεί να κατανοήσει τι σημαίνει ανέχεια και διακρίσεις, ενώ ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός που πρεσβεύει – το κυρίαρχο «ευαγγέλιο» σήμερα διεθνώς – αποδεικνύει ξανά τη βαρβαρότητά του, ειδικά όταν εφαρμόζεται δίχως κάποιες στοιχειώδεις, έστω, δικλείδες ασφαλείας. Για ευνόητους βεβαίως λόγους, η κοινωνική αναταραχή στη Χιλή δεν συγκίνησε κυβερνήσεις και ΜΜΕ όσο εκείνη της Βενεζουέλας, παρότι οι «Μαδούροι» είναι σήμερα η εξαίρεση ενώ οι «Πινιέρα», ο κανόνας.