Από την αρχή της εξέγερσης εναντίον του Μπασάρ Αλ Ασαντ, ήταν σχεδόν αδύνατο για τους ξένους δημοσιογράφους, πόσο μάλλον για τους φωτογράφους να εργαστούν στη Συρία, γράφει η Le Monde.
Για να είναι σε θέση να πραγματοποιήσει την έκθεση του «Εικόνες από μια παράνομη σφαγή κεκλεισμένων των θυρών», ο γάλλος φωτορεπόρτερ Mani άρχισε τις επαφές του εκτός της χώρας ώστε να προσεγγίσει την αντιπολίτευση. Και διακριτικά στα τέλη Σεπτεμβρίου μόλις, ο Mani κατάφερε να προσεγγίσει τη Δαμασκό και τις γύρω πόλεις.
Οι ακτιβιστές της αντιπολίτευσης είναι κυκλωμένοι από δυνάμεις ασφαλείας και τα τζαμιά που θεωρούνται σημεία συσπείρωσης για τους διαδηλωτές υπόκεινται σε αυστηρή εποπτεία.
O Mani καταφέρνει να αποκαταστήσει την επαφή με τους ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια. Ταξιδεύει στη χώρα με λεωφορεία, συναντά πρόσωπα-κλειδιά μέσα στους αντάρτες.
Μαθαίνει ότι κάθε τραυματίας θεωρείται τρομοκράτης για αυτό πρέπει να τον φροντίσουν σε σπίτια, ότι έχει στηθεί ένα παράλληλο «κρυφό»σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, ότι όταν κάποιος συλλαμβάνεται προσπαθούν όλοι να μάθουν που κρατείται. Γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις που οι συλληφθέντες εξαφανίζονται.
Ο Mani καταφέρνει να καταγράψει τις εμπειρίες του και κυρίως να αιχμαλωτίσει στο φακό σκληρές στιγμές της συριακής εξέγερσης, που δημοσιεύονται σε φωτό στη γαλλική εφημερίδα.