Ένας φάρος ηλικίας 120 ετών, στη νοτιοδυτική Δανία, τοποθετήθηκε πάνω σε ράγες και μεταφέρθηκε από το σημείο που είχε ανεγερθεί ώστε να σωθεί από την υποχώρηση του εδάφους.
Όταν ο φάρος Rubjerg Knude χτίστηκε το 1900, απείχε περίπου 200 μέτρα από την χείλος του γκρεμού στην απόκρημνη ακτή της Γιουτλάνδης. Μέχρι και πριν τη μεταφορά του η απόσταση αυτή είχε μειωθεί στα έξι μέτρα.
Ο δήμαρχος της περιοχής, Arne Boelt, ανέφερε ότι πολλά μπορούσαν να πάνε λάθος κατά τη μεταφορά του φάρου, που έχει βάρος 1000 τόνων και βρίσκεται σε έναν γκρεμό ύψους 200 μέτρων από το επίπεδο της θάλασσας. «Αλλά άξιζε το ρίσκο. Η εναλλακτική θα ήταν η αποσυναρμολόγησή του», πρόσθεσε. Η επιχείρηση διήρκεσε δέκα ώρες. Ο φάρος μετακινήθηκε με ταχύτητα οχτώ μέτρων ανά ώρα.
Η Lea Wermelin, η 35χρονη υπουργός Περιβάλλοντος της Δανίας χαρακτήρισε τον λευκό φάρο ως «εθνικό θησαυρό» ώστε να εξηγήσει γιατί το υπουργείο της ξόδεψε πέντε εκατομμύρια κορώνες, περίπου 670.000 ευρώ για τη διάσωσή του. Στα έξοδα αυτά συνέβαλε και η πόλη του Hjoerring.
Ο φάρος σταμάτησε να λειτουργεί το 1968 και μετατράπηκε σε μουσείο που περιλάμβανε και ένα έκθεμα για τη μάχη του κτιρίου ενάντια στο έδαφος που υποχωρούσε. Το μουσείο έκλεισε ωστόσο καθώς η άμμος κάλυψε τα δύο βοηθητικά κτίρια. Ο φάρος, ωστόσο, εξακολουθεί να προσελκύει 250.000 επισκέπτες τον χρόνο.
Η περιοχή είναι γνωστή για το αμμώδες έδαφος και την ακτογραμμή που διαβρώνεται. Το 2008 μία εκκλησία αποσυναρμολογήθηκε ώστε να μην βρεθεί στον γκρεμό. Η εκκλησία είχε χτιστεί το 1250 και εκεί είχαν γυριστεί σκηνές της ταινίας "Η Γιορτή της Μπαμπέτ". Το 1987 "Η Γιορτή της Μπαμπέτ" έγινε η πρώτη δανέζικη ταινία που κέρδισε το όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας.
Με πληροφορίες από Reuters