Οι ελληνικές προτάσεις δεν επαρκούν για να διασφαλίσουν πλεόνασμα στον προϋπολογισμό φέτος, τόνισε ο επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ολιβιέ Μπλανσάρ, σε συνέντευξη στη γαλλική οικονομική εφημερίδα Les Echos.
Σύμφωνα με το ΑΠΕ, ο Μπλανσάρ υπενθύμισε ότι φέτος προβλεπόταν αρχικά να υπάρξει πλεόνασμα στον προϋπολογισμό ύψους 3%, ωστόσο αυτό «είναι πιθανότατα μη ρεαλιστικό για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους». «Είναι δυνατόν να αναθεωρηθεί αυτό το πλεόνασμα προς τα κάτω», είπε, προειδοποιώντας όμως ότι κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε νέες ανάγκες για χρηματοδότηση, για τις οποίες η Ελλάδα θα χρειαζόταν και πάλι τη βοήθεια των Ευρωπαίων. Αυτό θα μπορούσε να επιτύχει εάν, σε αντάλλαγμα, η Ελλάδα παρουσίαζε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα, πρόσθεσε.
«Αν αναλογιστούμε ότι οι πιο πρόσφατες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για σημαντικό δημοσιονομικό έλλειμμα, χρειαζόμαστε αξιόπιστα μέτρα για να το μετατρέψουμε σε πλεόνασμα και να διατηρήσουμε αυτό το πλεόνασμα στο μέλλον», υπογράμμισε.
Σε ερώτηση τι είδους αξιόπιστα μέτρα θα μπορούσε να λάβει η ελληνική κυβέρνηση για να πετύχει τον στόχο αυτό, απάντησε ότι «θα πρέπει να αναρωτηθούμε αρχικά από πού μπορούμε να κάνουμε οικονομία». «Το προφανές είναι ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα είναι συχνά υπερβολικά γενναιόδωρο, ότι υπάρχουν ακόμη πάρα πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι» ενώ επίσης θα πρέπει «να εξεταστεί ποια διαρθρωτικά μέτρα απαιτούνται για να διασφαλιστεί μια βιώσιμη ανάπτυξη μεσοπρόθεσμα», είπε.
Όσον αφορά τα "σενάρια" εξόδου από την κρίση, ο Μπλανσάρ είπε ότι «υπάρχουν πολλά, από τον έλεγχο των κεφαλαίων μέχρι την έξοδο από το ευρώ». «Ελπίζουμε να τα αποφύγουμε όλα», πρόσθεσε.
Όταν ρωτήθηκε αν το ΔΝΤ θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του για την πολιτική λιτότητας που επέβαλε στην Ελλάδα, ο Μπλανσάρ απάντησε πως «Θα μπορούσαμε να έχουμε μια δημοσιονομική εξυγίανση με πιο αργούς ρυθμούς; Δεδομένου του γιγαντιαίου αρχικού ελλείμματος, εάν είχαμε επιλέξει να το περιορίσουμε πιο ήπια, τότε η οικονομική βοήθεια που συμφωνήθηκε θα έπρεπε να είναι ακόμη μεγαλύτερη απ' ό,τι υπήρξε. Αν δούμε πού βρισκόταν η Ελλάδα στο ξεκίνημα, η αναγκαία προσαρμογή ήταν, σε κάθε περίπτωση, γιγαντιαία και υπήρχε ένα όριο στο τι ήταν έτοιμοι να πράξουν οι επίσημοι πιστωτές».