Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

O ναός της ελληνικής καλτίλας είναι ένα περίπτερο

Στο κέντρο της πόλης, δίπλα στο Δημαρχείο και τα τσοντάδικα

O ναός της ελληνικής καλτίλας είναι ένα περίπτερο


Νομίζω ότι αυτό που ακουγόταν την ώρα που έφτασα στο περίπτερο της πλατείας Κοτζιά, παραπλεύρως του δημαρχείου ήταν κάτι ηπειρώτικο. Πλησιάζω τον περιπτερά και του λέω ότι η μεγάλη συλλογή από παλιές κασέτες που περιβάλλει το κιόσκι του είναι εντυπωσιακή. "Τα cd άμα τα ακούσεις δέκα φορές χαλάνε, η κασέτα δεν παθαίνει τίποτα" μου απαντά.

Εδώ θα βρεις κασέτες που δεν πρόκειται να έχει κανένας άλλος. Δεν με νοιάζει αν θα τις πουλήσω, θέλω να τις έχω δίπλα μου.

Ο κ. Κώστας ασχολείται με τη μουσική εδώ και 30 χρόνια τουλάχιστον. Είναι σήμερα 61 ετών και θυμάται ότι το πρώτο τραγούδι που τον έκανε να θέλει να χωθεί σε αυτό τον χώρο ήταν ο "Παλιατζής" του Άκη Πάνου και η ερμηνεία του Στράτου Διονυσίου. Έχει δικό του μαγαζί στην Κλεισθένους, δίπλα στο περίπτερο. "Κανονικό, με δικαιώματα, ήμουν μέτοχος στην AEPI εγώ". Από εκεί μεταφέρει κάποιες από τις κασέτες και τις πουλάει. Μου δείχνει με υπερηφάνεια τα credits που αναγράφονται στα εξώφυλλα: Sibilla: Παραγωγή-Διάθεση Κ. Μπούζης. Ελληνική φωνογραφική εταιρεία. "Εδώ θα βρεις κασέτες που δεν πρόκειται να έχει κανένας άλλος. Δεν με νοιάζει αν θα τις πουλήσω, θέλω να τις έχω δίπλα μου" μου λέει.

Με ρωτάει από πού κρατά η σκούφια μου και όταν του λέω ότι είμαι από νησί, στραβώνει απαντώντας ότι δεν τα πάει καλά με τους νησιώτες. "Εγώ είμαι Πυργιώτης, αλλά η μεγάλη μου αγάπη στη μουσική είναι τα δημοτικά και τα ηπειρώτικα". Από ότι καταλαβαίνουμε από τη συλλογή σας, κ. Κώστα, οι μεγάλες αγάπες δεν κρύβονται!