Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Ο καπιταλισμός ποτέ δεν πεθαίνει

Ενέσεις στην ημιθανή αθηναϊκή αγορά

Ο καπιταλισμός ποτέ δεν πεθαίνει
Συγκλονιστική λεπτομέρεια από την οδό Βερανζέρου. (φωτό: Νίκος Βατόπουλος)

Σημειώνω την ημερομηνία: 12 Μαρτίου /

βγαίνοντας από τον σταθμό του Νέου Φαλήρου με «πήρε» η μυρωδιά από φρεσκοφυτρωμένο χαμομήλι /

το πρώτο ισχυρό μήνυμα της άνοιξης που μας πολιορκεί από το Σαββατοκύριακο κι εμείς, πιο έτοιμοι από ποτέ, ετοιμαζόμαστε να πανηγυρίσουμε τον ερχομό της /

δεν θυμάμαι άλλη εποχή να θέλω τόσο να έρθει η άνοιξη και μετά το καλοκαίρι /

κι ας υποφέρω το καλοκαίρι στην Αθήνα /

κι ας μην αγαπάω τις ζέστες, και τους αέρηδες, και τις πυρκαγιές /

αλλά φέτος δεν έχω τον παραμικρό ενδοιασμό /

θέλω να φύγει ο χειμώνας που (μεταξύ μας) ήταν ήπιος και καλός μαζί μας /

χωρίς πολλά κρύα, αλλά πολλές, ευεργετικές βροχές (τουλάχιστον δεν θα διψάσουμε) /

αλλά δεν θέλω άλλα πρωινά ξυπνήματα με κρύους τοίχους /

δεν θέλω άλλα ρούχα πάνω από τα ρούχα /

θέλω φως και πυρακτωμένα ηλιοβασιλέματα στον Σαρωνικό /

θέλω τη θάλασσα και το Αιγαίο /

θέλω την αποχαύνωση της παρατεταμένης ζέστης /

θέλω το φως και η ζωή να νικήσει τη θανατίλα που μας περιτριγυρίζει /

και οι βροχές, που κάποτε αγάπησα με πάθος, δεν ξεπλένουν τίποτα πια /

γιατί η μαυρίλα τρύπωσε μέσα μας /

τώρα, όμως, έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου σε αυτό το απίθανο φως της Αττικής και στη δύναμη του υπαίθριου βίου /

δεν θέλω να ξεχάσω ή να ξεχαστώ /

θέλω τη φύση και το σώμα να με κάνουν να θυμηθώ αυτά που κάποτε ήταν σημαντικά /

προς το παρόν, τριγυρίζω στο κέντρο και με κάποια έκπληξη συνειδητοποιώ ότι η ζωή συνεχίζεται /

νέα μαγαζιά, νέα στέκια, ο κόσμος έξω, καφέδες μακρόσυρτοι κι εμείς, σαν άλλοι Εγγλέζοι, να μη χορταίνουμε τον ήλιο και τις πρώτες ανοιξιάτικες ζέστες /

κάτι που δεν είχα προσέξει είναι η δυναμική του ισόγειου καφέ του ξενοδοχείου Πλάζα στο Σύνταγμα /

πολύ έξυπνη κίνηση η απομάκρυνση όλων των στοιχείων που καθιστούσαν το «μέσα» αθέατο για τους «έξω» /

κατά μία έννοια, πρόκειται για το νέο Ζόναρς, ή καλύτερα για μία εκσυγχρονισμένη εκδοχή του «αρχαίου» και κλειστού εδώ και δεκαετίες Ζαχαράτου/

το Σύνταγμα έχει απελπισμένη ανάγκη τα ζωηρά, αστικά καφέ, όπου ο κόσμος συναντιέται ή διαβάζει απλώς την εφημερίδα του /

σημαντική επένδυση από την εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενη οικογένεια Βιλβιρίδη στο γωνιακό ακίνητο Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου, εκεί που είχαμε συνηθίσει χρόνια τώρα το μεγάλο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας /

από τις πιο αξιοπρόσεκτες ειδήσεις της εβδομάδας το γεγονός ότι ανοίγει ξανά το Starbucks της Κοραή που είχε καεί στα επεισόδια της 12ης Φεβρουαρίου του 2011 /

θυμίζουμε για τον ιστορικό του μέλλοντος ότι ήταν το πρώτο κατάστημα της αμερικανικής αλυσίδας που είχε ανοίξει στην Αθήνα /

νέο μπαρ ετοιμάζεται να ανοίξει δίπλα στον «μεθυσμένο Σινάτρα» της Θησέως, το μεγάλο χιτ της χιπστερο-Αθήνας /

νέο μπαρ σε φρεσκοανακαινισμένο κτίριο, μάλιστα /

pizza bar άνοιξε δίπλα στον Όστερμαν της Αγίας Ειρήνης, ενώ τρελό σουξέ φαίνεται πως έχει ο πολυχώρος που άνοιξε η σοκολατοβιομηχανία Παυλίδης στην Ερμού /

ενοικιάστηκε επιτέλους το ισόγειο κατάστημα στην πλατεία Καπνικαρέας, που παλαιότερα ήταν το κατάστημα γυναικείων ρούχων ysatis /

και για να κλείσουμε αυτό το μίνι εμπορικό-καταναλωτικό τουρ, επιβεβαιώνεται ότι στον παλιό Χυτήρογλου επί του πεζόδρομου της οδού Καπνικαρέα, δίπλα στο γλυκύτατο Cookie Land, ετοιμάζεται να ανοίξει σούπερ-ντούπερ καφέ /

προς το παρόν, προχωράει η ανάπλαση του κτιρίου που παρέμενε για χρόνια κρυμμένο πίσω από ατελείωτες επιγραφές.

Ιστορικό καφέ Νο.1: Στο καφέ Brazilian της οδού Βουκουρεστίου, με έτος ιδρύσεως το 1944, σύχναζαν ονόματα όπως ο Ελύτης, ο Καρούζος, ο Μόραλης, ο Φασιανός, ο Χατζιδάκις κ.λπ.Ιστορικό καφέ Νο.2: Το καφενείο του Λουμίδη στη Σταδίου είχε συγκεκριμένη χωροταξία: στο ισόγειο, σε πάγκους όρθιων πελατών, κάθονταν κυρίως δικηγόροι, χρηματιστές και διερχόμενοι, ενώ στο πατάρι συναντούσες συγγραφείς, ποιητές, ηθοποιούς και δημοσιογράφους.