Για δεκαετίες η Αθήνα έδειχνε να είναι σπασμένη στα δύο, καθώς στη δυτική όχθη του Κηφισού έμοιαζε να έχει στηθεί ένα παράλληλο αστικό σύμπαν. Όταν μιλούσες για την Αθήνα, φυσικά είχες στον νου σου το κέντρο, αλλά μπορεί και όλους τους όμορους δήμους του δήμου Αθηναίων σε Βορρά, Ανατολή και Νότο, αλλά όχι στη Δύση. Οι δυτικές συνοικίες της Αθήνας είχαν για χρόνια φτιάξει τον δικό τους αυτοδύναμο και αυτόνομο μικρόκοσμο. Περιστέρι, Αιγάλεω, Λιόσια (σόρι, Ίλιον), Κορυδαλλός, Πετρούπολη, είναι περιοχές που γιγαντώθηκαν, εξελίχθηκαν και έφτασαν στο σήμερα κάνοντας μια απολύτως παράλληλη διαδρομή με την υπόλοιπη Αθήνα και μοιάζοντας να αδιαφορούν για το αν αυτή η διαδρομή θα ταυτιζόταν με την πορεία της υπόλοιπης πρωτεύουσας.
Τα δυτικά προάστια είχαν πάντα τα δικά τους στέκια, τις δικές τους πιάτσες, τις δικές τους κόντρες, τις δικές τους ομάδες, τις δικές τους καβάτζες για θέα στην πόλη, τη δική τους αισθητική, τους δικούς τους μικρούς ήρωες, το δικό τους lifestyle, ακόμα και τη δική τους αργκό. Και όσο οι υπόλοιποι Αθηναίοι σνόμπαραν ελαφρώς τις «λαϊκές» δυτικές συνοικίες αποκαλώντας τες «κιτς» ή «cult», τόσο οι κάτοικοι των δυτικών συνοικιών αδιαφορούσαν για τους «φλώρους» της Αθήνας και απολάμβαναν την αυτονομία τους.
Μέχρι και πριν από μερικά χρόνια οι μόνοι λόγοι που ένας Αθηναίος θα αποφάσιζε να... διασχίσει το ποτάμι και να βρεθεί στα δυτικά προάστια ήταν ή κάποια συναυλία (κυρίως στην Πετρούπολη) ή, πάνω απ' όλα, η διασκέδαση (άντε και κανένας συγγενής ή φίλος που ίσως ζούσε εκεί, μια μιλάμε για κάποιους από τους πολυπληθέστερους δήμους της χώρας). Και η αλήθεια είναι πως στα δυτικά προάστια πάντα ήξεραν να γλεντάνε! Και μάλιστα με την ψυχή τους.
Και όσο οι υπόλοιποι Αθηναίοι σνόμπαραν ελαφρώς τις «λαϊκές» δυτικές συνοικίες αποκαλώντας τες «κιτς» ή «cult», τόσο οι κάτοικοι των δυτικών συνοικιών αδιαφορούσαν για τους «φλώρους» της Αθήνας και απολάμβαναν την αυτονομία τους.
Τα ελληνάδικα στο Μπουρνάζι έχουν γράψει (και συνεχίζουν να γράφουν) ιστορία. Εκεί όλοι ξενυχτούσαν μέχρι πρωίας με λαϊκά σουξέ (ενίοτε παντελώς άγνωστα στο ευρύ κοινό) πολύ πριν η υπόλοιπη Αθήνα (και κατόπιν όλη η Ελλάδα) ανακαλύψει στα '90s πως ένα κλαμπ μπορεί να θυμίζει μπουζούκια.
Όμως, ακόμα και τα ροκάδικα ή τα λάτιν στέκια των δυτικών προαστίων κατάφερναν να ξεχωρίζουν και να κοντράρονται στα ίσα με αυτά της υπόλοιπης Αθήνας, ενώ ενίοτε κέρδιζαν στα σημεία, γιατί ήταν πιο αυθεντικά και «ανθρώπινα».
Αν προσθέσει κανείς σε όλα αυτά τις αναρίθμητες ταβέρνες, τα μουσικά μεζεδοπωλεία, τα ρακάδικα και λοιπά στέκια για φαγητό (και greek γλέντι) που υπάρχουν σε όλες τις δυτικές συνοικίες, τότε εύκολα καταλαβαίνει πως η νυχτερινή ζωή των δυτικών προαστίων δικαίως αποτελούσε τον βασικό ίσως πόλο έλξης σε αυτές τις γειτονιές. Όμως κάτι έχει αλλάξει πλέον και αυτό δεν είναι άλλο από το μετρό. Η επέκτασή του στα δυτικά προάστια εξαφάνισε διά παντός τα «αόρατα» σύνορα πάνω από τον Κηφισό και το αλισβερίσι των Αθηναίων με τους κατοίκους των δυτικών προαστίων έγινε πια όχι μόνο πανεύκολο αλλά και μοιραίο!
Πλάι στους σταθμούς της Αγίας Μαρίνας και του Αιγάλεω στήθηκαν νέες all-day πιάτσες και οι δυτικές συνοικίες έγιναν ξαφνικά προορισμός για shopping. Στήθηκαν εμπορικά κέντρα και οι αγορές σε Αιγάλεω, Κορυδαλλό (ειδικά σε πιάτσες όπως η Ταξιαρχών και η Αθηνάς), Αγία Βαρβάρα (η Ελευθερίου Βενιζέλου είναι γεμάτη καταστήματα), Περιστέρι (στην Εθνικής Αντιστάσεως και στη Βεάκη) κ.α. όχι μόνο έχουν τα πάντα και συναγωνίζονται ακόμα και την Ερμού, αλλά ενίοτε προσφέρουν και σούπερ τιμές.
Φυσικά, εύκολα μπορεί κανείς να πάει δυτικά για σινεμά, ακόμα και για ένα γρήγορο καφεδάκι ή ποτάκι μετά τη δουλειά, για business lunch ή απλώς για βόλτα.
Πεζόδρομοι όπως η Αιμιλίου Βεάκη ή πλατείες όπως η πλατεία Ελευθερίας στον Κορυδαλλό θυμίζουν πλέον τα Πετράλωνα και του Ψυρρή, ενώ τα νέα καταστήματα κάθε είδους (από «ψαγμένα» ντελικατέσεν μέχρι μπουτίκ μικρών σχεδιαστών, new age φαγάδικα και αναρίθμητα καφέ) ξεφυτρώνουν πια σαν τα μανιτάρια παντού: από τα στενά γύρω από την Ιερά Οδό στο Αιγάλεω μέχρι τους πεζοδρόμους που δημιουργούνται σε όλες τις δυτικές συνοικίες και την 25ης Μαρτίου στην Πετρούπολη.
Τα δυτικά προάστια μπορεί να μην είναι και να μη θέλουν να γίνουν glam, αλλά σήμερα αυτές οι για πολλούς άγνωστες γειτονιές της πόλης έχουν τόσο πολλές νέες αφίξεις στα στενά και τις λεωφόρους τους, μαζί με παλιά «μυστικά» στέκια που περιμένουν να τα ξετρυπώσεις, που σίγουρα αξίζει να βροντοφωνάξεις «Go West» σαν τους Pet Shop Boys και να σπεύσεις να τις ανακαλύψεις!
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO