Τα βιογραφικά λένε μόνο τη μισή αλήθεια. Πάντα ήθελα να γνωρίσω τη Σοφία - και το να μάθω τα αγαπημένα της πολιτιστικά αγαθά είναι ένα μεγάλο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση...
ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Μάλλον θα περιμένετε να σας πω για «Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού» ή κάποια παρόμοια ταινία, αλλά αποφεύγω να απαντώ με κλισέ για την κώφωση. Η κώφωση είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο για να την περιγράψεις με μια μόνο ταινία, είναι μια αναπηρία που έχει πολλές πλευρές και μορφές, λόγω των διαφορετικών επικοινωνιακών προσεγγίσεων, που είναι συνήθως άγνωστες στο ευρύ κοινό. Εννοώ εδώ κυρίως τους μεταγλωσσικούς κωφούς σαν κι εμένα, που μιλάμε προφορικά, διαβάζουμε τα χείλη και δεν γνωρίζουμε τη νοηματική γλώσσα, άρα δεν ακολουθούμε το επικοινωνιακό μοντέλο που περιγράφεται συνήθως για τους κωφούς.
Οπότε θα σας απαντήσω ότι οι αγαπημένες μου ταινίες είναι οι ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, για τον απλό λόγο ότι μόλις πριν από λίγο καιρό κατάφερα να βρω πολλές από αυτές με υποτίτλους (με τη βοήθεια του αδερφού μου) και να τις παρακολουθήσω κι εγώ χωρίς δυσκολία στα 39 μου χρόνια.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Μια από τις πιο αγαπημένες μου φωτογραφίες είναι αυτή:
Τραβήχτηκε πρόσφατα σε φοιτητικές τουαλέτες όπου οι φοιτητές έχουν γράψει στίχους του Ηλία Λάγιου (πρόκειται για ένα μεγάλο ποιητή μας που πέθανε το 2005 σε ηλικία 47 ετών και για τον οποίο έχω γράψει και το ένα από τα τραγούδια που μελοποιήθηκαν). Είναι παρήγορο και ελπιδοφόρο για μένα να βλέπω ότι οι ποιητές φεύγουν αλλά η ποίηση μένει και διαδίδεται στη νέα γενιά. Την ίδια συγκίνηση αισθάνομαι και όταν βλέπω ποιήματα-συνθήματα στους τοίχους.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Πάρα πολλά είναι τα αγαπημένα μου ποιήματα. Εκτός από τους πασίγνωστους ποιητές μας (Σολωμός, Παλαμάς, Καβάφης, Σεφέρης, Ελύτης, Δημουλά κ.α) προσωπικά έχω αδυναμία στους ποιητές του Μεσοπολέμου, με προεξάρχοντα τον Καρυωτάκη κι επίσης αγαπώ πολύ και τους Σκαρίμπα και Καββαδία. Τέλος αγαπώ γενικότερα την σύγχρονη ποίηση σε έμμετρες μορφές, την οποία ανθολογήσαμε επί δυο χρόνια καθημερινά μαζί με τον Κώστα Κουτσουρέλη και βρίσκεται στον ιστότοπο Νέοι Ηχοι στο Παμπάλαιο Νερό.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ
Εκτός από την ποίηση που ανέφερα παραπάνω, δύο είναι τα βιβλία που με έχουν σημαδέψει: Το «1984» του Οργουελ και ο «Θαυμαστός καινούριος κόσμος» του Αλντους Χάξλεϊ.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ
Αγαπώ πολύ τη ζωγραφική του Νταλί και του Ντε Κίρικο.
Στο εξώφυλλο του πρώτου μου βιβλίου επέλεξα τον πίνακα του Ντε Κίρικο «Κόκκινο γάντι» (Mεταφυσικό Τρίγωνο, 1958) γιατί με συνδέει μια βαθιά σχέση με αυτή την απεικόνιση.
Θεωρώ πως μοιάζει με ένα «μετέωρο βήμα» ενός χεριού (κατ’ επέκταση και όλου του ανθρώπου) που θέλει να προχωρήσει μπροστά και να κάνει πράγματα αλλά διστάζει και κινείται προσεκτικά ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, σαν να είναι σε σκακιέρα. Αυτή φυσικά είναι η δική μου ερμηνεία, δεν γνωρίζω ποια ήταν η άποψη του Ντε Κίρικο όταν το δημιούργησε. Εξάλλου όταν ένα έργο τέχνης αποδεσμεύεται από τον δημιουργό του ανήκει πια στον αναγνώστη / παρατηρητή / φιλότεχνο που θα το αποκωδικοποιήσει.
ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ;
Δυστυχώς δεν μπορώ να ακούσω μουσική γιατί πάσχω από κώφωση, όπως είπα και πριν. Όμως αγαπημένοι μου δίσκοι μπορώ να πω ότι είναι δυο, το «Οταν οι μικρόνοοι hiphoραγούν» των Active Member και το «Οne for the Road» του Δώρου Δημοσθένους (μουσική Κώστας Παρίσσης), επειδή μου έκαναν και οι δυο την τιμή να συμπεριλάβουν και να μελοποιήσουν στίχους μου. Μπορεί εγώ να μην μπορώ να ακούω τα τραγούδια αυτά, εν τούτοις πιστεύω πολύ στη δύναμη της μουσικής και χαίρομαι που μπορούν να τα ακούσουν οι περισσότεροι άνθρωποι.
(Δείτε αυτό)
*Περισσότερα για τη Σοφία, τη δράση της και τα βιβλία της, στο προσωπικό της σάιτ.