Ο γιατρός Κωνσταντίνος Χατζηκώστας έκανε την παρακάτω ανάρτηση στη προσωπική του σελίδα του facebook, προκαλώντας έντονο προβληματισμό.
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΣΟΥ ΛΕΩ, ΠΑΥΛΟ...
Εγώ, είμαι ιδιώτης. Ευτυχώς που είμαι ιδιώτης. Δεν ήθελα να είμαι ιδιώτης. Το όνειρο μου ήταν η νοσοκομειακή σταδιοδρομία.
Και όμως, παραιτήθηκα. Τα βρόντηξα και άνοιξα ιατρείο στην τρυφερή ηλικία των 43 ετών.
Μου λείπει αφάνταστα η επιστημονική πρόκληση,... η ανταλλαγή απόψεων και η παρέα των κολλητών μου,... η επαφή και η διάδοση της γνώσης στους ειδικευόμενους και τους φοιτητές μου,... το απίστευτο συναίσθημα του να παλεύεις με τις ώρες βλέποντας μια ζωή να χάνεται. Και να την σώζεις. Ή να την χάνεις.
Ευτυχώς που είμαι ιδιώτης. Όλοι με χαιρετάνε στον δρόμο. Κανένας δεν με χαιρετούσε όταν ήμουν νοσοκομειακός ιατρός.
Μια κοινή παρανόηση είναι πως οι καλοί ιατροί είναι μόνο οι ιδιώτες. Βεβαίως και υπάρχουν πολύ καλοί ιδιώτες. Αλίμονο μας αν δεν υπήρχαν.
Όμως -κατά ποσοστιαία αναλογία- οι καλοί ιατροί είναι κυρίως -και ιδίως- στα νοσοκομεία. Αλίμονο μας αν δεν υπήρχαν.