Το ότι κάποιος είναι αδύναμος, άρρωστος ή ανάπηρος δε σημαίνει πως πάντα έχει δίκιο σ' ό,τι κι αν απαιτήσει. Οφείλεις όμως να τον ακούσεις, έστω και για 30 δευτερόλεπτα.
Ο υφ. Υγείας Παύλος Πολάκης δεν θέλησε. Δεν γεννήθηκε ακόμα η καρκινοπαθής που θα τον υποχρεώσει να νοιαστεί! Τόσο μάλιστα δε νοιάζεται αν η συγκεκριμένη αγενής στάση του γίνει πανελληνίως γνωστή, που παρότι βλέπει πως η φάση βιντεοσκοπείται τα γράφει όλα στα παλιά του τα παπούτσια.
Δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο αυτής της κυβέρνησης αλλά και προηγούμενων (απλά απ' αυτήν, την «αριστερή» και «κοινωνικά ευαίσθητη» δεν το περίμενες): Δίνουν αυξήσεις στους ανώτατους δικαστικούς αλλά κόβουν το ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων. Επιστρέφουν χρήματα από φόρους στους βουλευτές αλλά παίρνουν χρήματα από φόρους απ' τους φτωχότερους. Και πάει λέγοντας.
Αν ο Πρωθυπουργός δήλωνε εμφατικά πως δεν υπάρχει ούτε ευρώ και πως είμαστε χρεοκοπημένοι, θα καταλάβαινα δεχόμουν πως δεν μπορεί να ικανοποιήσει τα αιτήματα των ΑμεΑ.
Όταν όμως μας διαφημίζουν συνέχεια τα αυξημένα δημόσια έσοδα και υποστηρίζουν πως όλα πάνε καλύτερα, όταν δέχονται τις αξιώσεις αυτών που είναι στην κορυφή της πυραμίδας να μη μειωθούν τα έσοδά τους, είναι ελαφρώς εξοργιστική η άρνηση να ακούσουν τα προβλήματα των πιο ταλαιπωρημένων της κοινωνίας.
Κοινωνική ευαισθησία μηδέν.