Μου έστειλε το παιδί της μήνυμα στο τουίτερ. Έχει ανοίξει ένα λογαριασμό στο GoFundMe για να μαζέψει χρήματα για τη μητέρα του που, ανασφάλιστη και απένταρη στο New Jersey, έκανε εγχείρηση και θεραπεία που δεν μπορεί να πληρώσει.
Διαβάστε τις πληροφορίες.
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα εδώ: Coronary Bypass Surgery by Anastasia Paisis - GoFundMe
Στην εποχή του ίντερνετ πρέπει να είμαστε προσεκτικοί φυσικά. Ο καθένας μπορεί να ζητά λεφτά, για οτιδήποτε και να είναι απάτη. Γι' αυτό αντί για donate καλύτερο είναι κάποιος να κλικάρει την επικοινωνία με τον αιτούντα, και να ψάξει το θέμα πριν δώσει χρήματα. (Αυτό σκοπεύω να κάνω κι εγώ.)
Άλλο ήθελα όμως να πω κυρίως: το πόσο με τάραξε αυτή η φωτογραφία.
Πόσα συναισθήματα μου γέννησε, αναμνήσεις από τη μαμά μου στο νοσοκομείο -μόνο που εμείς ξέραμε ότι δεν υπήρχε κάποια ελπίδα-, τα λουλούδια που της πήγαινα, την κόκκινη καρδιά για περαστικά, τα ταλαιπωρημένα υπομειδιάματά της (απόπειρες χαμογέλου) όπως αυτό της κυρίας στη φωτογραφία.
Χτες το βράδυ την είδα τη φωτογραφία, κι η πρώτη μου σκέψη ήταν να αγνοήσω τη σελίδα, και να αλλάξω θέμα - να ξεχάσω το συμβάν για να μην πέσω στο σπιράλ των αναμνήσεων και της στεναχώριας.
Χαίρομαι που δεν το έκανα. Μπορεί να δυσκολεύτηκα για κάποια ώρα να κοιμηθώ, μ' όλα αυτά που σκεφτόμουν, όμως το να καταχωνιάζω και να απωθώ δυσάρεστα συναισθήματα ήταν το μεγαλύτερο λάθος - και το έκανα συνέχεια για πάρα πολλά χρόνια, με άσχημα αποτελέσματα.
Κι επειδή αποφάσισα να μην απωθήσω τις σκέψεις μου, βίωσα ξανά ένα πένθος ανάμικτο με χαμόγελα, τρυφερότητα και ωραίες αναμνήσεις.
Όσοι έχουν ζήσει την αρρώστια αγαπημένων προσώπων με καταλαβαίνουν, πιστεύω.
Εύχομαι τα καλύτερα στην κυρία Αναστασία Παϊση. Σιδερένια και όσο γίνεται χαρούμενη, κι αυτή και η οικογένειά της.