Στη στήλη ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ήρθε μία εξομολόγηση που με αφορούσε.
Είχε τον τίτλο Αρηηηηηηη
Και εγώ σχολίασα από κάτω:
Παρ' ό,τι δεν θεωρώ το να "έχουν βαθειά πίστη" κάποιο προτέρημα για το οποίο θα πρέπει να τους συγχαρώ ή προβάλλω, αυτοί που έμπρακτα και δημόσια ακολουθούν τις χριστιανικές αρχές - της αγάπης, της συμπόνιας και την κατανόησης, σίγουρα αξίζουν να γίνουν οι ήρωές μας.
Ο σωστός ο Χριστιανός όμως στα δύσκολα φαίνεται (πχ. όταν στην Αθήνα κυκλοφορούν συμμορίες με μηχανάκια και μαχαιρώνουν κόσμο, ενώ αντιθέτως ενήλικοι θεατές που πλήρωσαν εισιτήριο δεν μπορούν να δουν μια παράσταση της επιλογής τους σε κλειστό χώρο), και όντως θα χαρώ να προβάλλω και την μη μισαλλόδοξη πλευρά των ελλήνων πιστών.
----
----
[+] Η οριστική διακοπή των παραστάσεων του Corpus Christi.
Η ανακοίνωση των συντελεστών (ολόκληρη εδώ) τα λέει όλα:
Τέτοιες εκδηλώσεις βίας σαν αυτές που εκτυλίχθηκαν μπροστά στην πόρτα του θεάτρου μας στις 11/10, δεν έλαβαν χώρα σε κανένα μέρος του κόσμου, όπου κι αν παίχτηκε το Corpus Christi... παρά μόνο... από φανατικούς Μουσουλμάνους (!) που θεώρησαν ότι έπρεπε να εκδώσουν διάταγμα θανάτου για τον συγγραφέα.
Ευχαριστούμε όσους μας στήριξαν στην προσπάθειά μας για την ελευθερία της τέχνης και τη μη φίμωση του θεατρικού λόγου. Όμως εμείς δεν κάνουμε θέατρο για να υποκαταστήσουμε τους θεσμούς.. Δεν λιποψυχούμε και θα δώσουμε τον αγώνα όπου και αν χρειαστεί. Ας προβληματιστούμε όμως, για το Κράτος που παρακολουθεί μουδιασμένο τις δυνάμεις του σκοταδισμού να ασχημονούν.
[...] Με τη σκέψη στο κοινό μας που σεβόμαστε, προσπαθήσαμε να παίξουμε την παράσταση επί 3 εβδομάδες. Δεν στάθηκε δυνατόν, γιατί δεν μας το επέτρεψαν. Και φυσικά δεν είναι λύση να συνεχίζουμε σα να μη συμβαίνει τίποτα... Γιατί αυτό που συνέβη είναι υπαρκτό, εφιαλτικό και μεγάλη ντροπή.
--
Ενώ τα γεγονότα του Τελευταίου Πειρασμού (με τους "χριστιανούς" που έσπαγαν τους κινηματογράφους που έπαιζαν το αριστουργηματικό και χριστιανικότατο φιλμ τη δεκαετία του '80) έμοιαζαν μακρινά και γελοία και ξεπερασμένα, η παλιά εποχή των χριστιανικών (και καλά!) τραμπουκισμών επέστρεψε.
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς πήγε μαζί με την Χρυσή Αυγή να κάνει μήνυση στους συντελεστές, παπάδες χτυπούσαν με τις εικόνες (!) και τραυμάτιζαν θεατές, βουλευτές έκραζαν χυδαία ή/και απελευθέρωναν προσαχθέντες, "άγνωστοι" απειλούσαν τους γονείς του σκηνοθέτη πως θα δουν το γιο τους νεκρό, και τελικά... Όλοι αυτοί νίκησαν.
Κατόρθωσαν να μην δουν, όσοι ήθελαν - με εισιτήριο πάντα, μια καλή παράσταση πολυβραβευμένου συγγραφέα. Και έτσι έσωσαν την κοινωνία, έσωσαν τον χριστιανισμό, έσωσαν τα ήθη της πατρίδας μας.
Πού ήταν όμως η καλή εκκλησία για την οποία στεναχωριέται ο αναγνώστης ότι δεν γράφω; Ακόμη κι ο Σιατίστης που τα έβαλε με τη Χ.Α. φρόντισε να πει ότι θεωρεί το Corpus Christi ένα «άθλιο κινηματογραφικό έργο», και χαρακτήρισε «θλιβερά ανθρωπάρια» τους συντελεστές της παράστασης. Ο μόνος που μίλησε σωστά σε κάποια πράγματα, κακολογούσε τους συντελεστές χωρίς να έχει δει την παράσταση - και χωρίς να ξέρει καν πως ήταν ΘΕΑΤΡΙΚΗ παράσταση.
Πού ήταν λοιπόν όλοι αυτοί οι καλοί που λέει ο αναγνώστης; Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν - και είναι πολλοί. Όταν όμως συμπολίτες μας τραυματίζονταν και εξευτελίζονταν, όταν άνθρωποι της τέχνης προσπαθούσαν να εκφραστούν, όταν το αγαπάτε αλλήλους γελοιοποιούνταν;
Πού στην ευχή ήταν όλοι οι "καλοί Χριστιανοί"; Ο απλός κόσμος; Αυτοί που πρώτα θα μάθαιναν τι ήταν στην πραγματικότητα το έργο και θα υπερασπίζονταν ανθρώπους που τραμπουκίζονταν επειδή δεν είχαν ίδια πίστη με τους ίδιους;
Ο άγιος παππούλης της ενορίας που μοιράζει τρόφιμα απ' το κομπόδεμά του (εξαίρεση αλλά σίγουρα υπάρχουν) δεν με ενδιαφέρει. Τον συγχαίρω αλλά έτσι πρέπει να είναι όλοι - δεν μπορεί να είναι είδηση πως στον φιλανθρωπικό και πνευματικό οργανισμό που λέγεται Εκκλησία υπάρχουν και μερικοί φιλάνθρωποι και πνευματικοί άνθρωποι. Οι αγαθοεργίες είναι υποχρέωση της Εκκλησίας - και μία μάλιστα που δεν την κάνει καθόλου καλά. (Να μην αρχίσω πάλι για τα τρόφιμα που εμείς δίνουμε για να κάνει δημόσιες σχέσεις η Μητρόπολη Αθηνών, για την όποια περιουσία που δεν δίνεται στο λαό σ' αυτή τη δύσκολη στιγμή, για τους μισθούς κληρικών που πληρώνουμε εμείς). Δεν θα πούμε μπράβο σε κάποιους παπάδες επειδή δεν κλέβουν απ' το παγκάρι όπως οι υπόλοιποι.
Ο καλός άνθρωπος φαίνεται όταν ξεπερνά τον εαυτό του - όταν κάνει το αντίθετο απ' ό,τι υποτίθεται θα έπρεπε να κάνει. Είναι ο αλλόθρησκος που βοηθά ένα ξένο παιδάκι, είναι ο αναρχικός που προστατεύει τελικά έναν Δαπίτη, είναι ο αστυνομικός που σταματά συναδέρφους του που χτυπούν τον συλληφθέντα.
Σε περιπτώσεις σαν κι αυτές του Χυτηρίου, εκεί που τη θρησκεία του την καπελώνουν παλαιοημερολογίτες και ναζιστές θα φανεί ο καλός Χριστιανός της Αγάπης - αυτός που θα διαχωρίσει έμπρακτα τη θέση του απ' τους Ταλιμπάν της Ορθοδοξίας και του μίσους. Η Εξομολόγηση μου την είπε που δεν προβάλλω τους σωστούς Χριστιανούς. Μήπως όμως δεν προβάλλουν αυτοί τους εαυτούς τους;
Δεν φάνηκαν και πολλοί, ή αν υπήρξαν δεν ύψωσαν τη φωνή τους. Κι έτσι από σήμερα και επισήμως, η παράσταση του Τέρενς ΜακΝάλλυ κατεβαίνει - και η χριστιανική αγάπη των φανατικών, των χρυσαυγιτών και του Μητροπολίτη Πειραιώς συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερη στην πόλη, κάνοντας τους γνήσιους εκφραστές της πίστης και της αγάπης να μαζεύονται στη γωνίτσα τους ακόμα πιο αόρατοι και μελαγχολικοί...
-----
Κι ένα ωραίο ημέιλ που πήρα με αφορμή το άρθρο:
Αγαπητέ Άρη
Τολμώ τον ενικό μιάς και βλέπω ότι έρχεται φυσικότερα γράφοντας
σου, ο δικός σου τρόπος γραφής με οδηγεί στον ενικό! Διαβάζω την
στήλη σου καθημερινά σχεδόν και είναι από τις αγαπημένες μου!
Ειδικά οι ρέτρο αφιερώσεις είναι το εξαιρετικές. Άλλωστε είμαστε
περίπου συνομήλικοι και οι αναφορές στα "παιδατά" μας είναι
κοινές (αν και μεγάλωσα στην Αθήνα και όχι στην Θεσσαλονίκη και η
μαμά μου δεν είχε τόσο ωραίο μαγαζί - δεν είχε καν μαγαζί, είναι
ψυχολόγος). Αφορμή να σου γράψω ήταν το χθεσινό άρθρο περί
Χριστιανών. Δεν είχα σκεφτεί ότι ήσουν άθεος ούτε χριστιανός,
απλά εξαιρετικός στη δουλειά σου! Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι όσα
έγιναν στο θέατρο ήταν τραγικά και δεν βλέπω πολλά κοινά σημεία
με εμένα που θεωρώ εαυτόν χριστιανό, με τις ειλικρινείς
αμφιβολίες για την πίστη του αλλά στο τέλος της ημέρας χριστιανό,
με όσους βιοπραγούσαν, φώναζαν και έβριζαν. Ο Θεός, αν υπάρχει, δεν
νομίζω να προσβάλλεται από ένα έργο ή από λόγια ανθρώπων προς
αυτόν, περισσότερο προσβάλλεται από πράξεις μίσους, εγωισμού και
κακίας. Τουλάχιστον ο Θεός όπως εγώ τον αντιλαμβάνομαι και τον
διδάχτηκα.
Και τη φωνή τους έπρεπε να την υψώσουν όλοι, χριστιανοί,
μουσουλμάνοι ή άθεοι. Όλοι όσοι υπάγονται στους ελληνικούς
νόμους και πρώτα από όλα οι θεσμοθετημένες δομές όπως η αστυνομία
που αντί να προστατέψει τους αδυνάτους (στην περίπτωση αυτή τους
ηθοποιούς και όσους νόμιμα θέλανε να δούνε την παράσταση) από ό,τι
διαβάζω στην καλύτερη των περιπτώσεων ένιψαν τας χείρας των (μιας
και το θέμα επιδέχεται βιβλικών φράσεων) στην χειρότερη
ερράπισαν και οι ίδιοι. Άλλο τι πιστεύει κανείς κι άλλο τι γίνεται
στον δημόσιο χώρο όπου όλοι οφείλουν να τηρούν τους νόμους. "Τα
του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ", το κράτος έχει την
ευθύνη της επικράτειας του και των πολιτών του, η εκκλησία την
ευθύνη για όσους ελεύθερα επιθυμούν να είναι μέλη της. Όσο για
τους "σωστούς" χριστιανούς; Νομίζω ότι όσο δεν τους βλέπεις τόσο
καλύτεροι χριστιανοί είναι, εξάλλου "μη γνώτω η αριστερά σου τι
ποιεί η δεξιά σου". Το αντίστοιχο και οι "καλοί" μουσουλμάνοι ή οι
"καλοί" ινδουιστές ή οι "καλοί" άθεοι.
Πολλά τα παραδείγματα όπου η θρησκεία χρησιμοποιήθηκε ως μέσο
πίεσης, εξουσίας, βίας στην ιστορία. Επίσης πολλά τα παραδείγματα
όσων βρήκαν βοήθεια από την θρησκεία.
Μαζί σου να στηλιτεύσω τα κακώς κείμενα με βάσει την λογική στις
πράξεις της εκκλησίας αλλά και κάθε άλλου. Η ίδια η θεωρία της
θρησκείας βέβαια δεν υπόκειται σε λογικό έλεγχο, είναι a priori θέμα
πίστης σε κάτι που δεν αποδεικνύεται αλλά αυτό είναι θέμα του
καθενός και ίσως των ομοιδεατών του, όχι του κράτους ή όλης της
κοινωνίας.
Πολλά και διάφορα, ίσως σε κούρασα, έτσι καταντάνε τα κείμενα αν
τα γράφει κανείς στα κενά μεταξύ ασθενών, ελπίζω στην επιείκειά
σου, άλλωστε "μη κρίνεις ίνα μην κριθείς".
Καλή συνέχεια, καλό κουράγιο με την ζωή στην Ελλάδα που από ότι
καταλαβαίνω γίνεται δυσκολότερη μέρα με τη μέρα, συνέχισε να
γράφεις έτσι, τα "μικροπράγματα" είναι που κάνουν την διαφορά στην
ζωή!
Φιλικά
Αλέξανδρος