Χλευάστηκε ως γραφική. Κατηγορήθηκε ως *σπασαρχίδω*. Κοροϊδεύτηκε ως σούπερ κουραστική.
Γράφτηκαν πολλά για την (όντως κουραστική) επιμονή της αγέλαστης και μονίμως συνοφρυωμένης Ζωής Κωνσταντοπούλου. Κυρίως όμως λέχτηκαν πολλά απ' τους εξουθενωμένους συναδέλφους της.
Όπως αποδεικνύεται σήμερα όμως η επιμονή της ήταν χρήσιμη - κι ας ενοχλούσε τους συναδέλφους της στη Βουλή. Επέμεινε για ώρες κατά την εξέταση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, εξοργίζοντάς τον και κάνοντάς τον να κερδίσει την συμπάθεια του κοινού. Τα αστεία του τύπου "Πωπω πρήχτρα η Κωνσταντοπούλου, σκέψου την κρεβατομουρμούρα της" έδιναν και έπαιρναν. Χωρίς όμως αυτήν (και χωρίς και τον Βαξεβάνη) η λίστα Λαγκάρντ κι ο Παπακωνσταντίνου σίγουρα δεν θα ήταν σήμερα πρώτο θέμα στις ειδήσεις - δεν θα ήταν ούτε τελευταίο.
Δεν την συμπαθώ καθόλου. Και επίσης όποιος φωνάζει ή επιμένει δεν έχει απαραίτητα δίκιο (θαυμάστε την ανεκδιήγητη βουλευτίνα του Σύριζα Βαλαβάνη που μας ενημέρωνε ότι η κανοική λίστα Λαγκάρντ έχει 600 ονόματα παραπάνω, ενώ στην πραγματικότητα είχε 3 λιγότερα απ' ό,τι η πειραγμένη). Όμως δεν χρειάζεται να είσαι συμπαθής για να κάνεις σωστά τη δουλειά σου και να επιμείνεις να πάρεις απαντήσεις από έναν πρώην Υπουργό Οικονομικών που φαίνεται πως κάτι κρύβει.
Όσοι θεωρήσαμε την Ζωή Κωνσταντοπούλου κουραστική ή γραφική σήμερα πρέπει να αναθεωρήσουμε (εγώ αναθεωρώ και δημοσίως). Το σωστό να λέγεται.
Ας τιμωρηθεί ο πρώην Υπουργός αν γίνεται - κυρίως όμως ας γίνει επιτέλους αυτό για το οποίο στάλθηκε αυτή η αναθεματισμένη λίστα: ας ελεγχθεί, ας πιαστούν τυχόν φοροφυγάδες και ας ΕΠΙΣΤΡΑΦΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ τα λεφτά που του ανήκουν.