Διάβασα ένα άρθρο στον Telegraph.
Ο καρκίνος του στήθους, όσο συχνός κι αν είναι, όσο trendy και μοδάτος κι αν μπορεί να γίνει, όσο κι αν οι γυναίκες σούπερσταρ δείχνουν φιλάνθρωπες ασχολούμενες με γκαλά και φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, και μπλουζάκια, και πασαρέλες και ροζ κορδελάκια...
... δεν συγκρίνεται με άλλους, πολύ πιο θανατηφόρους καρκίνους.
Θυμάμαι πως όταν ζούσα στην Αγγλία είχε γίνει μεγάλο θέμα το ότι σχεδόν το 90% των δωρεών για την έρευνα εναντίον του καρκίνου πήγαιναν μόνο σε μία μορφή που θεραπεύεται -σχετικά- πιο εύκολα από άλλες.
Οι υπεύθυνοι έλεγαν πως οι έρευνες για τους πιο θανατηφόρους καρκίνους ήταν σχεδόν ανύπαρκτες, εξαιτίας της προτίμησης όλων στον καρκίνο του μαστού. Μπορεί πολλοί περισσότεροι (και γυναίκες φυσικά) να πέθαιναν ας πούμε απ' τον καρκίνο του πνεύμονα, όμως ο κόσμος σνόμπαρε τις φιλανθρωπικές οργανώσεις που μάζευαν χρήματα για να τον νικήσουν - και προτιμούσε να δώσει κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα λεφτά σε οργανώσεις που διοργάνωναν επιδείξεις μόδας και φωτογραφήσεις και συγκινητικά βιντεάκια για τον καρκίνο του στήθους.
Σε καμία περίπτωση δεν υποτιμούν οι ερευνητές τη μάχη των γυναικών με τον καρκίνο του μαστού. Ευτυχώς -και χάρη στις σημαντικές καμπάνιες, οι γυναίκες είναι σχετικά ευαισθητοποιημένες, κάνουν μαστογραφίες, ψηλαφίζουν το στήθος τους, και σε μεγάλο βαθμό, ακόμα και να βρουν όγκο θεραπεύονται και συνεχίζουν τη ζωή τους. Επίσης, οι έρευνες φυσικά και συνεχίζονται και θα συνεχίζονται.
Με τους υπόλοιπους καρκίνους όμως τι θα γίνει; Αυτούς για τους οποίους κανείς δεν προσφέρει χρήματα για έρευνα; Αυτούς που αν και ακόμα πιο σοβαροί, δεν έχουν καλό μάρκετινγκ;
Η Paula Chadwick, διευθ. σύμβουλος του "Roy Castle Lung Cancer Foundation" έγραψε ένα άρθρο στον Telegraph και λέει όλα αυτά που ήθελα αλλά δεν ήξερα πώς να πω.
======
Την προηγούμενη εβδομάδα η ηθοποιός του βρετανικού κωμικού σίριαλ The Royle Family, Caroline Aherne, αποκάλυψε πως έχει καρκίνο του πνεύμονα, (στο παρελθόν είχε πολεμήσει με τον καρκίνο της ουροδόχου κύστης και του ματιού). Η γενναία απόφασή της να μιλήσει δημόσια για την ασθένειά της θα επηρεάσει αναμφίβολα πολλούς ανθρώπους, ώστε να μάθουν για τη νόσο, τα συμπτώματα, και να επιδιώξουν την έγκαιρη θεραπεία τους.
Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι ο καρκίνος του πνεύμονα σκοτώνει περισσότερες γυναίκες στη Βρετανία κάθε χρόνο από οποιονδήποτε άλλο καρκίνο, συμπεριλαμβανομένου και του καρκίνου του μαστού.
Ακόμη χειρότερα τα ποσοστά θνησιμότητας έχουν αυξηθεί κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες και είναι πιθανό να δούμε ακόμα μεγαλύτερο αριθμό από τις μητέρες μας, κόρες και αδελφές να νοσούν από τον καρκίνο του πνεύμονα στα επόμενα χρόνια. [Η συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου του πνεύμονα στους άνδρες έχει στην πραγματικότητα μειωθεί κατά την ίδια περίοδο (1990-2011), σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία από το Εθνικό Αντικαρκινικό Δίκτυο Πληροφοριών Δημόσιας Υγείας της Αγγλίας (NCIN).]
Ωστόσο η χρηματοδότηση και το μάρκετινγκ για την αύξηση της ευαισθητοποίησης του καρκίνου του πνεύμονα εξακολουθεί να είναι συγκλονιστικά μικρή.
Οι καμπάνιες εναντίον του καρκίνου για τις γυναίκες κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχουν επικεντρωθεί σχεδόν αποκλειστικά στον καρκίνο του μαστού, με περιστασιακές εκστρατείες για τον καρκίνο των ωοθηκών και του τραχήλου της μήτρας.
Ωστόσο, μια τέτοια μονοδιάστατη εστίαση του μάρκετινγκ και των οικονομικών πόρων έχει αποσπάσει την προσοχή από μια ακόμη μεγαλύτερη απειλή: τον καρκίνο του πνεύμονα.
Το επίπεδο της χρηματοδότησης που διατίθεται για την έρευνα σε ό,τι αφορά τον καρκίνο του πνεύμονα είναι αμελητέο σε σύγκριση με τον καρκίνο του μαστού. Ο καρκίνος του πνεύμονα λαμβάνει μόνο το 7% του συνόλου της ειδικής χρηματοδότησης της έρευνας για τον καρκίνο, η οποία ισοδυναμεί με καθαρή δαπάνη £425 για κάθε θάνατο, σε σύγκριση με τα £3.509 για κάθε θάνατο από καρκίνο του μαστού.
Ως αποτέλεσμα, ελάχιστες εξελίξεις έχουν υπάρξει για τη θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα, ενώ ελάχιστα κονδύλια έχουν διατεθεί σε προγράμματα ευαισθητοποίησης και προσυμπτωματικού ελέγχου, τα οποία σίγουρα δεν είναι αρκετά. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε αρνητικότητα και ηττοπάθειας στις γυναίκες που υποψιάζονται ότι μπορεί να πάσχουν από τη νόσο:
Πολλοί πιστεύουν ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα, επομένως ποιος είναι ο λόγος να επισκέπτονται το γιατρό τους;
Η αλήθεια είναι ότι η έγκαιρη διάγνωση είναι ζωτικής σημασίας και μπορεί να σώσει ζωές, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν οι άνθρωποι γνωρίζουν τα σημεία και τα συμπτώματα του καρκίνου του πνεύμονα και είναι σε θέση να αναγνωρίσουν αν βρίσκονται σε κίνδυνο.
Ωστόσο, υπάρχει ένα φως μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα. Τα ίδια στατιστικά στοιχεία του NCIN έχουν δείξει ότι τα ποσοστά επιβίωσης πέραν του ενός χρόνου έχουν βελτιωθεί σημαντικά κατά τα τελευταία 10 χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει μεγαλύτερη ελπίδα για εκείνους που διαγνώσκονται με καρκίνο του πνεύμονα. Έτσι, αν και ο αριθμός των γυναικών με την ασθένεια βρίσκεται σε άνοδο, ο αριθμός των γυναικών που επιβιώνουν για πάνω από ένα χρόνο είναι επίσης βελτιωμένος.
Ιστορικά, αξίζει να σημειωθεί μια από τις κύριες αιτίες -κοινώς αποδεκτή- πίσω από την άνοδο του καρκίνου του πνεύμονα στις γυναίκες. Ένας τεράστιος αριθμός γυναικών άρχισε να καπνίζει μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ το κάπνισμα στους άνδρες μειώθηκε, εν μέρει λόγω εκστρατειών για τη δημόσια υγεία. Αυτό δημιούργησε μια ωρολογιακή βόμβα για τον καρκίνο του πνεύμονα στις γυναίκες των επόμενων γενεών.
Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που μπορούν ακόμα να γίνουν γι' αυτό, γι' αυτό προσπαθούμε να χρηματοδοτούμε την έρευνα σχετικά με τον καρκίνο του πνεύμονα και έχουμε πολλά πρότζεκτς σε όλη τη χώρα ψάχνοντας τρόπους να αντιμετωπιστεί ο μεγαλύτερος δολοφονικός καρκίνος του Ηνωμένου Βασιλείου.
Είναι ζωτικής σημασίας να μάθουν οι γυναίκες τα συμπτώματα του καρκίνου του πνεύμονα, όπως γνωρίζουν και αυτά του καρκίνου του μαστού, και όσο το νωρίτερο έχουν διαγνωστεί με καρκίνο, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουν να θεραπευτούν.
Καλώ οποιαδήποτε με επίμονο ανεξήγητο βήχα, ή που αισθάνεται κουρασμένη και με κομμένη την ανάσα να δει τον γιατρό της το γρηγορότερο δυνατόν. Θα μπορούσε να είναι η καλύτερη απόφαση που έχει πάρει ποτέ.