________________
1.
κάποιοι άνθρωποι λένε ταιριάζουν και άλλοι πάλι όχι..μια σχέση στρώνεται ανάλογα με το πώς την ξεκινάς? μέσα από τον τρόπο που έχεις μάθει να επικοινωνείς με τον άλλο? γνωρίζω πως έχει να κάνει και με το ότι πρέπει να δουλέψεις πολύ για να κρατήσει κάτι , για να φανεί δυνατό. ως πότε όμως μόνο προσπάθεια εμπόδια και τσακωμοί? πότε έρχονται τα χαμόγελα?..έρχονται? βρίσκομαι σε έναν γάμο 10 χρόνια (και 12 σε όλη τη σχέση).είμαι 26 χρονών έχω πολλά όνειρα στόχους δε μπορώ όμως με τίποτα να βάλω σε μια σειρά τα οικογενειακά. υπάρχει αγάπη αλλά δεν υπάρχει σεβασμός ευτυχία..υπάρχουν βέβαια και ωραίες στιγμές που τις πιο πολλές φορές χαλάνε... από μέρους μου νιώθω ότι δεν μου δίνει την κατάλληλη σημασία δεν υπάρχει επικοινωνία ,μαραζώνω .εκείνος δεν συμφωνεί λέει πώς εγώ το βλέπω έτσι και πώς δε μπορώ να νιώσω ευτυχία. δεν συνεννοούμαστε. λέω τι θέλω και εκείνος το ίδιο αλλά στην πράξη δε γίνεται τίποτα. τι να κάνω? γιατί μένω?" – TSOFTSE
Δίστασα πολύ για την απάντηση. Δίστασα γιατί ελπίζω να έχεις κάνει κάποιο τυπογραφικό λάθος στους αριθμούς και να είσαι ας πούμε 36, άρα παντρεύτηκες στα 26. Δίσταζα όμως και να γράψω την προηγούμενη πρόταση γιατί δεν θέλω να είμαι συγκαταβατική, γιατί ποιος έχει δικαίωμα να κρίνει τον άλλον και να παίρνει αποφάσεις γι' αυτόν; (Εκτός αν είναι γονιός και η κόρη του θέλει να παντρευτεί στα 16, οπότε πρέπει κάπου να υπογράψει).
Όμως δεν γινόταν να το αποφύγω, καταλαβαίνεις, γιατί άλλη είναι η απάντηση αν παντρεύτηκες στα 16 και τώρα είσαι 26 άλλη αν παντρεύτηκες στα 26 και τώρα είσαι 36. Μπορεί να ήθελες να γράψεις ότι είσαι 46, και να παντρεύτηκες στα 36! Δεν είναι πολύ πιθανό, αλλά δικαιούμαι να ελπίζω.
Μέχρι να μας απαντήσεις, αν διαβάζεις και αν απαντήσεις: η γενική απάντηση είναι: Μια σχέση δεν στρώνει. Η καλύτερη της φάση είναι στην αρχή. Αν δεν είναι καλά στην αρχή, ή θα γίνει χειρότερη ή το ζευγάρι θα απομακρυνθεί και θα έλθει η βουβή οργή και η εξωτερική απάθεια. Είναι μύθος ότι ο γάμος σημαίνει οπωσδήποτε δουλειά και προσπάθεια. Αυτό το λένε για να μην απογοητεύεται ο κόσμος. Όταν η ένωση είναι πετυχημένη, όταν υπάρχει συμβατότητα χαρακτήρα και φιλοσοφίας, δεν χρειάζεται να δουλέψεις, πόσο μάλλον πολύ. Εκτός βέβαια από τη δουλειά που πρέπει να κάνεις με τον εαυτό σου, αλλά αυτό ισχύει σε όποια ηλικία και σε όποια οικογενειακή κατάσταση και αν είσαι.
________________
2.
Αγαπητή Α,μπα; , εδώ και καιρό συναναστρέφομαι με άτομα του αθλητικού χώρου είτε φιλικά, είτε ερωτικά ! Έχω καταλήξει λοιπόν στο συμπέρασμα πως οι περισσότεροι από αυτούς (δεν γίνεται να είναι όλοι ίδιοι) ενώ διατηρούν μια σταθερή σχέση , τείνουν να ξεδιπλώνουν το "καλλιτεχνικό τους ταλέντο" και μάλιστα σε ευρύ κοινό (με απλά λόγια, γουστάρουν να πηδιούνται και με άλλους/άλλες) , δηλώνοντας κιόλας την ύπαρξη της σταθερής τους σχέσης ,χωρίς να νοιάζονται ιδιαίτερα για το θέμα κέρατο, πόσο μάλλον για τον αν θα έχουν μόνο ένα άτομο με το οποίο θα κερατώνουν ή τρία, τέσσερα π.χ. Και κάπου εδώ θέλω την ΠΟΛΥΤΙΜΗ συμβουλή σου! Γιατί πιστεύεις ότι συμπεριφέρονται έτσι ? Μήπως υπάρχουν και ορισμένοι που δηλώνουν δεσμευμένοι απλά και μόνο για να μη δεσμευτούν ? Και στην τελική , γιατί να φερθούν έτσι στο
άτομο που έχουν δίπλα τους ? What's going on with you people ? "- η_σαλονικιά
Ταυτίζομαι με πολλές ατάκες του Μαρκ Τουέιν, και μια από αυτές είναι 'όποτε νιώθω την ανάγκη για σωματική άσκηση, ξαπλώνω μέχρι να μου περάσει'. Επίσης συμφωνώ με τον μεγάλο Τσόρτσιλ σε διάφορα, και μια από τις συμβουλές του είναι 'μην είσαι όρθιος αν μπορείς να καθίσεις, και μην κάθεσαι αν μπορείς να ξαπλώσεις'.
Η εισαγωγή ήταν απαραίτητη για να δηλώσω ότι δεν έχω ιδέα τι κάνουν τα άτομα του αθλητικού χώρου, και δεν θα ήθελα να σχολιάσω με βάση αυτό το δεδομένο. Όμως, σε περίπτωση που το κάνεις, ούτε εσύ δικαιούσαι να βγάζεις συμπεράσματα για τους αθλητές. Μιλάς για μια παρέα που έχει κάποιες συνήθειες. Τα άτομα αυτά κάνουν παρέα ακριβώς επειδή έχουν παρόμοιες συνήθειες, και η παρέα δημιουργήθηκε στις καθημερινές δραστηριότητες, που είναι ο αθλητισμός. Αυτό δε σημαίνει ότι όσοι κάνουν αθλητισμό κάνουν και αυτό που παρατήρησες. Έτσι βγαίνουν οι απλουστεύσεις και οι κανόνες της συμφοράς. Ας το ξαναπούμε: μιλάς για μια συγκεκριμένη παρέα.
Ωραία, τώρα που το διευκρινίσαμε, η απάντηση είναι: δεν ξέρω. Δεν ξέρω για ποιους μιλάμε, και ποιες είναι οι συνθήκες και γενικώς δεν ξέρω τίποτα, εκτός ότι σε μια παρέα κάποιοι απατούν πολύ τους συντρόφους τους. Είναι κάπως φλου, είναι σα να ρωτάς γιατί κάποια άτομα από μια παρέα είναι φανατικοί Πανιώνιοι. Πιθανόν κάπως να εξηγείται, αλλά μπορεί και να είναι τυχαίο και να γνωρίστηκαν στο γήπεδο.
Αν η ερώτηση που κατά βάθος θέλεις να κάνεις είναι «πώς γίνεται κάποιοι να κάνουν κάτι που θεωρείται κακό και ανήθικο, και να μην νοιάζονται για την κρίση των άλλων, για το κουτσομπολιό ή για τις συνέπειες», η απάντηση είναι: «Επειδή μπορούν». Αν εξαιρέσουμε τους πραγματικούς ιδεολόγους, οι υπόλοιποι δεν κάνουμε αυτό που πρέπει. Κάνουμε αυτό που μας παίρνει. Και μερικούς τους παίρνει να έχουν πολλούς εραστές και ερωμένες και παράλληλα σταθερή σχέση.
________________
3.
Ήμουν με έναν άνθρωπο 2 χρόνια σχεδόν πριν από αρκετό καιρό. Χωρίσαμε με δική του πρωτοβουλία και η επικοινωνία μας τα επόμενα χρόνια ήταν καθαρά τυπική. Τον περασμένο Μάιο με πήρε τηλέφωνο και κανονίσαμε να βρεθούμε για έναν καφέ, κατά τη διάρκεια του οποίου μου εξομολογήθηκε ότι με αγαπάει ακόμα και ότι έψαχνε ευκαιρία πολύ καιρό να μου το πει αλλά δεν μπορούσε γιατί ήμουν σε σχέση(η οποία είχε τελειώσει τότε αλλά δεν το ήξερε). Η αλήθεια είναι ότι και εγώ τον αγαπάω, και του το είπα, αλλά επειδή ήμουν σε μία παράξενη κατάσταση εκείνη την περίοδο δεν έγινε τίποτα παραπάνω. Όλο το καλοκαίρι βγαίναμε, χωρίς να γίνει τίποτα μεταξύ μας, πάντα με μεγάλη παρέα. Τέλη Αυγούστου, μετά από μια έξοδό μας, βρεθήκαμε σπίτι του και ολοκληρώσαμε. Του είπα ότι επειδή είχα βγει από μια μεγάλη σχέση 3-4 μήνες πριν δεν ήθελα να εξελιχθεί ως κάτι παραπάνω αυτό που είχαμε ξεκινήσει και το αφήσαμε στο σεξ. Από τότε βρισκόμαστε πολύ συχνά, πίνουμε καφέ, βλέπουμε ταινίες, κοιμόμαστε ο ένας σπίτι του άλλου, συζητάμε για ώρες, πηγαίνουμε για φαγητό και πολλές φορές όλα αυτά δεν οδηγούν στο σεξ, απλά κοιμόμαστε μαζί. Νιώθω ότι πλέον θέλω κάτι παραπάνω, αλλά δεν ξέρω αν και εκείνος νιώθει το ίδιο. Και αν νιώθει το ίδιο, φοβάμαι ότι θα ξαναχωρίσουμε και ότι θα είμαι πάλι χάλια. Ξέρω ότι είναι παράλογο αυτό, καθώς πάντα υπάρχει η πιθανότητα να χωρίσεις, με όποιον και να έχεις σχέση. Αλλά με τρομάζει η ιδέα να πληγωθώ από τον ίδιο άνθρωπο, κυρίως γιατί ξέρω ότι όλοι οι φίλοι μου-με λίγες εξαιρέσεις- θα ξεκινήσουν τα ""σου τα'λεγα εγώ"". Είμαι χαζή που ξαναέμπλεξα με πρώην και που περιμένω κάτι παραπάνω από σεξ από αυτόν? Ευχαριστώ πολύ και συγγνώμη για το τεράστιο κείμενο."- Εμείς-Αυτοί
Όταν λες ότι θέλεις κάτι παραπάνω, τι εννοείς; Να συζήσετε; Να κάνετε παιδί; Γιατί τα έχετε ήδη φτιάξει, αν δεν το έχεις καταλάβει. Δεν έχουμε σχέση επειδή είπαμε ότι έχουμε σχέση, δεν είμαστε στο δημοτικό. Έχουμε σχέση όταν «βρισκόμαστε πολύ συχνά, πίνουμε καφέ, βλέπουμε ταινίες, κοιμόμαστε ο ένας σπίτι του άλλου, συζητάμε για ώρες, πηγαίνουμε για φαγητό και πολλές φορές όλα αυτά δεν οδηγούν στο σεξ, απλά κοιμόμαστε μαζί». Νομίζω ότι αυτό είναι ένας πολύ καλός ορισμός σχέσης.
Τα φτιάξατε, σε χώρισε, άλλαξε γνώμη, τον ήθελες ακόμα, τα ξαναφτιάξατε. Δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα στην ιστορία.
________________
4.
Αγαπητή Α,μπα,
έχω ένα φίλο, 25 χρονών, πολύ όμορφος, έξυπνος, μορφωμένος, στυλάτος, με χιούμορ, τρομερό παιδί. Αν εξαιρέσεις πως είναι αρκετά θηλυπρεπής, πολλές τον θεωρούν ελκυστικό. Λοιπόν ενώ πολλές και πολύ όμορφες κοπέλες έχουν δείξει ενδιαφέρον για αυτόν, δεν έχει κάνει τίποτα με καμία. (Δεν έχει κάνει σεξ ποτέ). Από όλα αυτά και από διάφορες άλλες συμπεριφορές, είμαι σχεδόν σίγουρη πως είναι γκέι. Το πρόβλημα είναι πως το κοντινό του περιβάλλον (οικογένεια και στενοί φίλοι- εγώ ανήκω στην ευρύτερη παρέα του) ας πούμε πως δεν είναι και οι πιο ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι, δεν ξέρω αν θα δέχονταν κάτι τέτοιο με κατανόηση.
Στεναχωριέμαι ειλικρινά για αυτόν, γιατί αν πράγματι είναι γκέι, είναι κρίμα να προσπαθεί να δείχνει κάτι που δεν είναι και να χάνει την καλύτερη ηλικία του χωρίς να μπορεί κι αυτός να φλερτάρει, να ερωτευτεί. Αλλά δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να τον βοηθήσω, δεν έχουμε αρκετή άνεση ώστε να ανοίξω ευθέως τέτοια κουβέντα. Έχουμε προσπαθήσει με τις φίλες μου να μιλάμε τυχαία όταν είναι μαζί μας για ομοφυλόφιλους και να δείχνουμε πως είναι φυσιολογικό, να τον κάνουμε να νιώσει ίσως πιο άνετα. Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε; Αλήθεια στεναχωριέμαι πολύ για αυτό το παιδί! Καμια ιδέα;
Αν τον συμπαθείς ως άνθρωπο, απλώς γίνε φίλη του. Αν δεν είσαι φίλη του, οι υποθέσεις που κάνεις είναι πιθανόν να είναι πάρα πολύ λάθος.
________________
5.
Αγαπητή Α, Μπα
Εδώ και λίγους μήνες δουλεύω στο εξωτερικό σε μια επιχείρηση στην οποία έχω έναν υπεύθυνο ο οποίος είναι το αγαπημένο παιδί όλων. Η σχέση μας ξεκίνησε πολύ τυπική στην αρχή με εκείνον να με κρατάει σε απόσταση όμως στη συνέχεια ήρθαμε αρκετά κοντά αφού ταιριάζουμε πολύ στο χιούμορ και στον τρόπο σκέψης, έχοντας κάνει αρκετές και εις βάθος συζητήσεις. Καμιά φορά μου δίνεται η αίσθηση ότι φλερτάρουμε κι όλας, το πράγμα όμως δεν φεύγει ποτέ από τον εργασιακό χώρο. Μπερδεύομαι επειδή αυτός είναι το άτομο με το οποίο συζητάω τα οικονομικά μου (και συγκεκριμένα επειδή είμαι στο εξωτερικό, πιστεύω ότι η εταιρεία θα έπρεπε να είναι πιο υποστηρικτική απέναντι μου όσον αφορά άδειες παραμονής/εργασίας/ιατρική ασφάλιση), κοινώς να μου καλύπτουν κάποια έξοδα αφού ο μισθός μου ξεκάθαρα δεν είναι αρκετός. Αυτά τα πράγματα τα διεκδικώ μεν, νιώθω όμως ότι βρίσκω τοίχο αφού ο ίδιος αν και φαινομενικά με ακούει, μάλλον παραβλέπει τα αιτήματα μου. Τελικά μπορείς να είσαι φίλος με το αφεντικό σου, ή οι οικονομικές ισορροπίες θα είναι πάντα λεπτές;- big eyes
Μπερδεύεσαι επειδή πιστεύεις ότι η εταιρεία πρέπει να κάνει εξαιρέσεις σε σένα επειδή μένεις στο εξωτερικό. Κάνεις λάθος. Αν ήταν υποχρεωμένοι να φέρονται διαφορετικά στους ξένους και να τους δίνουν περισσότερα, δεν θα έπαιρναν ξένους. Τόσο απλά! Το επιχείρημα «ο μισθός μου ξεκάθαρα δεν είναι αρκετός» είναι οριακά ανέκδοτο, και είσαι τυχερή που δεν σου έχουν ακόμα απαντήσει «τότε φύγε βρες άλλη δουλειά, με μισθό που θεωρείς αρκετό». Αν δεν σου φτάνουν όσα παίρνεις και θέλεις να διεκδικήσεις περισσότερα, φυσικά να το κάνεις, κι εμείς μαζί σου είμαστε, αλλά το επιχείρημα πρέπει να είναι ότι τα αξίζεις επειδή είσαι πολύ καλή στη δουλειά σου.
Εκεί είναι που μπερδεύεσαι, και κοίτα να ξεμπερδευτείς. Ίσως να υπάρχει κάποιο φλερτ μεταξύ σας, αλλιώς ο υπεύθυνος θα σου τα είχε πει όλα αυτά. Με πιο απότομο τρόπο από μένα.
________________
6.
Εκλογική παρατήρηση-ερώτηση... κατάγομαι από μια μικρή επαρχιακή πόλη στην οποία μεγάλωσα αλλά δε ζω πια. Πάμε όμως για εκλογές εκεί και έτσι έψαχνα να βρω τους υποψηφίους των διαφόρων κομμάτων για να δω τι θα κάνω. Έμεινα! Στα νέα κόμματα είναι υποψήφιοι βουλευτές τελείως τυχαίοι άνθρωποι χωρίς ιδιαίτερη παιδεία ή μόρφωση - κάποιοι έχουν μόνο απολυτήριο λυκείου! Από την άλλη στα παλιά, εκτός από το νέο παραταξιακό αίμα, είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι (που λογίζονται "φτασμένοι πολιτικοί"). Όταν ξεκίνησαν ήταν εξίσου τυχαίοι και απαίδευτοι (απλά δεν το θυμάται πια κανείς) και όλα αυτά τα χρόνια δεν έκαναν το κόπο να εξελιχθούν - ο άλλος ούτε αγγλικά δεν ξέρει!!
Πιστεύω ότι ένας πολιτικός πρέπει να έχει τουλάχιστον βασικές γνώσεις νομικών και οικονομικών. Κι αυτό για να καταλαβαίνει τι του λένε, τι συμβαίνει γύρω του, τι θα κληθεί να ψηφίσει (και δεν συμπεριλαμβάνω κάποια επιπλέον παιδεία για να διευρύνει τους ορίζοντές του-τόσο επιεικής είμαι!!) Άσε που όσο πιο χαμηλό είναι το επίπεδο μόρφωσης και παιδείας κάποιου, τόσο πιο εύκολα χειραγωγείται. Δηλαδή οι επιλογές που έχουμε είναι σπουδαγμένοι απατεώνες ή χαμηλού μορφωτικού επιπέδου που δεν ξέρουν που τους παν' τα τέσσερα; Αυτό το "οι πολιτικοί μπορεί να είναι ένας απλός κοινός άνθρωπος" μου θυμίζει αυτό που έλεγες για μοντέλα και ηθοποιούς που δήθεν τις ανακαλύπτουν στην καφετέρια...
Όταν λέμε να μπεί νεο αίμα στη πολιτική σκηνή δεν εννοούμε τους άξιους ανθρώπους που δέν μπορούσαν να αναδειχθούν μέσα από τα κλειστά κυκλώματα; πολιτικούς ή τεχνοκράτες; Εσύ πώς το βλέπεις όλο αυτο;;; Ποιά είναι η γνώμη σου;
Πιο πολύ απογοητεύτηκα που είδα ότι τα σχετικά νέα/αναδυόμενα κόμματα λειτουργούν με την νοοτροπία των παλιών και είμαι σε ψηφοφορικο αδιέξοδο... [και είπα να μην γράψω πολλά, αλλά δεν κρατήθηκα].
Κατά τη γνώμη μου, μια χώρα πρέπει να έχει παιδεία τέτοια ώστε ένας απόφοιτος Λυκείου να είναι σε θέση να ανταπεξέλθει σε δημόσιο αξίωμα. Η βασική εκπαίδευση θα έπρεπε να αρκεί, όχι για αρχηγούς κράτους και για Υπουργούς, αλλά για τοπικούς πολιτικούς, θα έπρεπε να είναι αρκετή. Αυτό πιστεύω. Μόνο που αυτό είναι ακόμη πιο επιστημονική φαντασία από τους άξιους ανθρώπους που αναδεικνύονται με τις ικανότητες τους, μακριά από τα γνωστά κυκλώματα.
Δυστυχώς η σχετικότητα της επιτυχίας της δημόσιας εκπαίδευσης είναι ηχηρή, και για την ώρα, ούτε οι απόφοιτοι Λυκείου είναι έτοιμοι για τη δουλειά που θα έπρεπε να γίνει στην Ελλάδα, αλλά δυστυχώς, ούτε του Πανεπιστημίου. Η τυπική εκπαίδευση στο βιογραφικό κάποιου είναι τζόκερ, δεν ξέρεις τι άτομο θα σου προκύψει, είναι αδύνατον να προβλέψεις. Δυστυχώς, ελπίζουμε σε φωτεινούς αστέρες, όχι σε μια ομογενή ομάδα. Αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη.
________________
7.
Είμαι κοντά στα 30 και πριν λίγους μήνες γνώρισα τον Κ. μέσω ενός site γνωριμιών. Μιλούσαμε, είχαμε καλή χημεία και βγήκαμε το πρώτο μας ραντεβού. Οι μέρες περνούσαν (2 μήνες περίπου) με καθημερινή επικοινωνία, γέλιο, εξομολογήσεις, φιλιά, ώσπου μια μέρα εξαφανίστηκε. Για την ακρίβεια, δεν έδωσε σημεία ζωής για ένα σκ. Του τηλεφώνησα και μου εξήγησε ότι είναι πιεσμένος με τη δουλειά του. Δεν θέλω να αναλύσω τη συμπεριφορά του, γιατί γύρευε τι μπορεί να του συμβαίνει ή να έχει στο μυαλό του. Αλλά εγώ στενοχωριέμαι πολύ, γιατί είναι ένα πολύ ξεχωριστό άτομο και μαζί του ήμουν πολύ χαρούμενη, ερωτευμένη. Από την άλλη, έχω πάρει απόφαση ότι θέλω να είμαι με ένα αγόρι που θα θέλει εξίσου να είναι μαζί μου. Αυτό που θέλω να σε ρωτήσω είναι: πώς θα συγκρατήσω τον εαυτό μου να μην ξημεροβραδιάζεται πάνω από το τηλέφωνο περιμένοντας και τραγουδώντας το γνωστό άσμα της Άννας Βίσση; Κάνω και πλάκα τρομάρα μου. Γιατί όσο πιο κοντά στο τηλέφωνο είμαι, τόσο μπαίνω σε πειρασμό να τον πάρω τηλέφωνο. Έχεις ίσως να μου προτείνεις κάποιο βιβλίο που θα με βοηθήσει σ' αυτές τις ώρες της αναμονής; Ας ελπίσω ότι μέχρι να απαντήσεις θα έχει πάρει.- Μικρή Λ.
Πήρε;
Προτείνω το 'Μόμπι Ντικ' και το 'Πόλεμος και Ειρήνη' λόγω μεγέθους – έτσι δίνεις περιθώριο και περιμένεις τουλάχιστον ένα εξάμηνο. Προτείνω τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών επίσης λόγω μεγέθους αλλά και γιατί σε αντίθεση με τα προηγούμενα, μπορεί να αντέξεις να το διαβάσεις. Προτείνω το 'Ένας άντρας μόνος' του Κρίστοφερ Ίσεργουντ, για τη μπαναλιτέ του να προσπαθείς να συνέλθεις όταν μένεις ξαφνικά μόνος. Προτείνω το «Να πώς χάνεις μια γυναίκα» του Τζούνο Ντίαζ, για έναν άντρα που φέρεται χάλια, από τη μεριά του. Το «Κάρολ» της Πατρίσια Χάισμιθ, επειδή ο έρωτας δεν σε σώζει από τον εαυτό σου. Το «Ήθαν Φρομ» της Ήντιθ Γουόρτον, επειδή δεν αξίζει να κλαις για το παρελθόν. Παιδιά, πείτε κι εσείς τα δικά σας.