__________________
1.
Οι φιλοι πρεπει να στηριζουν ακομα και τις φορες που θεωρουν οτι ειναι λαθος οι αποφασεις του αλλου?
-Δεκεμβρης
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεκέμβρη, δεν είναι κάπως γενικό το «λάθος αποφάσεις»; Δεν είναι όλες οι λάθος αποφάσεις ίδιες, ούτε είναι όλες οι αποφάσεις λάθος για όλους. Λάθος απόφαση μπορεί να είναι να μην θέλει κάποιος να αλλάξει δουλειά, λάθος απόφαση είναι και να αποφασίσει να κλέψει τράπεζα. Διευκρινίζεις «που θεωρούν λάθος» άρα υποθέτω ότι καταλαβαίνεις ότι αυτό που είναι λάθος για σένα μπορεί να αποδειχτεί σωστό για κάποιον άλλον. Αν το καταλαβαίνεις, δεν καταλήγουμε στο δίπολο «στηρίζω/δεν στηρίζω». Υπάρχει και ο τρίτος δρόμος, «δεν ξέρω», αλλά «συνεχίζω να είμαι φίλος σου και δίπλα σου χωρίς να κρίνω, και βλέπουμε πώς θα σου βγει αυτό που κάνεις».
Μετά ένα ερώτημα είναι και το τι σημαίνει «στήριξη», ή τι εννοείς εσύ όταν το λες. Για μένα η στήριξη δεν προϋποθέτει ταύτιση απόψεων. Αν υπάρχει συμφωνία, ακόμη καλύτερα, αλλά στήριξη είναι – όπως το βλέπω εγώ – "είμαι φίλος σου και σε δέχομαι μαζί με τα σωστά αλλά και τα λάθη που κάνεις, γιατί ξέρω πολύ καλά ότι κι εγώ κάνω λάθη ή παίρνω αποφάσεις που σου φαίνονται λάθος, αλλά δεν μου λες την γνώμη σου χωρίς να σε ρωτήσω."
Αν ο φίλος κάνει λάθη που επηρεάζουν την ζωή του σε βαθμό μη αναστρέψιμο (παρανομία, σε θέματα υγείας) ή αν κάνει λάθη που επηρεάζουν την δική σου ζωή σε σημείο που αποκτάς πρόβλημα με τους γύρω σου (έντονο κουτσομπολιό, συκοφαντία, κρέμασμα διάφορων ειδών) τότε το πού βάζεις το όριο είναι δική σου απόφαση. Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί να εκφράσεις δυναμικά και δυνατά την διαφωνία σου, μερικές φορές μπορεί να αποφασίσεις ότι αυτή η φιλία έχει κάνει τον κύκλο της. Η ερώτηση πάντως, όπως την θέτεις, είναι πολύ γενική. Καλύτερα να πεις τι έχει κάνει ο φίλος σου και δεν σου άρεσε για να συζητήσουμε αυτό.
__________________
2.
Συνέβη πριν από ένα μήνα αλλά δε μου φεύγει από το μυαλό. Στην πτήση της rayanair από Αθήνα - Θεσσαλονίκη βλέπω ένα ζευγάρι που δεν κολλούσε με τους υπόλοιπους. Όμορφοι άνθρωποι και οι δυο ανάμεσα στα σαράντα και τα πενήντα, αλλά φαίνονταν πολύ κουρασμένοι και ταλαιπορημένοι. Το είδος των ανθρώπων που θα συναντούσες στο κτελ ή στο τραίνο, πως να το πω , ξεχώριζαν σαν τη μύγα μες στο γάλα σ´ένα αεροπλάνο γεμάτο. Φτάνουμε λοιπόν Θεσσαλονίκη και μπαίνουμε στο λεωφορείο που συνδέει το αεροδρόμιο με το κτελ. Κάπου στη μέση της διαδρομής ανεβαίνουν για έλεγχο εισιτηρίων. Πρέπει εδώ να πω ότι στη Θεσσαλονίκη ισχύει το ένα εισιτήριο για κάθε διαδρομή και ειδικά για τη διαδρομή κτελ - αεροδρόμιο το εισιτήριο αυτό κοστίζει 2€. Γίνεται λοιπόν ένα σκηνικό με μία κοπέλα που μπήκε στο λεωφορείο από το κέντρο, ήρθε στο αεροδρόμιο όπου είχαν φτάσει οι γονείς της και χωρίς να κατέβει από το λεωφορείο, ανέβηκαν οι γονείς της και όλοι μαζί πήγαιναν στο κέντρο. Αυτή η κοπέλα πίστευε ότι μπορούσε να γυρίσει με το ίδιο εισιτήριο από τη στιγμή που δεν κατέβηκε καθόλου από το λεωφορείο. Ο ελεγκτής προσπαθούσε να της εξηγήσει ότι κακώς δε χρησιμοποίησε δεύτερο εισιτήριο και κατέληξε να της κόψει πρόστιμο. Εκείνη παρέμεινε ευγενική και αξιοπρεπής , όπως και οι γονείς της που ήταν το ζευγάρι που είχα προσέξει στο αεροπλάνο. Όση ώρα η κόρη τους "διαπληκτιζόταν" με τον ελεγκτή παρέμειναν σιωπηλοί, μόνο πριν κατέβουν από το λεωφορείο γύρισε ο πατέρας και είπε του ελεγκτή, πολύ ήσυχα, "όλα τα στραβά ψωμιά εμείς τα κάνουμε?". Εντωμεταξύ κόσμος κατέβαινε από το λεωφορείο χωρίς να ελεγχθεί και πολλοί δυσανασχέτησαν με τον ελεγκτή που εξάντλησε την αυστηρότητά του στη συγκεκριμένη περίπτωση. Μετά από τόσο καιρό δε μπορώ να βγάλω το περιστατικό από το μυαλό μου. Ποιος είχε δίκιο? η κοπέλα ήξερε πως έπρεπε να χτυπήσει και δεύτερο εισιτήριο, απ´ότι κατάλαβα σπούδαζε στη Θεσσαλονίκη και είχε έρθει να πάρει τους γονείς της από το αεροδρόμιο, και έκανε την αφελή? από την άλλη ο ελεγκτής μήπως βρήκε ευκαιρία να κόψει πρόστιμο σε μία εύκολη περίπτωση και άφησε άλλους να το σκάσουν που δεν είχαν καθόλου εισιτήριο? θα μου πεις αυτό δεν είναι ούτε σοβαρό, ούτε προσωπικό πρόβλημα. Ναι αλλά αναρωτιέμαι που βρίσκεται το σωστό και το δίκαιο, κοντά ένα μήνα, μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε?
-Παρκετίνη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η εμφάνιση του ζευγαριού και το ντύσιμο και η ταλαιπωρία τι σχέση έχει με το τι λέει ο κανονισμός για τα εισιτήρια; Δεν υπάρχει δίλημμα σε αυτή την περίπτωση, ή γίνεται να χρησιμοποιήσεις το ίδιο εισιτήριο πέρα δώθε, ή δεν γίνεται, κάποιος έχει ήδη αποφασίσει για αυτό το θέμα, δεν είναι ζήτημα άποψης. Κάτι μου λέει ότι δεν θα γίνεται, αλλά όποιος ενδιαφέρεται θα μπορεί να το ψάξει. Ο ελεγκτής δεν χρειαζόταν να αρχίσει κουβέντα και να καθυστερήσει την διαδικασία. Αν ήξερε τους κανονισμούς, μπορούσε να τους δείξει, να κόψει το πρόστιμο και να συνεχίσει τον έλεγχο χωρίς κήρυγμα (αν έκανε κήρυγμα). Όμως εσύ έχεις προβληματιστεί γιατί αυτό που σκέφτεσαι είναι αν είναι σωστό, άνθρωποι που έχουν περάσει δύσκολα στη ζωή, να έχουν ορισμένες ελαφρύνσεις στους κανόνες. Το ερώτημα αυτό είναι πολιτικό, και η απάντηση επίσης. Προσωπικά πιστεύω πώς ναι, αλλά αυτό πρέπει να γίνεται με τρόπο ώστε να μην αδικείται κανείς, και να μην είναι το κριτήριο το πόσο ταλαιπωρημένος φαίνεται κάποιος οπτικά. Οι διευκολύνσεις πρέπει να γίνονται έτσι ώστε να εξασφαλίζεται και η αξιοπρέπεια. Εκτός αν έχεις προβληματιστεί για κάτι άλλο, που δεν έχω πιάσει.
__________________
3.
Αγαπητή Α μπα!
είναι η τρίτη φορά που σου στέλνω και καθε φορά χρησιμοποιώ διαφορετικό θέμα! Αχ, αν έχεις κάποιον τρόπο να βλέπεις ποιος σου στέλνει συχνά, θα γίνω πολύ ρεζίλι! Όμως νιώθω ότι μπορώ να "συζητήσω" κάθε θέμα μαζί σου σοβαρό και ασόβαρο! Η απορία-προβληματισμός αυτού του μήνα (ναι, είναι μηνιαία η "συνδρομή" μου στη στήλη σου :Ρ) είναι η εξής:
είμαι 26, κοπέλα, δικηγόρος, και ζω στην επαρχία. Από τότε που άρχισα να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο, εικάζω ότι αυτό συνέβη κάπου στο 1-2ο έτος σχολής, συνειδητοποίησα ότι είμαι μάλλον ανοιχτόμυαλος άνθρωπος. Εννοώ ότι δεν είμαι κολλημένη σε θρησκείες (εκτός αν το leather θεωρείται θρησκεία :Ρ), είμαι υπέρμαχος της εξίσωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπέρ της υιοθεσίας και τεκνοθεσίας των ομοφύλων, καθόλου ρατσίστρια, καθόλου εθνικίστρια. Ή μάλλον έτσι θα ήθελα να είμαι.. Νευριάζω, θυμώνω αλλά και συζυτώ με ανθρώπους που υποστηρίζουν εκ διαμέτρου αντίθετες αποφάσεις, προσπαθώ να τους πείσω για το αντίθετο.Γιατί όμως όταν πρόκειται π.χ να κάνω κάτι για τον σύντροφό μου για να τον ευχαριστήσω , το πρώτο πράγμα που θα σκεφτώ είναι να του μαγειρέψω; Γιατί π.χ το "παναγία μου, θεε μου, χριστέ μου" το έχω ψωμοτύρι μέσα στη μερα; Γιατί προχτές που μπήκε στο γραφείο μου μια ζητιάνα με ιδιαίτερη μυρωδιά και ξένης καταγωγής να τη διώξω αμέσως; Γιατί λέω "αυτός είναι πούστης" και δεν λέω ότι είναι γκέι; Γιατί όταν οδηγώ και ο μπροστινός μου κάνει βλακεία λέω ότι σίγουρα είναι γυναίκα; Είμαι πολύ μπερδεμένη...γιατί ενώ θέλω να είμαι ανοιχτή και ανθρωπίστρια, οι αυθόρμητες αντιδράσεις μου, καταδεικνύουν το αντίθετο. Και εγώ δεν θελω να είμαι έτσι. Θέλω να αποφύγω να χρησιμοποιώ και να υιοθετώ στερεοτυπικές εκφράσεις και συμπεριφορές. Μήπως όμως τελικά είμαι μια "κατίνα";;
-προβληματισμένη-
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Διότι τα ρατσιστικά αντανακλαστικά, δηλαδή ο φόβος του διαφορετικού, οι προκαταλήψεις μας, είναι πολύ βαθιά μέσα μας και ξεριζώνονται με συνεχή προσπάθεια. Ο ρατσισμός χαρίζει στον ρατσιστή ζεστασιά και ασφάλεια, (νομοτελειακά είμαι καλύτερος από τους άλλους χωρίς να χρειάζεται να το αποδείξω), είναι πολύ δελεαστικός, και ολισθαίνουμε όλοι πολύ εύκολα προς το γνωστό και ανακουφιστικό. Μη ρατσιστής δεν είναι αυτός που το λέει στις παρέες ή αυτός που νομίζει ότι είναι, είναι αυτός που θα προσλάβει, θα δεχτεί στην παρέα, θα φερθεί ισότιμα σε ξένο. Θα του νοικιάασει το σπίτι του, θα τον βάλει στην οικογένεια ως γαμπρό ή νύφη.
Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα αντανακλαστικά σου. Όλοι όσοι προσπαθούν να αποβάλλουν αυτές τις αντιδράσεις τσακώνουν τον εαυτό τους να λειτουργεί ρατσιστικά, ομοφοβικά, μισογυνιστικά, δεν τελειώνει ποτέ η διαδικασία. Αυτά που λες είναι και εύκολο να εντοπιστούν, να είσαι σίγουρη ότι κάνεις κι άλλα που δεν καταλαβαίνεις, σου το λέω για να είσαι προετοιμασμένη.
Συνεχής εγρήγορση λοιπόν, ευθυγράμμιση, επιμόρφωση, διάβασμα, και προσωπική εξέλιξη. Είναι απίθανο να φτάσεις ποτέ σε σημείο να λες χωρίς φόβο «δεν έχω ίχνος ρατσισμού μέσα μου». Με αυτό υπ' όψη, η προσπάθεια συνεχίζεται.
__________________
4.
Αμπα μου γεια σου!!
Εισαι η καθημερινή μου συνηθεια πλεον!!! Εχω το εξής "προβλημα". Ειμαι 4 χρονια με το αγορι μου (και οι 2 στα 25) εχουμε μια πολύ ομορφη σχεση και αγαπιόμαστε πολυ! Το θεμα μου ειναι με τα δωρα του...τα περισσοτερα ειναι χαλια. Δεν ειμαι σε καμια περιπτωση αχαριστη γαιδαρα που δεν εκτιμα την σκέψη και την κινηση του αλλου ισα ισα! Απλως το βρισκω αδικο για μενα να γυρναω ολη την πολη και να ψαχνω τι θα του αρεσει πραγματικα, να του το περνω και εκεινος να μου δωρίζει οτι ακριβως δεν μου αρεσει! Δεν ειναι το οικονομικο κομματι που σκεφτομαι δεν με νοιαζει να ειναι ακριβο κατι απλως νανιωσω οτι εκανε τον κοπο να αναζητησει αυτο που μου αρεσει! Π.χ. στα γενεθλια μου ηθελα σαν τρελη ενα σετ εξασκησης ραμματων (ειναι σχετική η σχολη μου) και μου πηρε παντοφλες ενω το ειχα αναφερει για το σετ..! Του το εχω συζητησει απ εξω και μου λεει οτι εχω δικιο αλλα δεν βλεπω βελτιωση. Τι λες?
-βικυ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Λέω να μάθεις να αγαπάς τις παντόφλες και να πάρεις το σετ εξάσκησης ραμμάτων μόνη σου. Επίσης αν πιστεύεις ότι είσαι ριγμένη στη μοιρασιά, σταμάτα να γυρνάς όλη την πόλη για να βρεις κάτι που του αρέσει και πάρε του παντόφλες.
Όταν έχεις κάποιον που είναι καλός και περνάς καλά και υπάρχει αγάπη, συγκεντρώσου εκεί και μην ψάχνεις να εκφράσεις αυτά που δεν σου αρέσουν για να κριτικάρεις. Προστάτεψε την σχέση σου. Η κριτική είναι τρομερά διαβρωτική και τα αποτελέσματα φαίνονται πολύυυ μετά. Πρόσεχε πολύ πότε την ασκείς. Πάρα πολύ.
__________________
5.
Ρε συ αμπα, η κοπέλα μου λέει δεν τη πειράζει να κάνω tinder για πλάκα, swipe δεξιά αριστερά, αρκεί να μην τους μιλάω γιατί μου έχει εμπιστοσύνη. Επίσης δε τη νοιάζει τι θα πει οποιαδήποτε μας ξέρει κ με δει εκει. Εμένα μου φαίνεται περίεργο. Είναι τόσο cool ή δε με θέλει πια κ δε τη νοιάζει; Τους ίδιους όρους θέτει κ για εκείνη.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Οι κανόνες που βάζετε στη σχέση σας είναι αποκλειστικά δικό σας θέμα. Δεν έχει σημασία τι λέει οποιοσδήποτε άλλος. Αν δεν σου αρέσει αυτό που προτείνει, δεν σου αρέσει, αν σου φαίνεται περίεργο, σου φαίνεται περίεργο. Δεν χρειάζεται να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει τρίτος μαζί σου, σημασία έχει τι πιστεύει αυτή. Δεν ξέρω τι σημαίνει, ειδικά αν δεν ξέρεις εσύ. Με αυτή πρέπει να τα κουβεντιάσεις αυτά, αλλά με προσοχή ε; Θα το συζητήσεις για να μάθεις, όχι για να επιβεβαιώσεις αυτό που έχεις ήδη κατά βάθος πιστεύεις.
__________________
6.
Αγαπημένη Λένα και σχολιαστές,
Αρχικά να σ' ευχαριστήσω για τις μοναδικές σου απαντήσεις, που με κάνουν να σκέφτομαι πάντα πιο καθαρά.
Πρώτη φορά σου στέλνω τον προβληματισμό μου και θα σε παρακαλούσα να μου απαντήσεις όσο πιο λογικά μπορείς, όπως άλλωστε συνηθίζεις.
Λοιπόν, στο προκείμενο. Είμαι γυναίκα στα 32, ελεύθερη επαγγελματίας, με δικό μου γραφείο και ελεύθερη. Πριν από λίγες μέρες γνώρισα τυχαία σ' ένα μπαρ έναν υπέροχο άντρα πάρα πολύ μεγαλύτερό μου (σχεδόν 30 χρόνια). Εκείνος επισκέφθηκε την πόλη που ζω για δουλειές. Μου ζήτησε ραντεβού, βγήκαμε, μιλήσαμε και η έλξη ήταν ανυπέρβλητη εκατέρωθεν... Δεν προχωρήσαμε, καθώς ήμουν διστακτική ως προς την έλλειψη οικειότητας. Βγήκαμε δύο φορές ακόμα, σε κλίμα απίστευτης τρυφερότητας και πόθου και μετά εκείνος επέστρεψε στην πόλη του. Μιλάμε συνεχώς στο τηλέφωνο (μπορεί και 7 φορές την ημέρα, σαν τα 15χρονα) κι έχει εκφράσει επανειλημμένα τον έρωτά του στο πρόσωπό μου με λόγια (αχ Λένα μου κάτι λόγια) και με ποίηση (!). Στην αρχή ήμουν συγκρατημένη για τους λόγους που αναλύω παρακάτω, όμως τώρα νιώθω να με έχει κατακλύσει ένας παράφορος έρωτας!!! Μα είναι δυνατόν, στην ηλικία μου να ερωτευτώ έτσι αμέσως;;; Τώρα σχεδιάζουμε την επόμενή μας συνάντηση, καθώς δεν αντέχουμε ο ένας μακριά από τον άλλον. Τέλοσπάντων, για να μη μακρυγορώ, τα προβλήματα είναι τα εξής (την ηλικία του δεν τη θεωρώ πρόβλημα, γιατί είναι ένας πανέμορφος, ψηλός, γεροδεμένος άντρας που μικροδείχνει απίστευτα και πάντα με έλκυαν οι μεγαλύτεροι): Αρχικά είναι παντρεμένος κι έχει 2 μεγάλα παιδιά. Με τη γυναίκα του, όπως μου είπε, μετά από 30 χρόνια γάμου, είναι πια μόνο φίλοι. Αν μου έλεγε κλισέ του τύπου "έχω προβλήματα και σκέφτομαι να χωρίσω", δεν θα τον πίστευα. Τώρα τον πιστεύω, αλλά, όπως και να 'χει, ζουν μαζί. Δεύτερον, το μεγάλο θέμα μου είναι πως εκείνος είναι διάσημος ηθοποιός (ειλικρινά, δεν είμαι τρολ), τον οποίο πάντα θαύμαζα για το ταλέντο και τη μοναδική του φυσιογνωμικά, χωρίς εμμονές φυσικά. Τώρα από κοντά, είναι ακόμα πιο τέλειος από όσο θα μπορούσα να φανταστώ... Όπως καταλαβαίνεις, το να κυκλοφορούμε γίνεται ακόμα πιο δύσκολο, μιας και δεν περνά ποτέ απαρατήρητος. Λένα μου έχω τρελλαθεί!!! Μου 'ρχεται να τα παρατήσω όλα και να πάω στην πόλη του για να τον βλέπω όσο πιο συχνά μπορώ. Δεν έχω ξανανιώσει έτσι ποτέ... Και να φανταστείς ότι πάντα ονειρευόμουν να βρω τον ιδανικό σύντροφο και να προχωρήσω σε μια υγιή οικογένεια. Τώρα ονειρεύομαι να κάνω το παιδί του! Τί παράνοια ζω;
Δεν ξέρω ποια είναι η ευθεία ερώτηση που θα σου απευθύνω, απλώς συμβούλεψέ με όπως εσύ κρίνεις.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σου!
-Βάνα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αχ βρε Βάνα τώρα αυτό που θα καταφέρεις είναι να αναρωτιούνται όλοι ποιος είναι ο ηθοποιός, και το δικό σου δράμα θα περάσει σε δεύτερη μοίρα. Εγώ θα αντισταθώ όμως (δεν ξέρω και τους ηθοποιούς, πόσο μάλλον την οικογενειακή τους κατάσταση) και θα επικεντρωθώ στο πρόβλημα.
Το πρόβλημα δεν είναι η ηλικία του, το πόσο γρήγορα ερωτεύτηκες, ή φυσικά ότι είναι διάσημος ηθοποιός. Το πρόβλημα είναι ότι ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΣ και σου λέει ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ όταν θέλουν μεζεδάκι. Και είσαι ολόκληρη γυναίκα, ανεξάρτητη και από όλα, ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ, και κατάφερες να κάνεις την λογική σου στην άκρη και να κάνεις τον παράδοξο συλλογισμό ότι δεν σου λέει ψέματα, επειδή σου λέει αλήθεια (!)
Αν είναι φίλοι, και δεν τους συνδέει τίποτα, γιατί είναι παντρεμένοι και μένουν μαζί; Αν είναι φίλοι και δεν τρέχει τίποτα, γιατί πρέπει να κρυβόσαστε; Αν είναι φίλοι, και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, γιατί δεν σου την γνωρίζει; Ο γάμος είναι γάμος, και συμμετέχουν δύο, και για να είναι ανοιχτός, πρέπει να συμφωνούν και οι δύο, και τότε κανείς δεν φοβάται να κυκλοφορήσει.
Η ιστορία σας είναι κλισέ, τόσο κλισέ, που νιώθω θλίψη. Φυσικά σου λέει ωραία λόγια και ποιήματα. Ηθοποιός είναι. Δεν αμφιβάλλω καν ότι τα πιστεύει, την ώρα που τα λέει· ηθοποιός είναι, όσο πιο πετυχημένος, τόσο περισσότερο τα πιστεύει. Επίσης, είναι δεσμευμένος με συμβόλαιο με μια άλλη γυναίκα, και έχει δύο παιδιά μαζί της. Πού πας να μπλέξεις; Ονειρεύεσαι τον ιδανικό σύντροφο για να κάνεις οικογένεια και τώρα δηλώνεις ότι θέλεις παιδί με κάποιον που είναι τριάντα χρόνια μεγαλύτερος σου (μπορεί να κάνει παιδί, λες;) και έχει άλλη οικογένεια;
Προστάτεψε τον εαυτό σου, γιατί κανείς άλλος δεν θα το κάνει για σένα. Θέλεις παραμύθι, θέλεις να ξεσκάσεις, θέλεις να ζήσεις μια περιπέτεια, θέλεις να δεις πώς είναι να είσαι το τρίτο πρόσωπο; Κάνε τα όλα αυτά, αν τα έχεις ανάγκη και τα ζητάει ο οργανισμός σου. Κοίτα όμως να μην παραμυθιάζεσαι, κοίτα να καταλαβαίνεις τι πας να κάνεις. Μπορείς να περάσεις ωραία και μαγευτικά χωρίς να πιστεύεις ότι όλα δικαιολογούνται επειδή «ερωτεύτηκες». Σεξ θέλεις. Καταλαβαίνεις ότι δεν σε συμφέρει να θέλεις κάτι άλλο. Δεν είναι κακό! Ζήσε το χωρίς να το δικαιολογείς μέσα σου με την αγιαστούρα του έρωτα. Γίνεται. Προσπάθησε το.
_________________
7.
Πιστεύεις ότι οι πολύ πολύ πιεστικοί ,κτητικοί και χειριστικοί γονείς του άλλου -ειδικά όταν εκείνος δε μπορεί να τους αντιμετωπίσει και κάνει ότι του λένε ή τους αφήνει να βάζουν λόγια - είναι λόγος να χωρίσεις πριν προχωρήσει το πράμα σε αρραβώνες, γάμους, γλέντια και πανηγύρια;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ναι, το πιστεύω. Όχι εξαιτίας των πιεστικών, κτητικών και χειριστικών γονέων, κανείς δεν φταίει για τους γονείς του. Το πρόβλημα το έχεις με τον σύντροφο, όχι με τους γονείς. Δεν τον ελέγχουν οι γονείς, δεν είναι bot. Τους αφήνει να τον ελέγχουν, και αυτό λέει πολλά γι'αυτόν που τώρα ίσως αποφεύγεις να δεις.
Αν κάνει ό,τι του λένε και τους αφήνει να βάζουν λόγια, αυτό δεν είναι ξεχωριστό γεγονός από το ποιος είναι. Είναι ΚΑΙ ό,τι κάνει με την οικογένεια του. Ο γάμος θα σε συνδέσει με αυτή την οικογένεια, και αν δεν έχει εσένα για προτεραιότητα, οι αποφάσεις τους θα επηρεάζουν συνέχεια την ζωή σου, κάθε μέρα.
Αυτός πιστεύει ότι είναι πιεστικοί, κτητικοί και χειριστικοί; Αν όχι, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Θα είναι σα να έχεις παντρευτεί τους γονείς του. Μην το πάρεις αψήφιστα, έχουν χαλάσει γάμοι και γάμοι έτσι, ελπίζοντας ότι ο άλλος θα κάνει μεταμόσχευση προσωπικότητας και θα γίνει ανεξάρτητος άνθρωπος επειδή θα δει την αλήθεια.