__________________
1.
Επειδή είμαι σε τρομερό δίλημμα θέλω την γνώμη σου για κάτι. Δεν θέλω να μακρηγορήσω οπότε θα τα πω όσο πιο μαζεμένα μπορώ. Προσπαθώ εδώ και 2-3 χρόνια με μία κοπέλα από απόσταση, είπα να σταματήσω γιατί δεν έβγαζε κάπου. Την συνάντησα πρόσφατα και της μίλησα. Έχει πλέον έρθει και πιο κοντά οπότε τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Της είπα για εκείνα που ένιωθα. Την ζήτησα να τα πούμε κάποια στιγμή που θα είμαι νηφάλιος. Η ερώτηση μου είναι η εξής: Προχωράω και το αφήνω, σαν να μην έγινε ποτέ ή στέλνω ένα τελευταίο μήνυμα τα δίνω όλα, δίνω μια τελευταία ευκαιρία, την συναντώ της μιλάω και τρώω τα μούτρα μου.
Σε διαβάζω πολύ, άμα θέλεις βρίσε με και να είσαι απότομη αν πιστεύεις πως μου χρειάζεται. Σε φιλώ
- shakespeare
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Προσπαθείς κάτι εδώ και τρία χρόνια από απόσταση, και όταν φτάνει η στιγμή να το διεκδικήσεις από κοντά, ρωτάς αν πρέπει να το αφήσεις και να πας παρακάτω.
__________________
2.
Γλυκιά μου Α, μπα,
'Οταν γνωρίζω καινούρια άτομα και ξεκινάμε τις πρώτες συζητήσεις, οι ερωτήσεις που συνήθως κάνω στον συνομιλητή μου είναι του τύπου, με τι ασχολείσαι, τι ενδιαφέροντα έχεις κλπ.. Οι ερωτήσεις αυτές θωρώ πως εισβάλουν σε πιο προσωπικά εδάφη και δεν με ευχαριστεί αυτό. Πρότεινε μου, αν έχεις στο μυαλό σου, ερωτήσεις που κάνουν μια συζήτηση πιο ανάλαφρη, ώστε κανένας από τους συμμετέχοντες να μην έρχεται σε δύσκολη θέση.
-the art of small talk
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αναλόγως πού βρίσκεσαι και υπό ποιες συνθήκες, προσαρμόζεσαι αναλόγως. Πώς βρεθήκατε εκεί που βρεθήκατε, ποιος σας σύστησε, τι κάνετε εκεί που είσαστε. Από πού ξέρεις τον τάδε, πώς γνωριστήκατε. Α, από το Δήλεσι, έχω πάει για μπάνιο στο Δήλεσι, υπάρχει ακόμα εκείνη η ταβέρνα; Σχόλια επικαιρότητας, ελαφρού είδους, μην ξεκινήσεις από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Πράγματα που συμβαίνουν γύρω σας εκείνη τη στιγμή. Τα κομπλιμέντα βοηθάνε πάρα πολύ στο να σπάει ο πάγος, ωραία μαλλιά, πού κουρεύεσαι, από πού πήρες αυτά τα ωραία παπούτσια (φυσικά πρέπει να το εννοείς, να σου αρέσουν όντως). Κάτι που είδες και σου άρεσε, κάτι που διάβασες και σου άρεσε. Μην βιάζεσαι να καλύψεις τις σιωπές, μην βιάζεσαι να απαντήσεις. Μην προσπαθείς πάρα πολύ, είναι και ζήτημα χημείας και θέλησης του άλλου, φυσικά.
__________________
3.
Αμπά μου, είμαι γυναίκα, 40 ετών και έχω ένα πρόβλημα: δεν μπορώ να είμαι ενθαρρυντική προς τους άλλους. Είμαι πολύ καλή ακροάτρια στο να ακούσω τα προβλήματα των φίλων μου αλλά δεν ξέρω τι να πω για να τους κάνω να νιώσουν καλύτερα (του τύπου «όλα θα πάνε καλά», «αξίζεις περισσότερα και καλύτερα», «πάρε τη ζωή στα χέρια σου γιατί μπορείς και το αξίζεις» κ.λπ.)
Θα ακούσω προσεκτικά, θα πω την άποψη μου, θα συμπαρασταθώ πρακτικά, αλλά ως εκεί.
Μπορεί όλο αυτό να πηγάζει από το ότι είμαι πολύ ρεαλίστρια και ίσως μου φαίνεται πολύ αφελές να πω όλα τα παραπάνω. Το περίεργο είναι ότι κατά βάθος είμαι αισιόδοξο άτομο για το μέλλον μου και θετική ως προς τη ζωή αλλά δεν μπορώ να νιώσω έτσι για τα προβλήματα των άλλων.
Μέχρι τώρα δε μου έχει παραπονεθεί κανείς από τους φίλους μου αλλά σου γράφω με αφορμή κάτι που έγινε πρόσφατα. Με χώρισε ο σύντροφος μου και ένας από τους (λίγους) λόγους ήταν ότι ένιωθε ότι δεν τον ενθάρρυνα.
Πώς μπορώ να γίνω πιο ενθαρρυντική; Τι πρέπει να κατανοήσω ώστε τα λόγια μου να είναι ειλικρινή και να δίνουν κουράγιο στον άλλον;
Eυχαριστώ εκ των προτέρων.
-Απορριμμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πώς συνδυάζεται ο ρεαλισμός σου με την αδυναμία να ενθαρρύνεις τους άλλους; Ακούγεται σα να λες «αφού όλοι άχρηστοι είναι, γιατί να πω ψέματα». Η ενθάρρυνση δεν είναι κοινωνική κόλλα για να τη εφαρμόζεις όταν χρειάζεσαι συμμάχους. Αν πιστεύεις ότι σε κάποιον αξίζει κάτι καλύτερο, το λες. Αν πιστεύεις ότι αδικήθηκε, το λες, αν πιστεύεις ότι δεν πιστεύει αρκετά στον εαυτό του, το λες, αν βλέπεις ότι δεν εκμεταλλεύεται ένα ταλέντο του, το λες. Για να είναι ειλικρινή τα λόγια σου, αρκεί να είσαι εσύ ειλικρινής. Όταν κάποιος σου εκμυστηρεύεται μια αδυναμία του, ένα πρόβλημα του, κάτι νιώθεις, κάτι αισθάνεσαι, αυθόρμητα. Έχει δίκιο που προβληματίζεται; Αν όχι, πες το, και πες γιατί το πρόβλημα δεν είναι όσο μεγάλο νομίζει. Αν ναι, πες πώς θα μπορούσε να βελτιώσει τη θέση του. Και τα δύο «ενθάρρυνση» είναι. Δεν είναι ενθάρρυνση να λες κούφια λόγια «πιστεύω σε σένα», αν δεν πιστεύεις στον άλλον.
__________________
4.
Μόλις τσακώθηκα με εναν φίλο μου, τον οποιο τον ειχα σε εκτιμηση. Έχω τρομερά νεύρα. Κατα καιρούς μου πέταγε κάποια σεξιστικά σχόλια που με ενοχλούσαν κ του το ελεγα ειτε γελώντας είτε σοβαρά ειτε με αποδοκιμαστικό ύφος. Το κύριο θέμα είναι ότι δεν θέλω μονογαμική σχέση οπότε ουσιαστικά είμαι κατώτερη απο άλλες κοπέλες μην πω τίποτα άλλο. Με ρώτησε τώρα πως τα παω με τον δικό μου και του είπα πολύ καλά είμαστε πολύ ερωτευμένοι κ τον αγαπάω τρελά κλπ κ μου ξεκίνησε και ελεγε οτι εντάξει αυτά σε σένα δεν μετράνε γιατί μόλις φύγεις για λίγο θα την ξανακάνεις την λαδία σου. Εκεί του είπα οτι εχουμε συμφωνησει και οι δυο, πως ειμαστε ενήλικοι ανθρωποι και δεν βλέπω να υπάρχει κάποιο πρόβλημα αφου εμείς τα βρίσκουμε. Και ξεκίνησε και έλεγε τα δικά του και μετα κανει οτι δεν μπορει να εισαι 20 φεύγα και να συμπεριφέρεσαι σαν 15χρονο κλπ κ μου το ολοκληρώνει πως δεν το λέει για μένα αλλά γενικά κ πως να ηρεμήσω γιατί δεν μου κάνει προσωπική επίθεση . Εγώ εκεί εκνευρίστηκα πολύ γιατί πραγματικά 1 εμενα για προσωπική επίθεση μου κανε γιατι σε εμενα απευθύνονταν οι συγκεκριμένες ερωτήσεις οσο και αν στο τέλος έβαλε και λίγη γενικότητα κ 2 γιατι δεν εκανα επίθεση απλά βρισκόμουν σε άμυνα. Και στην τελική δεν θεωρώ καθόλου κακο το να απαντήσω σε τέτοια σχόλια με τσαμπουκά κ με απάντηση με επιχειρήματα (που ήταν οτι οπως κανεις δεν σε πιεζει να κανεις ανοιχτη σχεση έτσι να μην πιεζεις κ εσυ τους αλλους κ στην συνεχεια θυμίζοντας του τι ακριβώς είπε πριν μου πει οτι το παίρνω προσωπικά). Η ερώτηση μου είναι απάντησα καλά? επίσης με αυτόν τι κάνω συνεχίζω κ το ρίχνω στην διαφορετικότητα του ανθρώπου ή του λέω πως δεν γουσταρω το πως εκφραζεται κ η αποψη του για μενα κλπ κ τον στελνω. Γενικά επειδή δεν είμαι πολύ του καβγα δεν νομίζω να περίμενε να σηκωθώ να φύγω κ να υψώσω τόσο πολύ ανάστημα. Αλλά τι βλακεία ειναι αυτή? Νομίζουν οτι φοβομαστε κ μπορούν να κάνουν οτι γουσταρουν??
-2 ερωτήσεις.. συγγνώμη για τα νευρα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το «μη θυμώνεις» και το «μη το παίρνεις προσωπικά» όταν σου έχουν κάνει προσωπική επίθεση με σχόλιο για τον χαρακτήρα σου, είναι πατρονάρισμα. Επίσης είναι απόπειρα παύσης συζήτησης, γιατί αυτός που έκανε την επίθεση δεν περίμενε απάντηση, και δεν θέλει να δικαιολογήσει τον εαυτό του, περίμενε να δεχτείς την κριτική γιατί την θεωρούσε (και εξακολουθεί να την θεωρεί) αυτονόητη. Από εκεί ξεκινάμε, γιατί στην συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν κι άλλα από κάτω (άλλωστε πάντα δεν υπάρχουν κι άλλα από κάτω;)
Τώρα που έχεις πλήρη εικόνα, μπορείς να ερμηνεύσεις καλύτερα τα σεξιστικά σχόλια που αρχικά απέφευγες να λάβεις υπόψη σου. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φιλοσοφία για να καταλάβεις γιατί νιώθει τόσο άβολα με τον τρόπο που ζεις την ζωή σου. Τον βλέπει ως απειλή στο στάτους κβο που του αρέσει όπως είναι. Θέλει να σε κάνει να ντραπείς, ώστε να συμμορφωθείς και να γίνεις όπως πρέπει, όπως πρέπει να είναι οι γυναίκες. Για την ακρίβεια, θα έπρεπε να ντρέπεσαι χωρίς να σου το πει, εξ'ου και το «μη θυμώνεις» όταν θυμώνεις.
Μήπως θυμώνεις ακόμη περισσότερο με αυτά που γράφω; Καλά κάνεις. Εσύ ξέρεις αν θέλεις να τον «στείλεις», όπως λες, ή να προσπαθήσεις να τον κάνεις τουλάχιστον να σταματήσει τα σχόλια. Ελπίζω να μην πιστεύεις ότι μπορείς να τον κάνεις να αλλάξει γνώμη. Γενικό σχόλιο: μην αγνοείτε τα υποτιμητικά, επιθετικά, ρατσιστικά, ομοφοβικά, σεξιστικά σχόλια ανθρώπων που έχετε αποφασίσει ότι «έχετε σε εκτίμηση». Μην επιμένετε στην αρχική σας εκτίμηση γιατί θέλετε να πιστεύετε ότι δεν κάνατε λάθος. Κανένας δεν λέει τέτοια χωρίς να τα πιστεύει, ούτε του «ξεφεύγουν».
__________________
5.
Αγαπημένη μας Α, μπα
Ελπίζω να είσαι καλά. Είμαι 25 χρονών και φέτος γράφτηκα σε ένα θεατρικό εργαστήρι. Είχα πάει και στο παρελθόν, σαν μαθήτρια, επομένως σκέφτηκα να το δοκιμάσω ξανά, μιας και τότε μου άρεσε πολύ. Ήμασταν πολύ λίγα άτομα με διαφορετικές ηλικίες, όλοι με τις δουλειές μας, χωρίς κάποια επαγγελματική φιλοδοξία. Το πρόβλημα, για μένα, ήταν ο δάσκαλος. Αρχικά, δεν κάναμε καθόλου ασκήσεις εμπιστοσύνης – συνεργασίας – δέσιμο ομάδας – αυτοπεποίθησης, δεν έγιναν ποτέ. Μας ζητούσε να αυτοσχεδιάσουμε πάνω σε κάτι ή μας πετούσε ένα έργο και έλεγε «ετοιμάστε µ το» και ερχόταν καμιά ώρα αργότερα για να το διορθώσει. Αρχικά, δεν ήταν αυτό που ήθελα και έψαχνα και μου φαινόταν πολύ απαιτητικό για ερασιτεχνική ομάδα, αλλά είπα να δώσω μια ευκαιρία, μήπως στην πορεία γίνει πιο ενδιαφέρον. Το χειρότερο όμως από όλα ήταν η συμπεριφορά του, ήταν ειρωνικός και επιθετικός, εκφράσεις του στυλ «Για μένα είσαι ένας καραγκιόζης», «Είσαι επιφανειακή και γελοία, να πας να παίξεις σε επιθεώρηση», «Είσαι μια ψεύτρα, με ακούς; Δεν με πείθεις», «Αν συνεχίσεις να παίζεις έτσι, να μην ξαναέρθεις». Η αλήθεια είναι ότι συμπεριφερόταν έτσι σε όλους μας, αλλά νιώθω ότι ήταν λίγο παραπάνω απότομος μαζί μου, ίσως γιατί έδειχνα ότι με πείραζε όταν μιλούσε έτσι. Τελικά, μια φορά που σηκώθηκε να με μιμηθεί κιόλας, θέλοντας να δείξει πόσο άχρηστη είμαι και πόσο χάλια έπαιξα, του είπα ότι με άγχωσε και δεν μπορώ να συνεχίσω αυτή τη στιγμή γιατί μπλόκαρα, ίσως αν μου εξηγούσε με πιο ήρεμο τρόπο τι χρειάζεται να κάνω. Τότε μου είπε να μην τον προκαλώ γιατί «μπορώ να σε πληγώσω στα αλήθεια αν θέλω», ε και μετά από αυτό πήρα τα πράγματά μου κι έφυγα από εκεί μέσα. Αυτός είναι αυτός που είναι, έχει το κοινό του και συμπεριφέρεται όπως θέλει, αλλά εγώ νιώθω άσχημα με τον εαυτό μου γιατί νιώθω ότι δεν χειρίστηκα καλά την κατάσταση, δεν μπόρεσα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου απέναντι σε έναν τραμπούκο και έφυγα θυμωμένη και στεναχωρημένη. Πες μου Λένα, πώς αλλιώς θα μπορούσα να είχα χειριστεί την κατάσταση προς όφελος δικό μου, για να νιώθω εγώ πιο ήρεμη; Ίσως έπρεπε να είχα φύγει αμέσως μόλις κατάλαβα τι είδους άνθρωπος είναι; Επίσης, μια γενική ερώτηση προς εσένα (αν γνωρίζεις) αλλά και τους αναγνώστες. Παιδιά έτσι είναι όλα τα θεατρικά εργαστήρια για ενήλικες; Μήπως είναι τόσο απαιτητικά για κάποιο λόγο, ας πούμε για να έχεις «γερό στομάχι» για τις κριτικές; Αν υπάρχει κάποια «φιλοσοφία» πίσω από όλη αυτή τη συμπεριφορά, είναι δεκτό και απλώς δεν μου ταιριάζει, άρα να μην επιχειρήσω να βρω άλλη ομάδα. Σας ευχαριστώ όλους πολύ!
-- γιατί όχι;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μου αρέσει που αυτή η ερώτηση ήρθε σε συνέχεια της προηγούμενης. Είναι σα να συνωμοτεί το σύμπαν.
Δεν ξέρω απολύτως τίποτα από θεατρικά εργαστήρια, αλλά βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι δεν περιλαμβάνουν λεκτική κακοποίηση στο πρόγραμμα σπουδών. Δεν ξέρω ποιο είναι το πρόβλημα αυτού του ανθρώπου, προσωπική ματαίωση μυρίζομαι, αλλά δεν είναι δικό μας πρόβλημα για να το λύσουμε.
Μια χαρά αντέδρασες. Στη κακοποίηση δεν ανοίγουμε κουβέντα για να ψυχαναλύσουμε τον άλλον, δεν χρειάζεται να την υποστούμε για να αποδείξουμε κάτι, ούτε χρειάζεται να ξεκινήσουμε πόλεμο για να κερδίσουμε σεβασμό, εκτός αν δεν υπάρχει δυνατότητα φυγής. Αν μπορούμε να φύγουμε, φεύγουμε. Αυτή είναι η καλύτερη αντίδραση από όλες. Το μόνο που θα μπορούσες να είχες κάνει καλύτερα είναι να είχες φύγει πιο νωρίς. Απορώ γιατί δεν έφυγαν όλοι. Το «γερό στομάχι» έχει κάποιο νόημα όταν δεν υπάρχει σχέση εξουσίας. Δάσκαλος σας ήταν, δεν μπορούσατε να του απαντήσετε καταλλήλως, και του άρεσε πολύ αυτό, όπως φαίνεται.
__________________
6.
Μια μερα συστηθηκα σε ενα παιδι που τον εβλεπα συχνα εξω και μου αρεσε. Αυτος ειναι 19 και σπουδαζει στην Αθήνα και εγω μενω Λάρισα. Μια μερα μου εστειλε μηνυμα και αρχίσαμε να μιλαμε μιλουσαμε ενα μηνα μεχρι που ηρθε Λάρισα για διακοπες Χριστουγεννων. Μου ζητησε να βρεθουμε απο κοντα αλλα τον πηρε ο υπνος και δεν βρεθηκαμε. Αργοτερα ομως τον πετυχα εξω και αρχισαμε να μιλαμε μου ειπε να βρεθουμε την επομενη μερα αλλα του εριξα ακυρο. Μου εστειλε μια μερα που εισαι; του απαντησα οτι ημουν σπιτι μετα χαθηκε ξανα. Τον πετυχα εξω παλι και απλα ανταλλαξαμε ευχες. Τελευταια φορα βρεθηκαμε τα Θεοφανεια του προτεινα να βρεθουμε αλλα δεν ηξερε αν μπορουσε σιγουρα. Δεν εστειλε ποτε και εφυγε για Αθηνα απο τοτε δεν μου ξαναεστειλε. Σε ολο αυτο το διαστημα που ηταν Λαρισα μου εστελνε και εδειχνε ενδιαφερον αλλα τωρα γιατι χαθηκε;
-Ειμαι η Δημητρα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν παλιώνει ποτέ
_________________
7.
Γεια σου Αμπά, ευχαριστώ για τη στήλη σου. Με αφορμή μία φράση σου στον χτεσινό τίτλο ("Η προσωπική ασφάλεια πάνω απ' όλα") θέλω να σε ρωτήσω τη γνώμη σου και να σου μεταφέρω τον προβληματισμό μου για το στίγμα που ακολουθεί τις ψυχικές ασθένειες. Τις προάλλες είχε γράψει κάποιος εδώ ότι κακώς υπάρχει το στίγμα, ενώ αν π.χ. έχεις το συκώτι σου και παίρνεις χάπια, όλα καλά. Δεν υπάρχει όμως μία βασική διαφορά; Αν αυτός που έχει το συκώτι του δεν πάρει τα χάπια του, θα κάνει κακό μόνο στον εαυτό του, ενώ αν αυτός που έχει σχιζοφρένεια δεν πάρει τα χάπια του, μπορεί να κάνει κακό σε άλλους. Άσε που η σχιζοφρένεια μπορεί να κάνει τον άλλο να μην θέλει να πάρει τα χάπια του, ενώ το συκώτι όχι. Και το έχουμε δει και στις ειδήσεις, ότι ο τάδε σκότωσε το παιδί του, και από κάτω στα σχόλια λένε "δεν πήρε τα χάπια του". Που είναι βέβαια σωστό σαν δικαιολογία, αλλά δεν με κάνει να νιώθω πιο άνετα. Ποιος μου λέει ότι στη δουλειά μου ο διπλανός που π.χ. έχει κάποιο "ψυχικό" νόσημα (άρα πρόβλημα στον εγκέφαλο, για να είμαστε ακριβείς) παίρνει τα χάπια του κανονικά; Δεν λέω ότι πρέπει να τους μαντρώσουμε, αλλά δεν είναι λογικό να υπάρχει μία ανησυχία, που ο καθένας τη διαχειρίζεται όπως καταλαβαίνει;
Ξέρω ότι ο φόβος είναι κακός σύμβουλος, αλλά επειδή κι εσύ είπες ότι η προσωπική ασφάλεια προέχει, γι αυτό με ενδιαφέρει ειλικρινά να διαβάσω τη δική σου άποψη.
-Alice
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κάτι που θα σε βοηθούσε πολύ θα ήταν να ερευνήσεις τις ψυχικές ασθένειες και να μην τις περιγράφεις όλες με τη λέξη «σχιζοφρένεια». Αυτός που δεν παίρνει τα χάπια του κάνει κακό στον εαυτό του, είτε έχει σχιζοφρένεια, είτε έχει το συκώτι του. Επίσης κάποιος που έχει το συκώτι του είναι πιθανό να σταματήσει να παίρνει τα χάπια του ακριβώς λόγω της ασθένειας του. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γιατροί. Υπάρχει πολύς κόσμος που δεν θέλει να πάρει φάρμακα, λέει ψέματα ότι τα παίρνει, παίρνει άλλα, δεν τηρεί τις δόσεις, τα σταματάει χωρίς να ρωτήσει τον γιατρό που τον παρακολουθεί. Ελάχιστοι άνθρωποι από αυτούς που πάσχουν από σχιζοφρένεια γίνονται επικίνδυνοι, κι αυτό σε ψυχωτικό επεισόδιο. Τα βίαια εγκλήματα συνήθως δεν γίνονται από σχιζοφρενείς. Το στερεότυπο του δολοφόνου που «δεν πήρε τα χάπια του» είναι αυτό, ένα στερεότυπο που μας βοηθάει να εκλογικεύσουμε την φρίκη των εγκλημάτων. Όταν συμβαίνει βέβαια, αποκτά μυθικές διαστάσεις δημοσιότητας. Και φυσικά, τους επικίνδυνους ψυχασθενείς τους «μαντρώνουμε» κανονικά, πολύ συχνά σε απάνθρωπες συνθήκες που εξασφαλίζουν ότι θα χειροτερέψουν και δεν θα βγουν ποτέ από εκεί.
Τελικά, δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Θεωρητικά, ναι, κάποιος που πάσχει από σχιζοφρένεια, και έχει ψυχωτικά επεισόδια, και δεν παίρνει φάρμακα, μπορεί να γίνει επικίνδυνος. Οπότε; Είναι δεκτό να υπάρχει το στίγμα για όλους όσους πάσχουν από ψυχικές νόσους (που είναι πολλών ειδών) ή είναι δεκτό να ντρέπεται κάποιος να πει ότι πάει σε ψυχολόγο γιατί έχει φοβία με τα αεροπλάνα; Η προσωπική ασφάλεια έρχεται πρώτη, αλλά κανείς δεν μπορεί να σου την εξασφαλίσει. Δεν γίνεται να προβλέψεις ποιος θα γίνει επικίνδυνος ώστε να προλάβεις το κακό. Έχεις διαβάσει το minority report; Ταιριάζει πολύ στην κουβέντα που κάνουμε τώρα. Το έγραψε κάποιος που έπασχε από ψυχική ασθένεια, και ήξερε τι είναι αυτό το στίγμα.