__________________
1.
ΑΓΑΠΗΤΗ Α ΜΠΑ,
ήμουνα παντα ενα παιδι μεσα σε ολα να βοηθαει τουσ παντες να γινεται χαλι για ολους..δεν πηρα ποτε πισω τίποτα..λιγο ο εγωισμός μου που δεν ήθελα να παραδεχτώ οτι ειμαι αδύναμη λιγο η έλλειψη της μητρικης φιγούρας απο δίπλα μου..λιγο οι άτυχες (ας το πω έτσι)πρώτες σεξουαλκές μου εμπειριές..με έκαναν να κλειστω στον εαυτό μου..μολις πέρασα φοιτήτρια έμπλεξα με κακες παρέες να το πω έτσι..παράτησα την σχολή μου και άρχισα να κανω πράγματα που δεν διανοούμουν..είχα ανασφάλειες και κλεινόμουνα σπίτι..πριν κατι μήνες γνώρισα ενα παιδι..ερωτευτήκαμε μπορω να πω..τοσο πλατωνικά όμως ..δεν έγινε ποτέ τίποτα..αφού θα έφευγε για νέα ιόρκη μόνιμα..δώστου χαιρετίσματα αν τον δεις ποτέ..γτ εγώ δεν νομίζω..έχασα την γη κάτω απο τα πόδια μου..μετα απο πέντε μήνες γνώρισα ένα αλλο παιδι..που περνάμε καλά αν και δεν έχουμε σχέση..αν και τον θέλω πολύ φοβάμαι να του ανοιχτώ και να τον αφήσω να μ ακουμπήσει και να μ γνωρίσει φοβάμαι μην τον χάσω και αυτόν όπως τους έχασα όλους και μην χασω τον εαυτό μου ..δεν ξέρω αν μπορώ ξανά..
Δεν ξέρω αν το έκανες εσκεμμένα, ή αν δεν το πήρες καν είδηση, αλλά δεν έκανες ερώτηση. Αυτό που έκανες ήταν να αραδιάσεις τα παράπονα σου από τη ζωή. Το κάνεις και στην πραγματικότητα αυτό; Είναι επικίνδυνο σπορ η μεμψιμοιρία. Οι κίνδυνοι ποικίλλουν σε σοβαρότητα, αλλά είναι όλοι σημαντικοί.
Ας πούμε, όταν το κάνεις αυτό, νομίζεις ότι οι άλλοι σε παρακολουθούν επειδή κουνάνε το κεφάλι τους πάνω κάτω, όμως το πιθανότερο είναι ότι σκέφτονται πώς θα πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ. Όταν το κάνεις αυτό, νομίζεις ότι αναλύεις τη ζωή σου, αλλά δεν την αναλύεις, την παρουσιάζεις στον εαυτό σου με έναν τρόπο ώστε να μην έχεις καμία ευθύνη για όσα σου συμβαίνουν. Φταίει η ατυχία! Η μοίρα! Εσύ είσαι ένα παιδί που είναι μέσα σε όλα που θέλει να βοηθάει τους πάντες και δεν πήρε ποτέ πίσω τίποτα! Όταν το κάνεις αυτό, δεν παίρνεις απαντήσεις. Όσο δεν ρωτάς, ή δεν αναρωτιέσαι γιατί έγινε το ένα και γιατί έγινε το άλλο, γιατί «δεν πήρες ποτέ τίποτα» και γιατί «έμπλεξες με κακές παρέες», δεν έχεις σκοπό να αλλάξεις κάτι. Ελπίζεις να αλλάξουν τα πάντα γύρω σου, κατά προτίμηση όπως θα σε βόλευαν.
Τέλος, όταν το κάνεις αυτό, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ότι δεν μπορείς να διακρίνεις τα σημαντικά προβλήματα από τα δικά σου λάθη και από τα καπρίτσια της ζωής. Ας πούμε, η έλλειψη μητρικής φιγούρας μπορεί να είναι ένα σημαντικό πρόβλημα για το οποίο δε φταις, αλλά μέσα στον κυκεώνα παραπόνων από τη ζωή, πώς να το κυκλώσεις; Ας πούμε, οι απανωτοί πλατωνικοί έρωτες, αν συνδέονται με τις ατυχείς (ποιος ξέρει τι σημαίνει αυτό) πρώτες σεξουαλικές εμπειρίες, μπορεί να είναι ένα πραγματικό πρόβλημα, αλλά αν εσύ βάζεις το ένα μετά το άλλο, όλα μαζί και στην ίδια ζυγαριά, ποιος ξέρει τι πραγματικά συμβαίνει; Εσύ πάντως, όχι.
Δεν ρώτησες κάτι, οπότε δεν μπορώ να απαντήσω σε κάτι. Αν στο μέλλον καταφέρεις να σχηματίσεις μέσα σου μια ερώτηση, εδώ είμαστε. Όχι για το «μάνα γιατί με γέννησες».
__________________
2.
Αγαπητή α μπα,
μου αρέσει πολύ ο τρόπος που αναλύεις τα δεδομένα σε κάθε απάντηση σου & θα ήθελα πραγματικά την γνώμη σου για το παρακάτω θέμα.
Είμαι 13 χρόνια σε μια σχέση (34 χρόνων), η οποία εξελίχθηκε μέσα στα χρόνια ομαλά & πλέον έχουμε & δυο παιδάκια. Δεν φανταζόμασταν ουτε κ εμεις απο την αρχη ότι θα εξελιχθει έτσι, αλλά προέκυψε.
Σε όλα αυτά τα χρόνια είμαι ερωτευμένη &πιστή κ το ίδιο δηλώνει κ ο άντρας μου κ δεν έχω λόγο να τον αμφισβητήσω.
Πολύ συχνά έρχομαι αντιμέτωπη σε κουβέντες με φίλους, γνωστούς κ δεν συμμαζεύεται που εχουν άποψη επι παντώς επιστητου κ ανάμεσα στα άλλα έχω ακούσει είναι
Α) ότι για να είμαι τόσα χρόνια με έναν άντρα είμαι ανασφαλής
β) ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπαρχει απιστία στην σχέση (οκ,για αυτό όντως μπορείς να είσαι σίγουρος μόνο για τον εαυτό σου αλλά αν ο άλλος δεν δινει δικαιωματα...γιατι να τρωγομαι χωρις λογο)
Γ) ότι το κέρατο στον γάμο είναι σίγουρο κ καλύτερα να είναι κ οι δύο συνειδητοποιημενοι απο την αρχη κ να το δεχονται γιατι η φυση μας δεν ειναι μονογαμικη
κ καταλήγω είμαι παραλογη ή υπερβολικά ρομαντικη... που πιστεύω ότι όταν μπαίνεις σε μια σχέση μονογαμική οφείλεις να είσαι τίμιος με την απόφαση σου? ενδεχομένως στο μέλλον να στραβώσει, αλλά είναι αδύνατον κ ανουσιο να ξεκινησεις έχοντας στο μυαλο ότι θα απιστησεις? η ακόμα χειροτερο ότι δεν τρεχει κ τίποτα αν το κάνεις?
& κάτι ακόμα...γιατί ενώ σέβομαι την απόφαση του καθενός να ζήσει την ζωή του όπως θέλει, οι περισσότεροι αμφισβητούν την ζωη μου κ ψαχνουν να βρουν τι κρυβεται απο κάτω (ανασφαλεια, καταπιεση ενστικτων-τα εχω ακουσει όλα αυτα- κλπ ) κρίνοντας με τα δικά τους κριτήρια?
Γιατι ένας πολυγαμικος δεν αποδεχεται την μονογαμια, ενω εγω αποδεχομαι την αποφαση του να ζει όπως θέλει? κ πως μπορώ να τους αντιμετωπίζω όταν σε περίπτωση διαφωνίας...συνηθως απαντάνε ...ναι καλα ζεις στον κόσμο σου! Είναι κουραστικό κ μου φαίνεται κ κάπως φαιδρο να προσπαθώ να πείσω για την επιλογή μου.
Να σημειώσω ότι ποτέ δεν ανοίγω εγώ τέτοια κουβέντα.
Συγγνώμη για την έκταση
Οι ρηχές και επιπόλαιες γενικούρες που ακούς δείχνουν ότι συναναστρέφεσαι με άτομα κάποιας περιορισμένης ηλικιακής ομάδας και πολύ συγκεκριμένης κοσμοθεωρίας. Υπάρχουν αμέτρητα ζευγάρια που δηλώνουν μονογαμικά, δεν είσαστε κάποια εξαίρεση. Θα μπορούσες να κινείσαι σε τέτοιους κύκλους και να μην είχες ακούσει ποτέ την φοβερή θεωρία ότι «η μονογαμία δεν είναι στη φύση του ανθρώπου». Οι συζητήσεις αυτές θα καταλαγιάσουν με το χρόνο, δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα.
Κάθε φορά που συναντιούνται άνθρωποι διαφορετικής κοσμοθεωρίας, ας πούμε, ο καθένας ψάχνει επιχειρήματα για να σιγουρευτεί ότι κάνει καλά. Οι πολυγαμικοί λένε ότι οι γάμοι είναι καταδικασμένοι, οι μονογαμικοί οικτίρουν τους πολυγαμικούς που ποτέ δεν θα βρουν την πραγματική αγάπη. Όλοι δίκιο έχουν, αρκεί να μην χρησιμοποιούν τη φύση ως επιχείρημα, σε αυτή την περίπτωση όλοι έχουν άδικο.
Ναι, είναι πάρα πολύ φαιδρό να προσπαθήσεις να πείσεις για την ζωή σου, αλλά η ζωή σου δεν είναι ακριβώς επιλογή σου, και αυτό μόνο το αγκαθάκι να προσέξεις, γιατί ολισθαίνεις στην άλλη μεγάλη αμαρτία, της αυταρέσκειας. Η αυταρέσκεια εξηγεί ως ένα βαθμό γιατί ακούς ξανά και ξανά τα ίδια. Δεν ήταν επιλογή σου να συναντήσεις έναν άντρα με τον οποίο ταίριαζες τόσο ώστε να κάνεις οικογένεια στα 21. Αυτό δεν ήταν επιλογή, ήταν τύχη. Επιλογή σου ήταν να μείνεις μαζί του – από τη μεριά σου, γιατί η ανταπόκριση του ήταν και πάλι, ως ένα σημείο, τύχη. Οπότε μη νομίζεις ότι ζεις αυτό που ζεις μόνο και μόνο επειδή το διάλεξες.
__________________
3.
Είμαι υπερβολικά τσιγκούνα. Προσπαθώ να το κρύψω αλλά από τους άλλους αλλα όταν είμαι μόνη μιζεριάζω. Τι να κάνω;- Κατσαρίδα
Έχεις τις εξής επιλογές.
Α) Να μην κάνεις τίποτα.
Β) Να κάνεις κάτι.
Μεταξύ του Α και του Β, ποια επιλογή πιστεύεις ότι σου μιλάει περισσότερο; Αν είναι η Α, οκ. Αν είναι η Β, έχεις τις εξής επιλογές.
Β1) Να προσπαθήσεις να γίνεις εντελώς άλλος άνθρωπος, καθόλου τσιγκούνης, να μεταμορφωθείς εντελώς, σαν από θαύμα
Β2) Να προσπαθήσεις να κάνεις βαθιές, ουσιαστικές τομές στον τρόπο που σκέφτεσαι, ώστε να βρεις ποιος είναι ο μηχανισμός που έχει χτίσει την τσιγκουνιά, ώστε να τον χτυπήσεις στη ρίζα, με τη βοήθεια ενός ειδικού για καθοδήγηση
Β3) Να προσπαθήσεις να κάνεις μικροσκοπικά βήματα προς άλλη κατεύθυνση, με στρατηγική και ρεαλιστικό ρυθμό, ζητώντας και την βοήθεια των πολύ έμπιστών σου ανθρώπων.
__________________
4.
Αγαπημένη μου Α μπα.
Πόσο συμφωνώ μαζί σου όταν λες οτι δεν πρέπει να γενικεύουμε και να τσουβαλιάζουμε τους πάντες και τα πάντα .
Διάβασα αυτό το απόσπασμα όμως από τον Σερλοκ Χολμς και με προβλημάτισε.
Θέλω το σχόλιό σου
"while the individual is an isoluble puzzle, in the aggregate he becomes a mathematical certainty. You can, for example, never foretell what any one man will do, but we can say with precision what an average number will be up to. Individuals vary, but the percentages remain constant" ...- angie
Αχ, Άντζι, με στενοχώρησες, γιατί δεν έχεις καταλάβει τι λέω.
Δεν έχω πει να μην γενικεύουμε τους πάντες και τα πάντα. Αυτό είναι από μόνο του μια γενίκευση, και ως τέτοια, είναι προβληματική. Αν δεν γενικεύαμε με οργανωμένο τρόπο, δεν θα υπήρχαν οι επιστήμες. Η γενίκευση είναι μια απαραίτητη μέθοδος για να βγει νόημα από το περιβάλλον μας.
Αυτό που έχω πει, είναι ότι οι προσωπικές μας, πολύ περιορισμένες εμπειρίες, δεν είναι αρκετές για να βγάζουμε συμπεράσματα για τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος. Το τι έχουμε δει και ακούσει εμείς προσωπικά, δεν είναι επιχείρημα ισότιμο με το αποτέλεσμα μιας έρευνας, ας πούμε. Για παράδειγμα, σε μια συζήτηση για την άνιση αμοιβή αντρών και γυναικών, δεν είναι επιχείρημα το «εγώ σε όσες δουλειές έχω πάει δεν έχω δει ποτέ γυναίκα να αμείβεται λιγότερο από άντρα». Πρώτον, οι πέντε δουλειές που έχει κάνει ο κάθε Μήτσος μέσα στις εκατοντάδες χιλιάδες δουλειές που έχουν αναλυθεί για να βγει αυτό το συμπέρασμα, είναι εντελώς ασήμαντες. Δεύτερον, η προσωπική παρατήρηση είναι έτσι κι αλλιώς χρωματισμένη. Ο Μήτσος δεν ρώτησε όλες τις γυναίκες που έχει γνωρίσει στη δουλειά πόσα λεφτά παίρνουν, και αν το έκανε, δεν ξέρει αν του είπαν αλήθεια. Ο Μήτσος αυτό που λέει είναι «εμένα αυτό το θέμα δεν με έχει απασχολήσει ποτέ, άρα αυτό το θέμα δεν υπάρχει», και αυτό είναι μια γενίκευση. Ο Μήτσος λειτουργεί έτσι γιατί έτσι λειτουργεί η πατριαρχία, και αυτό, δεν είναι μια γενίκευση.
Αν δεν έκανα κι εγώ γενικεύσεις, δεν θα υπήρχε το Α μπα. Αν δεν κάναμε όλοι μας, κάθε φορά που θα πέφταμε σε λακκούβα θα πέφταμε και πάλι από τα σύννεφα. Η γενίκευση που προκύπτει μέσα από την παρατήρηση αυτή είναι πάρα πολύ χρήσιμη: καλύτερα να αποφεύγουμε τις λακκούβες, γιατί μπορεί να χτυπήσουμε άσχημα.
Και τώρα το πολύ δύσκολο σημείο, που είναι για δυνατούς λύτες. Η απάντηση «μη γενικεύεις» και το «εξαρτάται από τον άνθρωπο», είναι τα τσιτάτα όσων δεν μπορούν, ή δε θέλουν να μπουν πιο βαθιά στο θέμα που συζητιέται. Όλοι μας βγάζουμε συμπεράσματα κυρίως από αυτά που έχουμε ζήσει, και δευτερευόντως από αυτά που έχουμε δει, τελευταία αυτά που έχουμε ακούσει από άλλους, και ελάχιστα από αυτά που διαβάζουμε και παρακολουθούμε από μακριά. Όμως δεν έχουν όλοι την ίδια ικανότητα να φιλτράρουν τα σημαντικά από τα ασήμαντα, ή τα ομοειδή μεταξύ όσων έχουν ζήσει προσωπικά και όσων έχουν παρακολουθήσει από μακριά. Ένα παράδειγμα είναι, αν παρακολουθείτε σχόλια σε ειδησεογραφικά σάιτ, το «τι με νοιάζει αυτό εμένα». Ε, στις 90% των περιπτώσεών, και αυτή είναι μια αβάσιμη γενίκευση, η είδηση θα έπρεπε να νοιάζει πάρα πολύ αυτόν που κάνει το σχόλιο, αλλά δυστυχώς, δεν το έχει πάρει πρέφα, γιατί δεν μπορεί να συνδέσει το γενικό με το ειδικό. Το ανάποδο είναι πολύ πιο εύκολο.
Αυτό που διάβασες στον Σέρλοκ είναι μια πολύ βασική, εντελώς προφανής ιδέα, που εφαρμόζεται γύρω σου σε υπερεντατικό βαθμό. Μια μόνο από τις εφαρμογές της ονομάζεται ιατρική.
__________________
5.
Γειά σου Λένα !!
Σε ανακάλυψα το Φεβρουάριο και από τότε δεν έχει περάσει μέρα που να μη σε διαβάσω !! Εξάρτηση !!
Ήθελα να σε ρωτήσω, μια που είσαι στην Καλιφόρνια, και τόσα διαβάζω και βλέπω κάθε μέρα, το Fat Acceptance movement, το οποίο έχει πάρει διαστάσεις μάστιγας σε site τύπου tumblr, είναι τόσο prominent όσο φαίνεται
από το ίντερνετ σε έναν άσχετο εξωτερικό παρατηρητή;
Τι παίζει με την παχυσαρκία εκεί που είσαι; Κάθε μέρα βομβαρδιζόμαστε με ειδήσεις σχετικά με το πόσο παχύσαρκη είναι η Αμερική καθολικά και πώς και εμείς στην Ευρώπη οδεύουμε προς τα εκεί. Μένω στο Λονδίνο και βομβαρδίζομαι με τις ίδιες ειδήσεις κάθε μέρα για τη Μεγάλη Βρετανία και πρόσφατα πήρε το μάτι μου και
μια έρευνα για την παιδική παχυσαρκία στην Ελλάδα...
Ποιά είναι η γνώμη σου απέναντι στο Fat Acceptance Movement & το living with fattitude? Γιατί μερικοί τραγικά παχύσαρκοι άνθρωποι αρνούνται να αποδεχτούν ότι έχει συνέπειες στην υγεία τους αυτό; Επίσης, η στάση των υπολοίπων είναι αυτή που παρουσιάζεται στην τηλεόραση; Διαμαρτύρονται δηλαδή για το αυξημένο κόστος των παροχών υγείας στους fat συμπολίτες τους;
Αυτά. Ελπίζω να μη σε έπρηξα !!
Ανυπομονώ για απάντηση γιατί οι απόψεις διίστανται για το θέμα !!
Naya
Δεν ζω στην Καλιφόρνια πια (πιφ), αλλά δεν έχει σημασία. Η ερώτηση «τι γίνεται στην Αμερική» είναι προβληματική. Η «Αμερική» δεν είναι ένα πράγμα. Η Αμερική είναι πενήντα χώρες που έκαναν την ιστορική συμφωνία να ενωθούν σε αυστηρά πολιτική βάση. Οι έρευνες που παρουσιάζονται συνήθως είναι σε πολιτειακό επίπεδο, αν και φυσικά κάθε πολιτεία παρακολουθεί το σύνολο της χώρας για να προσδιορίζει πού βρίσκεται, γιατί αυτή είναι το σύστημα αναφοράς των Αμερικάνων, η Αμερική. Το πόσο πολύ προβάλλεται ένα θέμα στην Αμερική έχει να κάνει εκατό τοις εκατό με το πού μένει κανείς. Ακόμα και εντός των πολιτειών υπάρχουν μεγάλες διαβαθμίσεις στο επίπεδο και στο είδος πληροφόρησης. Η Καλιφόρνια έχει τριπλάσια έκταση από την Ελλάδα. Υπάρχει η παραλιακή Καλιφόρνια, υπάρχει το Χόλιγουντ, και υπάρχουν και τα βουνά της στο βάθος, με τους συντηρητικούς που πιστεύουν ότι ζουν στα Σόδομα.
Το κίνημα αποδοχής του πάχους προσπαθεί κυρίως για τη μείωση των διακρίσεων απέναντι σε υπέρβαρους ή παχύσαρκους ανθρώπους. Το αμερικάνικο τμήμα, Η Εθνική Ένωση για την Προώθηση Αποδοχής του Πάχους (International Size Acceptance Association – NAAFA) «αυτοπροσδιορίζεται ως οργάνωση για την προάσπιση ατομικών δικαιωμάτων, αφιερωμένη συγκεκριμένα στην εξάλειψη των διακρίσεων που γίνονται με βάση το πάχος των ανθρώπων». Δε νομίζω να χρειάζεται να εξηγήσουμε ποιες είναι οι διακρίσεις, ούτε να επιχειρηματολογήσουμε για το γιατί πρέπει να εξαλειφθούν.
Υπάρχουν και μέλη του κινήματος που αμφισβητούν τις επιπτώσεις της παχυσαρκίας στον ανθρώπινο οργανισμό, αλλά πριν πάμε στο εύκολο μέρος, είναι πολύ σημαντικό να τσεκάρουμε τους εαυτούς μας για τη συμπεριφορά μας σχετικά με τα κιλά των άλλων. Το πάχος είναι μια κάπως αυθαίρετη λέξη, ο καθένας θεωρεί παχύ κάτι άλλο. Παράλληλα τα πρότυπα ομορφιάς που κυριαρχούν αυτή τη στιγμή είναι οι γυναίκες που μόλις έχουν μπει στην εφηβεία και έχουν σώματα αγοριών λίγο πριν την ασιτία, για να μην πω εντός της ασιτίας. Είμαστε αμείλικτοι με τα παραπάνω κιλά, και όταν λέμε «κιλά», εννοούμε κυρίως τα κιλά των γυναικών. Οπότε, κατά τη γνώμη μου, η συζήτηση για το θέμα είναι απαραίτητη, και δυστυχώς είναι ακόμη στο περιθώριο.
__________________
6.
Α, μπα, κάθε μέρα στη δουλειά πίνω τον πρώτο μου καφέ μαζί σου. Εσύ πως πίνεις τον καφέ σου; Ή μπας και δεν πίνεις καφέ;
Φιλιά!
Είναι πολύ σημαντικό θέμα ο καφές για μένα. Πίνω ένα americano με γάλα τη μέρα, χωρίς ζάχαρη.
__________________
7.
Αμπά τι κάνεις όταν κάποιος προσπαθεί να σε μειώσει? Είναι ένα άτομο το οποίο το κάνει αυτό συνέχεια και με κάνει να νιώθω σκουπίδι. Αποφεύγω να μιλάω μαζί του γιατί ξέρω ότι ο,τιδήποτε κ αν πω εκείνος θα μου πάει κόντρα και θα ''μου την πει''. Δεν μπορώ να μην είμαι μαζί του μιας και είναι φίλος και συγγενής με την υπόλοιπη παρέα μου. Οι υπόλοιποι φίλοι μου δεν μιλάνε όταν γίνεται αυτό ή λένε ότι εντάξει για πλάκα το κάνει. Στην αρχή δε με ενοχλούσε γιατί το έπαιρνα κ εγώ στην πλάκα αλλά πλέον με κουράζει. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε γιατί και το πιο απλό πράγμα να πω αυτός κάτι θα βρει να πει για να με πειράξει. Αυτό είναι το μόνο παράπονο που έχω από αυτόν γιατί κατά τ' άλλα είναι πολύ καλό παιδί. Εδώ να προσθέσω ότι μου έχει δηλώσει ότι του αρέσω και έχει κάνει προσπάθειες να γίνει κάτι αλλά δεν τα κατάφερε πρώτον γιατί έχει κοπέλα και δεν νιώθω ωραία όσο κ αν δεν τον νοιάζει εκείνον και δεύτερον γιατί θα γίνουμε μπάχαλο σαν παρέα. Αυτό που θέλω να μου πεις είναι τι κάνουμε σε τέτοιες καταστάσεις. Να το βουλώνω μπας και βαρεθεί? να το παίρνω στην πλάκα? να γίνω έξω φρενών και να τα σπάσω όλα? να του αντιμιλάω? αλήθεια δεν ξέρω τι να κάνω, χθες με έκανε να νιώσω απαίσια και ήθελα να σηκωθώ να φύγω αλλά δεν το έκανα, απλώς χτύπησα το χέρι μου στο τραπέζι και του φώναξα γιατί με έκανε ρεζίλι μπροστά σε φίλους μου. Σε ευχαριστώ για την απάντησή σου, με έχεις βοηθήσει πολλές φορές...είσαι φοβερή!...- felicita
Το χτύπημα στο τραπέζι και η φωνή, είναι η πλέον κατάλληλη αντίδραση. Χτύπα και άλλα τραπέζια, κόψε του τη φόρα, σε καμία περίπτωση μην το βουλώνεις. Με την ευκαιρία, ξεμπρόστιασε και τους άλλους, που λένε ότι το κάνει «για πλάκα». Γελάει κανείς; Επιτρέπουν να γίνεται αυτό μπροστά τους; Πες ξεκάθαρα σε όλους μαζί και στον καθέναν ξεχωριστά ότι δεν σε ενδιαφέρει η πρόθεση του, αυτό που νιώθεις είναι ότι σε κουράζει, και πρέπει να σταματήσει.
Κι εσύ βρε παιδί μου, γιατί χρυσώνεις το χάπι και στον εαυτό σου; Σου την έπεσε για να αναλάβεις την Β' κατηγορία της ερωτικής του ζωής, αρνήθηκες για προφανείς λόγους, η αντίδραση του είναι να σε μειώνει για να σε βάλει «στη θέση σου», φαντάζομαι, και εσύ λες ότι ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ είναι καλό παιδί; Φίλες και φίλοι, θα μου πει κανείς πού είναι τα κακά παιδιά; Μόνο για καλά παιδιά ακούμε στο Α μπα!
Το «καλό παιδί» αυτό, νιώθει ότι οι γυναίκες του χρωστάνε να του δίνουν προσοχή με τους όρους που έχει επιλέξει ο ίδιος, και όταν δεν αντιδρούν κατά τον τρόπο που του έχει μάθει ότι πρέπει να (δηλαδή υπάκουα), θυμώνει πάρα πολύ. Άλλα του έταξαν, και αυτή την προδοσία πρέπει να την πληρώσεις εσύ, που δεν δέχτηκες να μπεις στο χαρέμι. Δες σε παρακαλώ πολύ πώς έχουν τα πράγματα, και μην δικαιολογείς τα αδικαιολόγητα, ούτε «κατά τα άλλα». Ποια άλλα; Δεν έχετε κάτι άλλο για να λέμε για «άλλα».