__________________
1.
Πολυαγαπημένη μου Αμπα,
Διαβάζω κ στηρίζω την στήλη πολυυυυ καιρό! Φαίνεται τελικα πως όταν αφαιρέσουμε το "δραμα" από αυτό που ζούμε τότε οι ιστορίες μας αλλάζουν ύφος κ οι απαντήσεις έρχονται ευκολότερα. Η δική μου ιστορία έχει ως εξής: Ειμαι σχεδόν 2 χρόνια με το αγόρι μου. Με αρκετα σκαμπανεβάσματα γενικα. Αυτός, Είναι πολύ τρυφερός, έξυπνος και βαθιά καλός ανθρωπος ενώ στα αρνητικά του θα αναφερω ότι εθελοτυφλεί για πράγματα που δεν θέλει να αντιμετωπίσει, είναι οξύθυμος, χειριστικος κ περνάει μια κακή φάση όπως λέει η οποία όμως κρατάει κάποια χρόνια αφου δεν κάνει κάτι γι αυτήν. Πέσε πίτα να σε φάω δλδ. Τον πρόβλημα, που εγώ έχω μαζί του, είναι το σεξ. Ελάχιστο (μια φορά τον μήνα κ αν), χωρίς φαντασία κ πάθος κ ουσιαστικά χωρίς δίκη του πρωτοβουλία ποτέ. Εννοείται το συζήτησα μαζί του. Του είπα πολυ ευγενικά την δίκη μου πλευρά κ πως με επηρεάζει αυτό. Του ζήτησα να μου πει που μπορεί να φταίω κ πως να το αντιμετωπίσουμε. Αρνείται την διάσταση που του έθεσα, ενώ είναι πραγματική αλλά μου είπε ότι έχω δίκιο, ότι γενικά δεν έχει διάθεση, ότι θέλει να το δουλέψει κ αλλά τέτοια. Μήνες μετά τα πράγματα ξανά είναι ίδια. Το ανέφερα ξανά, με τις ίδιες απαντήσεις. Τι κάνω; Το σεξ για μένα είναι πολύ σημαντικό. Μου λείπει κ ίσως με πληγώνει γιατί το βλέπω ως έλλειψη ενδιαφέροντος. Έχω συναισθήματα για εκείνον κ θα ήθελα να συνεχίσω να είμαι μαζί του αλλά δεν ξέρω αν μπορώ. Είμαι 30 κ εκείνος 32. Τι να κάνω;
-Εύα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δε νομίζω βρε παιδί μου ότι το μοναδικό σου πρόβλημα που έχεις εσύ μαζί του είναι το σεξ. Μάλλον αποτέλεσμα είναι. Αν περνάει μια κακή φάση εδώ και χρόνια, ενώ δεν κάνει τίποτα για αυτή, λες να είναι το θέμα του σεξ ξεχωριστό; Σου είπε, άλλωστε, ξεκάθαρα, ότι δεν έχει γενικά διάθεση. Δεν βλέπω να συνδυάζεις όλες τις πληροφορίες μεταξύ τους, και το συμπέρασμα που βγάζεις είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος; Προσπάθησε να ακούσεις αυτά που σου λέει. Βάλε μέσα στον υπολογισμό και τα «αρκετά σκαμπανεβάσματα», που δεν μας αναλύεις. Και πες μου πώς εξηγείς εσύ μέσα σου ότι είναι βαθιά καλός άνθρωπος και πολύ τρυφερός, αλλά ταυτόχρονα χειριστικός και οξύθυμος. Ένας πολύ τρυφερός άνθρωπος που είναι οξύθυμος; Πάλι μοιάζει σα να μην βλέπεις καθαρά, σα να μην ακούς με προσοχή, σα να μην έχεις συνδυάσει τις πληροφορίες που έχεις σε ένα ενιαίο σύνολο.
Αναρωτιέμαι αν είναι επειδή δεν μπορείς, ή επειδή κι εσύ εθελοτυφλείς με τον δικό σου τρόπο. Σκέψου το.
__________________
2.
Α μπα μου, με τους συναδέλφους ποσό κοντά ερχόμαστε;
θα κλείσω ένα χρόνο που άρχισα να εργάζομαι μετά τις σπουδές, στην Αγγλία λοιπόν. Εδώ βλέπω δε βγαίνουν συχνά οι συνάδελφοι όλοι μαζί κ δεν αποκτούν πολύ στενές φιλικές σχέσεις, βέβαια ίσως φταίει η κουλτούρα της εταιρία μου. Από την άλλη δικτυώνονται φμπου ισως και γουατσ Απ.
Η ερώτηση μου λοιπόν είναι ότι αν κ οι περισσότεροι είναι φιλικοί ταυτόχρονα υπάρχει ανταγωνισμός και νιώθω ότι δε μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν αφού ξέρω ότι κουτσομπολεύουν πολύ - με το που βγει κάποιος απ το γραφείο. Άρα πως το διαχειρίζομαι, με έκανε add στο Facebook ο ένας και δε το δέχτηκα σίγουρα το είπε αυτός στους άλλους. Αλλά γιατί να δικτυωθω όταν ξέρω φίλοι δε θα γίνουνε και απλά από περιέργεια θες να δεις τη ζωή μου (που σιγά τις φωτό που έχω αλλά και πάλι). Το σκέφτομαι καλά; από την άλλη να έχεις συμμάχους, φίλους στη δουλειά είναι το ιδανικό όμως εγώ είμαι ένα απο τα λίγα κορίτσια και τα νεότερα και όταν μου κάνουν ερωτήσεις τύπου πχ αν βγαίνω με κάποιον (γίνονται και κάφροι) μου σηκώνονται τα μαλλιά και ούτε θέλω παρτίδες.
Τι κανείς λοιπόν δίνεις φμπου η κινητό σε κάποιους που δήθεν το παίζουν πιο φιλικοί αλλά και αυτοί σε κάνουν να νιωθεισ άβολα κάποιες φορές η σε κανένα με το φόβο να θεωρηθεις απόμακρη.
-Business woman
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Οι φίλοι στη δουλειά είναι το ιδανικό, αλλά βλέπεις ότι σε αυτό το γραφείο το κλίμα είναι πολύ μακριά από το ιδανικό. Αφού όπως λες κουτσομπολεύουν ό,τι και να κάνεις, διάλεξε για ποιον λόγο προτιμάς να σε κουτσομπολεύουν: για πράγματα που ξέρουν για σένα, ή επειδή δεν ξέρουν τίποτα για σένα. Το «απόμακρη» δεν είναι και το χειρότερο που μπορείς να ακούσεις. Δεν έχεις υποχρέωση να είσαι φιλική μαζί τους πέρα από τα τυπικά στη δουλειά. Όπως και στα ριάλιτι σόου, δεν πήγες εκεί για να κάνεις φίλους. Είναι και η πρώτη σου δουλειά. Στο μέλλον ίσως βρεθείς σε καταλληλότερο περιβάλλον για σένα.
__________________
3.
Μαγείρεμα έχω μάθει από μόνη μου, πρώτα με βιβλία μαγειρικής κι έπειτα, όταν έφτασε το ίντερνετ και στη χώρα μας και στο σπίτι μου κάπου στο 1998 ή 2000, από εκεί. Χρόνια ολόκληρα και σπάνια βρίσκω εντελώς υγιεινές συνταγές. Δηλ οι περισσότερες έχουν τουλάχιστον τσιγάρισμα, το οποίο, ως μικρής διαρκείας τηγάνισμα, είναι ανθιυγιεινό. Οπότε πάντα προσαρμόζω τις συνταγές. Γιατί συμβαίνει όμως αυτό; Γιατί να μην είναι το πιο σύνηθες οι υγιεινές συνταγές κι όχι το αντίθετο;
- Ερασιτέχνης μαγείρισσα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Γιατί δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι στόχο το σούπερ υγιεινό φαγητό, οι περισσότεροι έχουν για στόχο το νόστιμο, που δεν είναι απαραίτητα ανθυγιεινό, βέβαια. Τρώμε επειδή χρειαζόμαστε την ενέργεια, αλλά βασικά τρώμε επειδή το φαγητό είναι από τις σπουδαίες απολαύσεις της ζωής. Δεν είμαστε ρομπότ για να γεμίζουμε μπαταρίες με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο. Στα τραπέζια το επιθυμητό είναι να σου πουν «αχ τι ωραίο που το έκανες» και όχι «αχ τι υγιεινό που το έκανες».
Νομίζω ότι έχεις βάλει τον πήχη του «υγιεινού» σε εξαιρετικά αυστηρά κριτήρια. Tο τσιγάρισμα, ή σωτάρισμα, όταν γίνεται σωστά, δεν είναι ίδιο με το τηγάνισμα. Αν βάζεις πολύ λάδι και αφήνεις το φαγητό να μείνει εκεί ακίνητο για ώρα μέχρι να μαυρίσει, δεν τσιγαρίζεις, τηγανίζεις. Το τσιγάρισμα είναι άλλη μέθοδος και σε άλλη θερμοκρασία, και δεν θα έλεγα ότι όλοι συμφωνούν ότι είναι ανθυγιεινό, αντιθέτως θεωρείται υγιεινό από πολλούς επίσημους φορείς. Επίσης το τι βρίσκεις, ειδικά στο ίντερνετ, εξαρτάται από το πού ψάχνεις. Δεν θα έλεγα ότι είναι δύσκολο να βρεις υγιεινές συνταγές, ειδικά σήμερα. Μου κάνει εντύπωση που λες ότι είσαι στο ίντερνετ δεκαεφτά χρόνια και βρίσκεις υγιεινές συνταγές «σπάνια». Μπορείς να στραφείς στην γιαπωνέζικη κουζίνα όμως, και θα βρεις αυτό που ψάχνεις, πιστεύω.
__________________
4.
Για αλλη μια φορα τσακωθηκα με τον πατερα μου. Δυστυχως ενω μικρη ειχα την τελεια εικονα γι αυτον, σιγα σιγα αυτο καταργειται. Πλεον πιστευω οτι ειναι ενας φωνακλας, νευρικος που δεν μπορεις να συζητησεις κατι μαζι του γιατι παντα τσαντιζεται και στην λεει. Δυστυχως αρχισα να δουλευω μαζι του και απο τοτε εχουμε επικους καβγαδες ασυμφωνιας. Οτι και να πω η προτεινω νευριαζει και το παιρνει οτι τον αμφσβητω. Μια παρατηρηση να κανω ξαφνικα ειμαι η πιο ηλιθια του κοσμου. Σημερα μου φωναξε μπροστα σε κοσμο και του ειπα μετα να μην το ξανακανει γιατι με προσβαλλει και αντι να μου ζητησει συγνωμη η κατι, μου ειπε μου φαινεται α σταματησουμε να συνεργαζομαστε γιατι ολο προσβαλλεσαι. Αυτο συμβαινει αρκετα συχνα και δυστυχως το ιδιο εκανε και στην μαμα μου επι χρονια (την υποτιμουσε, της φωναζε) με αποτελεσμα η μαμα μου να εχει γινει απολυτα νευρικη, θυμωμενη, ισως και καταθλιπτικη. Νιωθω οτι εχω παθει το ιδιο. Νιωθω οτι μερικες φορες πνιγομαι, οτι δεν τον αντεχω και στεναχωριεμαι γιατι πριν συνεργαστουμε ημασταν καλα και τωρα ολο πλακωνομαστε. Δεν ξερω πως να το χιεριστω πλεον. Να μην του δινω σημασια και να κανω τη δουλεια μου? Να σηκωθω να φυγω και να τον παρατησω? Ειλικρινα δεν ξερω πλεον αν μπορουμε να εχουμε καλες σχεσεις με τους γονεις μας. Ειμαι τοσο στεναχωρημενη, νευριασμενη, απελπισμενη. Ειναι αυτη η συμεριφορα του κακοποιητικη? Καταλαβαινεις οτι κι εγω εχω περιεργες αντιδρασεις και νευριαζω ευκολα αλλα δεν μπορω να μην μπορω να εκφρασω γνωμη συνεχεια. Θα χαρω να μου πεις μια αποψη,
- Στεναχωρημενη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πότε κατάλαβες ότι υποτιμάει την μητέρα σου εδώ και χρόνια και την έχει κάνει νευρική και θυμωμένη; Γιατί αν το ήξερες, και τώρα στενοχωριέσαι που χάσατε την τέλεια σχέση σας, δεν γίνεται να μην εντοπίσω το πόσο περιορισμένα τον έβλεπες για όλη σου τη ζωή.
Για τα άλλα δεν μπορώ να έχω άποψη, γιατί δεν μιλάς για τον εαυτό σου, μιλάς για κάποιον τρίτο, και είναι αδύνατον να εκτιμήσει κανείς έναν τρίτο μέσα από τα λόγια σου. Το φίλτρο σου είναι πολύ παραμορφωτικό, θέλεις δεν θέλεις, όσο αντικειμενικά και να νομίζεις ότι περιγράφεις την κατάσταση. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι δεν μπορώ να σου πω τι να κάνεις, αλλά αν θεωρείς ότι η δουλειά μαζί με τον πατέρα σου δεν σου βγάζει τον καλό σου εαυτό, αν φύγεις δεν θα τον «παρατήσεις», θα κάνεις ό,τι είναι καλύτερο και για τους δύο σας, όπως και για την δουλειά. Ίσως σε κάποια χρόνια να είσαι σε θέση να το χειριστείς καλύτερα, όταν ξεκαθαρίσει περισσότερο το τοπίο, γιατί τώρα μου φαίνεται ότι δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς σχέση έχετε, τι σχέση είχατε, και ποια είναι η δυναμική σας ως οικογένεια.
__________________
5.
Νιωθω περιεργα. Δεν ξερω αν ειναι καταθλιψη η κατι αλλο αλλα δεν εχω ορεξη για τιποτα κι εχω πολλα νευρα που τσακωνομαι με ολους. Ψαχνω τροπους να συνελθω και δεν ξερω αν ολο αυτο πηγαζει απο μεσα μου η αν οφειλεται σε κακοποιητικες συναισθηματικα σχεσεις που εχω ειτε με την οικογενεια μου ειτε με τον συντροφο μου. Δεν ξερω δηλαδη αν αυτοι με κανουν να νιωθω σκατα η αν απλα εγω ειμαι ετσι κι αλλιως χαλια. Πως καταλαβαινεις οτι καποιος ειναι κακοποιητικος συναισθηματικα μαζι σου? Αν ας πουμε σου λεει εισαι χαζη η τουβλο? Αν φωναζει με μια αντιπροταση που θα κανεις? Αν σου λεει μη μιλας οποτε πας να πεις τη γνωμη σου? Αν σου επιβαλλει μονο αυτο που θελει αυτος? Ποτε εν τελει καταλαβαινεις οτι καποιος ανθρωπος σου προκαλει αυτα τα συναισθηματα φοβου και ανασφαλειας και δεν τα εχεις απο μονος σου? ΜΗπως απλα καποιος ειναι ανασφαλης και απλα μεταφραζει οποιδηποτε συμπεριφορα αλλων ανθρωπων σαν επιθεση? Εχω μπερδευτει
- μαλλον κακοποιημενη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ξέρεις πάρα πολύ καλά πότε κακοποιείσαι, αλλά επειδή δεν έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, αμφιβάλλεις. Είσαι μπερδεμένη γιατί όσο περισσότερο μένεις σε κακοποιητική σχέση, τόσο περισσότερο αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου, οπότε μπαίνεις σε έναν φαύλο κύκλο που ο «σύντροφος» εντείνει, γιατί ακριβώς αυτό θέλει, να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου ώστε να σε ελέγχει. Αν σταματήσεις να αμφιβάλλεις για την οφθαλμοφανέστατα επιθετική και κακοποιητική συμπεριφορά, θα τον εγκαταλείψεις το επόμενο δευτερόλεπτο, οπότε συνεχίζει την καταπίεση για να μην τα καταφέρεις ποτέ.
Όταν φοβάσαι μαζί με έναν άνθρωπο, είναι πάρα πολύ σοβαρό μήνυμα που πρέπει να λάβεις. Ποτέ μην το αμφισβητείς. Πρώτα φύγε, και μετά δες ποια είναι τα δικά σου τραύματα. Φύγε, και μετά πήγαινε σε έναν ψυχολόγο για να αντιμετωπίσεις τον μηχανισμό που σε κάνει να μην εμπιστεύεσαι τα συναισθήματα σου, σε επικίνδυνο σημείο μάλιστα.
__________________
6.
Την Αργυρώ τη γνώρισα πέρυσι τέτοιο καιρό.. Ήταν μια κοπέλα που έκλαιγε καπνίζοντας, ή κάπνιζε κλαίγοντας, ότι θες έξω από ένα νοσοκομείο. χωρίς καμιά ερωτική πρόθεση αρχικά (είχε και τα ζόρια της η κοπέλα με την υγεία του αδερφού της) γνωριστήκαμε.
Η τουλάχιστον νομιζα ότι γνωριστήκαμε. Νόμιζα μοιάζαμε πάρα πολύ. «υποτίθεται» έκανε μεταπτυχιακό αλλά δεν ασχολιόταν, τα προσωπικά της ήταν χάλια, έπνιγε τον πόνο της στα τσιγάρα και στους καφέδες. Νόμιζα ότι είναι ένας κουλτουρέ πουθενάς όπως και γω. έπιασα τον εαυτό μου να υπερβάλλει για να την εντυπωσιάσει. Για το τι θα κάνω στο μέλλον για το ότι ασχολουμαι με το πιανο και το τενις κλπ κλπ.. ενώ εγω ουσιαστικα δεν εχω πατησει ποτε στο τει που εχω περασει και πιανο επαιξα τελευταια φορα πριν 2 χρονια γιατι μου λείπει η πειθαρχία που χρειάζεται ένα όργανο και βασικά οποιαδήποτε άλλη πειθαρχία ασε που στο τενις δεν ειχα λεφτα να συνεχισω. Α και για τα λεφτά προσπάθησα να μην με περασει για φουλ φτωχαδάκι. Δεν ειπα ψέμματα απλά ήθελα την αποδοχή της no matter what .
Περνάει μήνας, κάνω κίνηση, ξεκινάμε μονο με σεξ λέει (εκεινη το λέει εγω είμαι ερωτευμένος) και αρχιζω να περνάω πολύ χρόνο μαζί της. Και τελικα.... Δεν ήταν η εναλλακτική αναρχογκόμενα που νόμιζα. Έβγαλε και τα μαθηματα του μεταπτυχιακου που και καλά τα πήγαινε χάλια (τι να πω ίσως για τους δικηγόρους χάλια σημαίνει όχι τέλεια, είναι δικηγόρος), τελικά δεν ήταν μέσα στην οικονομική κακομοιριά που ήμουν εγώ, τελικά δεν ήταν καμμένο χαρτί όπως εγώ. Βγαίνει για κοκτεηλ και δεν αραζει σε παγκάκια με περιπτερομπυρες όπως εγω. Έκανα λάθος εκτίμηση. Και αντί να ξενερώνω σιγά σιγά να μαζεύω κουβαδάκια ερωτευόμουν όλο και παραπάνω. Μια ζωη (από 15 μεχρι τώρα που είμαι 21 βασικά) τα έφτιαχνα με τις πιο αλτερνατιβ τυπισες που κυκλοφορούσαν, όσο πιο αντεργκράουντ τόσο καλύτερα γιατι και γω τέτοιου στυλ είμαι. Και που λες έτσι νομιζα ότι είναι και η Αργυρώ αλλά μου βγήκε 26 χρονών δικηγόρος και γω 21.. τι?
Τελικά γινόμαστε ζευγάρι και είμαστε μαζί 8 μήνες τώρα. δεν με μειώνει ποτέ για τον τρόπο ζωής μου. Που βασικά δε ζω, υπάρχω, δεν κάνω με τη ζωή μου τίποτα απλά τρώω τα ελάχιστα λεφτά των γονιων μου και πλέον και της αργυρως που με έχει λίγο στην ευθυνη της γιατι αν δεν ενδιαφερθει καποιος η αληθεια είναι δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα μόνος μου. Και γυρνάει στο κεφάλι μου συνέχεια αυτό που μου ειχε πει παλιά ότι της αρεσει που εχω πολλα ενδιαφέροντα και στοχους ενώ εκεινη ειχε χασει το motivation. Τα οποια είναι σκετες μπούρδες αλλά ετσι νόμιζε.. ότι ξερω πολύ καλά τι μου γίνεται ενώ εκείνη ήταν χαμένη. εδώ και ένα ολόκληρο κείμενο προσπαθώ να πω ότι ήταν ανάποδα. Αυτή ξέρει τι της γινεται και είναι φουλ ανεξάρτητη ενώ εγω δεν ξέρω τι μέρα είναι και αν δε μου μαγειρεψει καποιος θα πεθάνω από πείνα.
Έχει αρχίσει να μου λέει να γίνομαι ανεξάρτητος και να προσεχω τον εαυτο μου και να μη στηριζομαι σε κείνη θυμώνω γαμώτο γιατί δεν ξέρω τι να κάνω δεν έχω ιδεα πώς να ζω ανεξάρτητα. Μου είπε να πιάσω και δουλεια αλλά όπου πάω με διώχνουν γιατι πάντα αργω ακομα και στη συνέντευξη. στρατο δε θέλω να πάω και ούτε με τη σχολή θέλω να ασχοληθώ γιατι δε μου αρεσει το αντικειμενο και δεν ξέρω καν τι μου αρέσει. Προς στιγμή το μόνο που μου αρέσει είναι να είμαι με την αργυρώ πραγματικά την αγαπάω πάρα πολύ και είναι το μόνο μου ενδιαφέρον μεσα στη μερα. Αλλά δε θα αρχίζει να τσινάει και αυτή? Που μενουμε μεσα γιατι δεν έχω λεφτά και δε θέλω να μου πληρώνει συνέχεια ή που δουλεύει και επιστρέφοντας εγώ θα είμαι σπίτι της και αν και κουρασμένη θα πρέπει να μου μαγειρεψει και να ασχοληθει μαζί μου. Τι να κάνω να μην της είμαι ένα παράσιτο? Εκείνη μου φέρεται τέλεια με αγαπάει αλλά νομίζω ότι κάποια στιγμη θα γυρίσει να μου πει ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΜΕ ΠΙΕΖΕΙΣ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΠΙΤΑΚΙ ΣΟΥ ΝΑ ΠΑΡΩ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ αλλά εννοείται δεν το χει πει ποτε αλλα κάτι μου λέει ότι το σκέφτεται. Και θα της έκανα χώρο, αλλά όποτε το κάνω χάνομαι πάλι γίνομαι χάλια κάνω βλακείες στεναχωριέμαι νιώθω άρρωστος. Έχετε καμια προτασουλα τι να κάνω να μη με χωρίσει? Δεν έχει πει κάτι σχετικό απλά εγώ στη θέση της θα χώριζα φαντάζομαι. Δε θέλω να τη χάσω μακάρι να μπορούσα να τη φροντίσω όπως μπορώ και ας είμαι 5 χρόνια πιο μικρός. Επειδη λένε όλοι η αγάπη δε φτάνει και η αγάπη δε φτάνει και με αγχώνουν.. ότι μια μέρα θα μου δώσει τα παπούτσια στο χέρι και θα μου πει ότι η αγάπη δε φτάνει..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θα ήθελα πολύ να καταλάβω ποιο θεωρείς ότι είναι το πρόβλημα σου. Ότι επειδή είσαι όπως είσαι, θα χάσεις την Αργυρώ, και ρωτάς πώς θα γίνει να μην τη χάσεις, αλλά χωρίς να αλλάξεις;
Αν ρωτάς αυτό, δεν έχω να σου πω κάτι. Όποιος ξέρει τα εκατό του πολύ σοβαρά προβλήματα και αυτό που ελπίζει είναι να πάρει λίγη παρατασούλα στην άνετη ζωή που κατάφερε να κουτσοφτιάξει, δεν εμπνέει για λήψη βοήθειας.
Αν πίσω από όλα αυτά κρύβεται κάπου η ερώτηση «πώς μπορώ να αλλάξω, γιατί αυτό που είμαι τώρα μου δημιουργεί πολύ σοβαρά προβλήματα, ενώ δημιουργεί προβλήματα και στους ανθρώπους που αγαπώ», τότε η απάντηση είναι ότι αν αυτό που είσαι σε ταλαιπωρεί και πιστεύεις ότι έχεις φτάσει σε σημείο να θέλεις να είσαι περήφανος για τον εαυτό σου, τότε η λύση που έχεις είναι ο ψυχολόγος. Με θεραπεία μόνο θα μάθεις να γίνεις ανεξάρτητος. Δεν ξέρω πώς έφτασες σε αυτό το σημείο, ούτε εσύ ξέρεις, όπως φαίνεται, γι' αυτό ο ψυχολόγος είναι η μόνη σου λύση. Τα ελάχιστα λεφτά που τρως από τους γονείς σου δεν θα γίνουν μπύρες στο παγκάκι, ή ό,τι άλλο τα κάνεις, θα τα επενδύσεις στον εαυτό σου για να τον σώσεις. Θα πετύχεις αν η Αργυρώ σε όλα αυτά είναι αφορμή για να δραστηριοποιηθείς, και όχι ο κύριος λόγος.
_________________
7.
Αγαπητή Α,μπα,
Θα ήθελα να μοιραστω μαζι σου ενα πρόβλημα οικογενειακής φύσεως. Ειμαι 25 χρόνων κι εχω δυο ανιψιές 11 και 7 ετών, στα ματια των οποίων ειμαι η καλύτερη θεία του κόσμου (τα λογια τους μεταφέρω, μην παρεξηγηθούμε!). Δεν βλεπόμαστε πολυ συχνά γιατι η αδελφή μου μένει στο εξωτερικό, ομως κάθε φορα που επιστρέφουν κανουν σαν τρελές για να με δουν. Επειδη έγινα θεία αρκετα νεα, νομιζω οτι για εκείνες ήμουν περισσότερο μια Μπάρμπι φυσικού μεγέθους παρα μια απλή συγγενής. Ωστόσο το θέμα μου ειναι το εξής: νιωθω τρομερά άβολα με τα παιδιά γενικα, ακομα και με τις ανιψιές μου. Δεν ξερω πως να φερθώ, τι να πω, δεν ξερω καν πως να παίξω μαζι τους· καθε φορα που βρίσκομαι με παιδιά, με διακατέχει ενας ψιλό-πανικός μαζι με τρομερή αμηχανία. Ποτε δεν θεώρησα τα μωρά χαριτωμένα, ποτε δεν έπαιξα τη "μαμα" ουσα εγω μικρη κι επισης δεν σκοπεύω ν'αποκτησω δικα μου παιδιά. Οσες φορές τα εχω παει καλα με ανήλικα άτομα ηταν συνήθως εφηβικής ηλικίας και πολυ συγκεκριμένου χαρακτήρα, σε φάση δηλαδη οπου μπορούσαν να κανουν μια σχετικά ώριμη κουβέντα. Κατα συνέπεια, ομολογώ οτι δεν ειμαι τοσο "καλη θεία" όσο με βλέπουν οι ανιψιές μου. Όσο δεν βλεπόμαστε δεν τις παίρνω τηλέφωνο γιατι δεν νιωθω την ανάγκη να το κανω, κι επισης δεν εχω τι να τους πω. Οταν παλι βρισκόμαστε, αποφεύγω παση θυσία να βρεθώ μονη μαζι τους γιατι παλι αισθάνομαι αμηχανα και βαριεμαι. Να, και μόνο που το γράφω αισθάνομαι τρομερές ενοχές, ομως ειναι η αλήθεια! Αισθάνομαι ενοχές ακριβως γιατι οι ίδιες δείχνουν να θελουν να περνούν χρόνο μαζι μου, αλλα και επειδη νιωθω πίεση απο όλη μου την οικογένεια να το κανω. Επειδη ειμαι νεα κι ειμαι γυναίκα, ολοι περιμένουν απο μενα να γουστάρω τρελα να περνάω χρόνο μαζι τους, ομως η αλήθεια ειναι οτι απο την πρώτη στιγμη που τις κράτησα στην αγκαλιά μου στο μαιευτήριο, ποτε δεν ένιωσα κατι το συγκλονιστικό. Τις αγαπάω, ομως απο μακρια.
Ειναι τελικα τοσο κακο να θελω να ζω αποκλειστικά σ'εναν κοσμο ενηλίκων; Πιστεύεις οτι εχω κανει κάπου λαθος ή οτι παραείμαι παράξενη; Οτι υπονομεύω τη σχέση μας και στο μέλλον μπορει να χτυπάω το κεφαλι μου στον τοίχο; Ή τελικα το οτι την οικογένεια μας δεν τη διαλέγουμε ισχύει και ως προς τα ανήλικα μέλη της;
Σ'ευχαριστω για τα φώτα σου!
- Κακιά θεια
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όσο και αν δεν το καταλαβαίνεις, κάτι κάνεις σωστά, για να θέλουν τόσο πολύ να είναι κοντά σου. Ίσως το γεγονός ότι δεν υποκρίνεσαι, δεν προσπαθείς να τις κερδίσεις, ούτε να τις νουθετήσεις, δεν ανταγωνίζεσαι, και είσαι απολύτως ο εαυτός σου, να είναι πολύ αναζωογονητικό για τα κορίτσια αυτά.
Δεν είσαι τέρας πάντως, μην ανησυχείς. Είναι πολλοί που δεν μπορούν να βρουν κανάλι επικοινωνίας με τα παιδιά (ή με τα ζώα), αλλά είναι τεράστιο το ταμπού και ελάχιστοι τολμούν να το ξεστομίσουν. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι, ειδικά αφού ζείτε μακριά και βλεπόσαστε σπάνια. Οι ανιψιές σου θα μπουν σύντομα στην εφηβεία και θα αποκτήσετε μια σχέση που όπως φαίνεται μπορείς να στηρίξεις, πριν το καταλάβεις καλά καλά θα είναι ώριμες κοπέλες και η βάση που έχετε τώρα μπορεί να εξελιχθεί σε μια πολύ ωραία και κοντινή σχέση. Ελπίζω να μην παρεξηγηθείς όμως αν τελικά μπουν στην εφηβεία και αποφασίσουν ότι είσαι ο πιο βαρετός άνθρωπος του κόσμου. Πρόσεχε τι εύχεσαι ?