Goλfω director's cut
(από την Μεγάλη Άρκτο)
.
Την είδα χθες σε μια κατάμεστη Αυλαία.
Η περιέργεια μού προκλήθηκε καθώς περπατώντας στην Τσιμισκή είδα έξω από το θέατρο πολύ -πραγματικά πολύ- νέο κόσμο. Ξέρεις αυτοί οι hipsters της πόλης ή τα προσεγμένα κορίτσια με τα κόκκινα χείλη.
Τι σόι παράσταση μπορεί να ήταν αυτή που έφερε τόσο κόσμο στο Αυλαία;
Βρήκα τη θέση μου στην αίθουσα μέσα στην πολύ δυνατή μουσική απο τους δυο dj's που είχαν μια νευρική και ξεσηκωτική διάθεση.
Η παράσταση ξεκίνησε ξαφνικά χωρίς κάτι. Πρώτη αίσθηση: μεταμοντέρνο θέατρο με διακωμώδηση και σαρκασμό χωρίς φαινομενικά όρια. Τα γέλια στο κοινό άφθονα και πηγαία.
Ένας μονόλογος άσχετος με το κείμενο, άσχετος με την ιδέα, κατι σαν επιθεώρηση, one man show, stand-up comedy ή και κάτι τόσο το διαφορετικά πρωτότυπο που μου προκάλεσε ακόμη περισσότερο την περιέργεια για το τι γίνεται τελικά σ' αυτή την παράσταση... Μια ανάμνηση ενός βαριετέ της επαρχίας όπου το θέατρο ήταν και ενημέρωση και πληροφόρηση και επίκαιρα νέα μαζί.
Σιγά σιγά η performance πήρε ροή και το αρχικό κείμενο της γκόλφως απαράλλαχτο και εμμονικά σχεδόν προσεγμένο ακουγόταν καθαρά, ενώ η εικόνα βρισκόταν σε απόλυτη αντιδιαστολή. Ένα παραδοσιακό κείμενο με φόντο manga σκίτσα, video art, εξαιρετικό φωτισμό και σύγχρονη μουσική. Η ισορροπία έμοιαζε να αιωρείται στο κενό της αντίφασης χάρη στην υποδειγματική και ευφυέστατη επιμέλεια και σκηνοθεσία του Σίμου Κακάλα. Η κινησιολογία ακόμη και μέσα απο τις στυλιζαρισμένες θέσεις των σωμάτων ήταν θαυμάσια και έδωσε πραγματικά τον τόνο σε μια όχι και τόσο "εύκολη" παράσταση. Η σταδιακή απομάκρυνση του χιουμοριστικού στοιχείου επέτρεψε και την πλήρη μετατροπή του έργου σε ερωτικό δράμα με την κλασική λύτρωση του θεατή στο τέλος του.
Οι ηθοποιοί συγκροτημένοι έφεραν σε πέρας μια ερμηνευτική ακροβασία επι σκηνής.
Κάθε λέξη προσεχτικά φορτισμένη και κάθε πόζα σε μια εξωφρενική ακρίβεια. Μαγευτικές οι στιγμές όπου κάθε ηθοποιός για λίγο έβγαζε τη μάσκα του σε μια κορύφωση ερμηνείας και σκηνικής παρουσίας.
Το βουκολικό δράμα των τελών του 1800 περνάει απο το βουβό κινηματογράφο του 1900 και φτάνει φρέσκο και σκοτεινό στο σήμερα με άφθονα σατυρικά στοιχεία χωρίς ωστόσο να χάνει καθόλου στο συναίσθημα και στο υπόγεια θιγμένο κομμάτι της προδοσίας και της αγάπης.