ADVERTORIAL
Ένας πολυπράγμων άνθρωπος σαν τον Sam Jordison, γυρίζει γύρω από τις λέξεις και τις προκαλεί είτε με την ιδιότητα του συγγραφέα, είτε του δημοσιογράφου, είτε του εκδότη, είτε του καθηγητή. Φλερτάρει με την γλώσσα και της είναι παράλληλα πιστός σύζυγος όπως και συνοδοιπόρος στα μαγικά ταξίδια που προσφέρει.
Την πολυετή αυτή εμπειρία και γνώση του λοιπόν μέσα από τα βιβλία του, την συνεργασία του με τις Guardian και Independent, της βραβευμένης εκδοτικής του εταιρείας Galley Beggar Press, θα επιχειρήσει για άλλη μια φορά μέσα από το μάθημα «μη-μυθοπλαστική πεζογραφία» να μεταλαμπαδεύσει σε όλους όσοι βρεθούν στο International Creative Writing School. Το εν λόγω «σχολείο», που θα ξεκινήσει στις 30 Μαΐου, διοργανώνει το British Council, σε συνεργασία με το Kingston Writing School και το Πανεπιστήμιο του Kingston του Λονδίνου.
Αδράξαμε την ευκαιρία και τον ρωτήσαμε μερικά πράγματα για όλα όσα αγαπάει και αγαπάμε πολλοί από εμάς: την γραφή και τις ιστορίες…
Πόσο γόνιμη για έναν συγγραφέα είναι η σύγχρονη εποχή των μεγάλων αντιθέσεων και ανατροπών;
Λοιπόν, υπάρχουν σίγουρα πολλά για να γράψουν. Εάν κινητοποιείσαι από την αδικία, από την ανάγκη να διορθώσεις τα κακώς κείμενα ή να εκθέσεις αναλήθειες, κέρδισες λαχείο. Υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα στον κόσμο και οι καλοί συγγραφείς, μας είναι απαραίτητοι περισσότερο από ποτέ για να μας βοηθήσουν να βρούμε ένα μονοπάτι ώστε να την προσπεράσουμε.
Πόσο απελευθερωτικό είναι ή μπορεί να γίνει το γράψιμο;
Υπάρχουν ελάχιστοι τρόποι για να εκφράσεις καλύτερα πώς αισθάνεσαι και τι έχει σημασία για εσένα. Ή για να μιλήσεις ελεύθερα απέναντι στην εξουσία. Ή για να βοηθήσεις τους άλλους να δουν τα πράγματα με τον δικό σου τρόπο. Οι λέξεις μπορεί πράγματι να σε απελευθερώσουν. Αλλά δεν πρόκειται να πω ψέματα λέγοντας ότι είναι πάντα εύκολο. Υπάρχει σκληρή δουλειά από πίσω και το γράψιμο μερικές φορές μπορεί να το αισθάνεσαι σαν κάτι που σε κρατά με αλυσίδες κάτω όπως επίσης και σαν κάτι που σε απελευθερώνει... Όταν γράφεις μια δυνατή ιστορία μπορεί να σε συνεπάρει τόσο που να μην μπορείς να ξεκολλήσεις από το γραφείο σου. Αλλά ακόμα και αυτό είναι μέρος της συγκίνησης. Ακολουθώντας ένα στοιχείο μπορεί να είναι απίστευτα συναρπαστικό. Mια δημοσιογραφική επιτυχία, μία ρήση που δεν έχει ξανά ειπωθεί, μία κρυμμένη αλήθεια μπορούν να σε συναρπάσουν και να σε γεμίσουν. Το ίδιο ισχύει όταν δημιουργείς σωστά μια καλή ιστορία...
Θεωρείτε ότι το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα υποστηρίζει τους νέους ως προς αυτήν την κατεύθυνση;
Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς. Σίγουρα στο Ηνωμένο Βασίλειο, με την τρελή δεξιά κυβέρνησή μας, η οποία έχει εμμονή με τα διαγωνίσματα και με το να κάνει τα μικρά παιδιά να χρησιμοποιούν «σάλτσες» χάνοντας το νόημα και την δύναμη των λέξεων, θα έλεγα ότι έχει δημιουργήσει μερικά προβλήματα. Τα παιδιά δεν μαθαίνουν να εκφράζονται - ή ακόμα και να γράφουν καλά. Αλλά κακές εκπαιδευτικές πολιτικές μπορούν επίσης να εμπνεύσουν με έναν παράξενο τρόπο. Οι συγγραφείς είμαστε συχνά αντάρτες. Και μαθαίνουμε να επαναστατούμε στο σχολείο.
Στην εποχή της εικόνας, πώς βλέπετε να επιβιώνουν τα μεγάλα κείμενα στο διαδίκτυο; Λέγεται ότι οτιδήποτε ξεπερνάει τις 300 λέξεις δεν έχει και πολύ τύχη στο να διαβαστεί...
Δεν πιστεύω σε αυτό το πράγμα των 300 λέξεων. Ίσως αυτό είναι αλήθεια για ορισμένο κοινό - αλλά ήταν πάντα έτσι. Και υπήρχε επίσης πάντα ένα άλλο κοινό που απολαμβάνει και αναζητά τα μεγάλα κείμενα. Γράφω για το διαδίκτυο όλη την ώρα. Κάθε εβδομάδα, δημοσιεύω ένα άρθρο μεγαλύτερο των 1.000 λέξεων στην The Guardian. Και κάθε εβδομάδα (ελπίζω!) ότι πολλοί άνθρωποι διαβάζουν αυτά που γράφω.
Στην πραγματικότητα, είναι συχνά πιο εύκολο να γράψεις εκτενώς για το διαδίκτυο, καθότι δεν περιορίζεσαι από τα περιθώρια της τυπωμένης σελίδας. Το πρόβλημα δεν είναι να βρεις ανθρώπους να διαβάζουν μεγάλα κείμενα – αλλά να τα χρηματοδοτήσουν, να πείσεις τους αναγνώστες να συμβάλλουν χρηματικά ή τουλάχιστον να μην εμποδίζουν τις αγγελίες που πληρώνουν γι 'αυτό ...
Είστε εκδότης, συγγραφέας, δημοσιογράφος, καθηγητής. Αν έπρεπε να τα βάλετε σε μία σειρά προτεραιότητας –ως προς το ενδιαφέρον, ποια θα ήταν αυτή και γιατί;
Αχ δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό! Όλα έχουν την ομορφιά τους. Ξεκίνησα ως συγγραφέας και δημοσιογράφος - και υποθέτω τα υπόλοιπα ξεπήδησαν από εκεί. Αλλά όλα αυτά τα απολαμβάνω εξίσου και όλα φαίνονται να είναι μέρος του ίδιου πράγματος για μένα. Που είναι, υποθέτω, η αγάπη για τις λέξεις και της δυναμικής τους. Και η επιθυμία βέβαια να μοιραστώ αυτή την απόλαυση και όποια γνώση έχω μαζέψει.
Για κάποιους, ειδικά σε μία χώρα σαν τη δική μας, φαντάζει ουτοπική η ενασχόληση με τη συγγραφή βιβλίων. Τι θα συμβουλεύατε τους νέους συγγραφείς;
Σίγουρα. Το καταλαβαίνω αυτό εντελώς. Είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο, ακόμη και για κάποιον σαν εμένα, με αρκετά χρόνια εμπειρίας πίσω μου, που συνεχίζω να αισθάνομαι την συγγραφή ως μια επισφαλής απασχόληση. Υποθέτω ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να τονίσω είναι ότι αυτό αποτελεί ένα κάλεσμα. Και αν το νιώσεις, μην το αρνηθείς, γιατί θα το μετανιώνεις για πάντα. Το γράψιμο είναι επίσης ένα όπλο. Αν ο κόσμος είναι σκληρός, και δεν λειτουργεί υπέρ σου, ένας από τους καλύτερους τρόπους για να προσπαθήσεις να τον κατακτήσεις είναι να προσπαθήσεις να γράψεις για αυτόν.
Πιο πρακτικά, βραχυπρόθεσμα, θα συμβούλευα μια χαλαρή ενασχόληση με το γράψιμο. Εάν έχεις μια εργασία ημέρας, μην την αφήσεις ακόμα. Γράψε τα βράδια. Δες πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις προτού κάνεις το μεγάλο βήμα.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας. Πείτε μας ένα βιβλίο που σας καθήλωσε.
Θεωρώ ότι είναι αδύνατο να αναφέρω έναν αγαπημένο. Αλλά θα σας πω τρεις: Bill Bryson, Eric Newby και Geoff Dyer, που μου αρέσουν για πολύ διαφορετικούς λόγους. Α! και η Mary Beard επίσης.
Συνήθιζα να πιστεύω ότι ο Bill Bryson ήταν λίγο «χαλαρός», μέχρι που διάβασα ένα από τα βιβλία του και συνειδητοποίησα πόσο έξυπνο και αστείο μπορούσε να είναι το χιούμορ του. Ότι έχει μία θαυμάσια σαφή και ακριβή πεζογραφία. Και πως μπορεί να σε κινήσει συναισθηματικά.
Η ιστορία του «A Walk In The Woods», είναι μια απλή ιδέα, έξοχα εκτελεσμένη. Είναι τόσο ζωντανή, που μπορείς σχεδόν να νιώσεις τον πόνο του από το σακίδιο που του κόβει τους ώμους. Είναι επίσης εκπληκτικά ωμό, συναισθηματικά. Υπάρχει μια σκηνή που μου έφερε δάκρυα στα μάτια - αλλά δεν θέλω να πω περισσότερα γι 'αυτό, σε περίπτωση που δίνω πάρα πολλά στοιχεία. Θα πρέπει σίγουρα να το διαβάσετε...
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχετε σε ένα τέτοιο εκπαιδευτικό project του Βρετανικού Συμβουλίου. Τι σκοπεύετε να δείξετε στους συμμετέχοντες φέτος;
Τα σχέδιά μου είναι να δώσω στους σπουδαστές μια πραγματικά καλή γεύση του τι μπορούν να κάνουν ως συγγραφείς non-fiction. Να τους δείξω κάποιους πολύ καλούς τρόπους προσέγγισης θεμάτων και να τους καθοδηγήσω ως προς τις μορφές και τα μέσα. Να σκεφτούν ακριβώς τι είναι αυτό που ελπίζουν να γράψουν καθώς και τον καλύτερο τρόπο για να το προσεγγίσουν. Και, επίσης, να εξηγήσω τρόπους προώθησης των εαυτών τους και των έργων τους. Ελπίζω ακόμα ότι θα διασκεδάσουμε αρκετά μέσω ανταλλαγής ιδεών για το γράψιμο, ανταλλαγής ιστοριών και μιλώντας για τους συγγραφείς που αγαπάμε. Πραγματικά ανυπομονώ για αυτό!
H Διεθνής Ακαδημία Δημιουργικής Γραφής διοργανώνεται για τέταρτη συνεχή χρονιά σε Αθήνα και σε Θεσσαλονίκη από το British Council σε συνεργασία με το καταξιωμένο Kingston Writing School και το Πανεπιστήμιο του Kingston του Λονδίνου. Η καταληκτική ημερομηνία υποβολή αιτήσεων είναι στις 22 Μαΐου 2016. Περισσότερες πληροφορίες για τη διαδικασία εγγραφής και το πρόγραμμα των εργαστηρίων καθώς και φόρμες ηλεκτρονικής αίτησης μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του Βritish Council www.britishcouncil.gr/events/international-creative-writing-summer-school-2016, ή επικοινωνώντας με τη Μαρία Παπαϊωάννου στη διεύθυνση maria.papaioannou@britishcouncil.gr ή στο τηλέφωνο 210 3692336.