Η εμμονή του Αυστριακού καρτουνίστα και καρικατουρίστα Gerhard Haderer με την καθολική εκκλησία, και ειδικά με τον Ιησού, του έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα κατά καιρούς.
Έχει ξεσηκώσει αντιδράσεις στην αυστριακή εκκλησία και έχει γίνει ολόκληρο πολιτικό θέμα, αναγκάζοντας τον καγκελάριο να πάρει θέση, στην Τσεχία κατηγορήθηκε για προσβολή του θρησκευτικού αισθήματος, έχουν γίνει διαμαρτυρίες για τη δουλειά του, αλλά σε καμία χώρα δεν έγινε τόσο μεγάλο «θρησκευτικό σκάνδαλο» όσο στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 2003.
Το σατιρικό παραμύθι του «ψ» που είχε κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Οξύ» έγινε το πρώτο βιβλίο μετά από 20 χρόνια που απαγορεύτηκε στη χώρα μας και η καταδίκη του είχε γίνει θέμα σε έναν σωρό μέσα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Τράβηξε δυο γενναίες ρουφηξιές λιβάνι, απογειώθηκε και ανήλθε στους ουρανούς. Εκεί, πάνω σε ένα σύννεφο από λιβάνι, συνάντησε τον Χέντριξ, τον Λένον, την Τζόπλιν και τον Μπομπ Μάρλεϊ και χαμογέλασε γαλήνια...
«Ο Hadere δεν είχε ιδέα ότι το βιβλίο του είχε εκδοθεί στα ελληνικά μέχρι που έλαβε μια ειδοποίηση που τον ενημέρωνε ότι έπρεπε να εμφανιστεί στο ελληνικό δικαστήριο, λόγω της ερήμην του καταδίκης από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών σε έξι μήνες φυλάκιση, επειδή το βιβλίο του συνιστούσε "δημόσια και κακόβουλη εξύβριση της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας"».
Τα εικονογραφημένα βιβλία που είχαν κατασχεθεί από τέσσερα βιβλιοπωλεία και δημεύτηκαν από το δικαστήριο ήταν τα μοναδικά κόμικς που κατασχέθηκαν στην Ελλάδα τα τελευταία 40 χρόνια και κινδύνεψε ο δημιουργός τους να πάει στη φυλακή.
Ευτυχώς, αθωώθηκε στο δικαστήριο δύο χρόνια αργότερα, αλλά φαντάζομαι ότι ακόμα θα ακούει τη λέξη Ελλάδα και θα τρέχει.
Το βιβλίο του ξεκινάει με τους μάγους που πάνε τα δώρα σε ένα νεογέννητο μωρό, ακόμα υγρό και γεμάτο ρυτίδες, που έκλαιγε με τέτοιον τρόπο «που έκανε την καρδιά σου να λιώσει».
Έσκουζε τόσο, που έκανε τον έναν σοφό να φωνάξει «κάντε το να το βουλώσει, χρειάζομαι βοήθεια» (μία τσιρίδα τρόμαξε την καμήλα του, την έκανε να φρενάρει απότομα και να τον ρίξει στο έδαφος, στερώντας του τέσσερα χρυσά δόντια), αλλά κανείς δεν άκουγε απ’ τη φασαρία.
«Μου μίλησες ξένε; Δυστυχώς, δεν μπορώ να ακούσω λέξη από όσα λες. Το μωρό με έχει ξεκουφάνει με το κλάμα του!» του είπε ο απελπισμένος Ιωσήφ.
Οι τρεις σοφοί κατάλαβαν ότι υπό αυτές τις συνθήκες θα ήταν αδύνατο να συνεχιστεί η συζήτηση. Άφησαν πίσω τους τα χρυσά δόντια, το λιβάνι και το μύρο και έφυγαν από την παράγκα.
«Το μικρό αγόρι στην φάτνη δεν έδινε δεκάρα για το χρυσό και το μύρο, αλλά η μεθυστική μυρωδιά του λιβανιού το ενθουσίασε. Και όχι μόνο αυτό, όσο περισσότερο το αγόρι μύριζε το λιβάνι, τόσο περισσότερο άρχισε να λάμπει.
Γρήγορα σταμάτησε να κλαίει, και η φωνή του απέκτησε ένα γλυκόηχο τόνο. Μάλιστα, άρχισε να φλυαρεί ασυναρτησίες και όσο πιο ακατάληπτα μιλούσε, τόσο περισσότερο έλαμπε το μικρό του κεφαλάκι».
Τα υπόλοιπα μπορείς να τα φανταστείς, ειδικά αν λάβεις υπόψη τη σημείωση στο τέλος του βιβλίου που λέει ότι «παρεμπιπτόντως, το λιβάνι –όπως και το χασίς– περιέχει το ενεργό συστατικό Τετραϋδροκανναβινόλη (THC)».
Ο Χριστός κάνει σερφ γυμνός πάνω στο κύμα, ξαναδίνει το φως στον «τυφλό» Καρλ Λάγκερφελντ (απλά του βγάζει τα μαύρα γυαλιά που είχε ξεχάσει στα μάτια του), πίνει κρασί και μετά ξαπλώνει γυμνός και κοιμάται με απλωμένα τα χέρια κάτω από ένα δέντρο και οι παραδόπιστοι ακόλουθοί του βρίσκουν πολύ cool τη στάση και τη χρησιμοποιούν για να φτιάξουν «σταυρουδάκια» (τα οποία τα εμπορεύονται και γίνονται όλοι πλούσιοι – και ο Ιησούς).
«Βλέπεις, Κύριε, κατασκευάσαμε μια μικρογραφία σου και σε απαθανατίσαμε σε διάφορα υλικά» του λένε ενθουσιασμένοι.
«Σε έχουμε σκαλίσει σε ξύλο, σε έχουμε φιλοτεχνήσει σε χυτό μπρούτζο, ασήμι και χρυσό και έχουμε φτιάξει ακόμα και κέρινο ομοίωμά σου έτσι ώστε οι πιστοί σ’ όλο τον κόσμο να μπορούν να σε χρησιμοποιούν ως πρες παπιέ ή για να φωτίζουν τα σκοτεινά τους δωμάτια με το φως από το κερ…».
«Ω! Σταματήστε πια!» τους λέει αυτός και σηκώθηκε όρθιος. Τράβηξε δυο γενναίες ρουφηξιές λιβάνι, απογειώθηκε και ανήλθε στους ουρανούς.
Εκεί, πάνω σε ένα σύννεφο από λιβάνι, συνάντησε τον Χέντριξ, τον Λένον, την Τζόπλιν και τον Μπομπ Μάρλεϊ και χαμογέλασε γαλήνια...
Πάντα έβρισκα αδικαιολόγητο τον ντόρο που είχε προκαλέσει.