Πάντα υπήρχε σχέση μεταξύ τέχνης και χαρτογραφίας. Οι χάρτες είναι φυσικά εξ’ ορισμού χρηστικά αντικείμενα: υπονοούν δρόμους και διαδρομές στο άγνωστο. Με το πέρασμα του χρόνου η γλώσσα της χαρτογραφίας απέκτησε κι άλλους χρωματισμούς: πλέον είναι γεμάτη δυνατότητες. Στους χαρτογράφους ήταν γνωστό από πάντα ότι η εφαρμογή των καλλιτεχνικών τους δυνατοτήτων και τεχνικών διευρύνουν και συμπληρώνουν την πληροφορία και την αποτελεσματικότητα ενός χάρτη. Τώρα η δυναμική έχει αναστραφεί: καλλιτέχνες χρησιμοποιούν τους χάρτες για να ενδυναμώσουν τις δυνατότητές τους.
Από το 1960 και μετά ξεκίνησε μια άνθηση της εξερεύνησης των χαρτογραφικών δυνατοτήτων. Λίγα αντικείμενα έχουν τόσα επίπεδα κατάλληλα για δεύτερη αποκωδικοποίηση όσο οι χάρτες. Οι μεταφορές είναι άπειρες: υπόσχεση, αναζήτηση, αδιέξοδα, ανατροπές, εξερεύνηση – πολιτικά σχόλια για σύνορα, φυσικά και τεχνητά εμπόδια, ονομασίες, κρυφές περιοχές, προβολή εξουσίας. Παράλληλα, η ίδια τους η μορφή, οι γραμμές, τα σύμβολα και τα χρώματα διευρύνουν κι άλλο το πεδίο για επιπλέον διεύρυνση και πειραματισμό.
Οι χάρτες, όπως και τα έργα τέχνης, μπορούν να αποκαλύψουν ή να αποκρύψουν, .
Οι εικόνες είναι από το βιβλίο The Map as Art: Contemporary Artists Explore Cartography