Η δουλειά μου (δάσκαλος στο πανεπιστήμιο) αλλά και το μεράκι μου (αν δε μ' άρεσε η δουλειά που κάνω θα την είχα παρατήσει) είναι να διαβάζω συνέχεια. Δυσκολεύομαι λοιπόν να ξεχωρίσω εποχικά αναγνώσματα. Αλλ' αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να διακρίνω το καλοκαίρι και τις «διακοπές» του από τις άλλες εποχές. Προσαρμόζω έτσι, όσο γίνεται, τις συστάσεις που μου ζητήσατε για τα πέντε βιβλία του φετινού καλοκαιριού. Η σειρά που τα βάζω δεν είναι σειρά προτιμήσεως.
Ιβάν Γιαμπλόνκα
Ζαν Ζενέ, Οι ανομολόγητες αλήθειες
Mετ. Γιάννη Στρίγκου, εκδόσεις Καστανιώτη (2008)
Μου το συνέστησε κι εμένα θερμά ο εκδότης, που πάντα κάτι παραπάνω ξέρει. Μεθοδική κριτική της αγιοποίησης ενός δεδηλωμένου «μασκαρά» (για να μην πω, νέτα σκέτα, καθάρματος). Τον ίδιο τον Ζενέ βλάφτει τελικά όλ αυτό το λιβανιστήρι, κάνοντάς τον υπερασπιστή των θυμάτων, ενώ εκείνος ενδιαφερόταν μόνο για τους θύτες. Ιδανική θερινή άσκηση για μια ζωή απαλλαγμένη, από δω κι εμπρός, από τη «νοσταλγία της λάσπη"».
Pierre Hadot
N' oublie pas de vivre. Goethe et la tradition des exercices spirituels.
Editions Albin Michel (2008)
Προς το παρόν τουλάχιστον για γαλλόφωνους αναγνώστες μόνο (μεταφράζω ωστόσο τον εμβληματικό τίτλο: «Μην ξεχνάς να ζεις...»). Με είχε συναρπάσει πριν από μερικά χρόνια Το πέπλο της Ίσιδος του ίδιου συγγραφέα. Η μαγεία συνεχίζεται με τούτο το τελευταίο του βιβλίο αφιερωμένο στον Γκαίτε και στις επικούρειες και στωικές καταβολές του. Φτάνουν πια τα καψουροτράγουδα και τ' άλλα memento mori. Υπάρχει και η απεριόριστη ηδονή που γεννά η συνείδηση ότι υπάρχουμε έστω και για μια στιγμή.
Έρμαν Έσσε
Ευχάριστες στιγμές στον κήπο
Mετ. Γιώτα Λαγουδάκου, εκδόσεις Καστανιώτη (2006).
Και για να το ελαφρύνουμε κάπως το πράγμα. Πολυγραφότατος ο δημιουργός του Λύκου της Στέππας, αλλά σ' αυτό του το «αφήγημα» βάζει τα δυνατά του να μας αποδείξει ότι νοιαζόταν εξίσου τα μεγάλα έργα που θ' άφηνε πίσω του με τις καθημερινές σκληρές εργασίες στον ανθόκηπο της Κάζα Ρόσα. Από τότε που πρωτοξεφύλλισα το βιβλίο, τι περηφάνια και για τα δικά μου δεντράκια που μεγαλώνουν αλλά και τι καημός για τη βερικοκιά, το πολύγαλα και τη δενδρώδη τριανταφυλλιά που ενδιαμέσως έχασα.
Guillermo Arriaga
The Night Buffalo
Sceptre (2006)
Eίμαι ακόμα υπό την επιρροή του επικού Οι τρεις ταφές του Μελχιάντες Εστράντα, που πρόσφατα είδα στην τηλεόραση. Φίλοι που εμπιστεύομαι και που εκτιμούν απεριόριστα τον κινηματογράφο που γράφει ο Αριάγκα σχεδόν με απέτρεψαν να δοκιμάσω και την πρόζα του. Αλλ' ήταν τόσο βαρβάτο το σενάριο αυτής της ταινίας, που δεν πείσθηκα και ζήτησα οπωσδήποτε να δανειστώ το Βούβαλο της νύχτας. Αν είναι να διαβάσω -και να συστήσω- κάποιο μυθιστόρημα αυτό το καλοκαίρι, ας είναι οπωσδήποτε γραμμένο από έναν αληθινό μάστορα της αφήγησης. Το θέμα στο Βούβαλο έχει άλλωστε κοινά σημεία με τις Τρεις ταφές... το μεγαλείο της φιλίας υμνείται ξανά, σε πείσμα κάθε αντίξοης συνθήκης.
Cass Sunstein
Republic. Com.2.0.
Princeton University Press (2007)
Aναθεωρημένη και «επικαιροποιημένη» έκδοση του πολύκροτου Republic.com (2001, προ 9/11) του πιο προβεβλημένου ίσως αυτήν τη στιγμή Αμερικανού νομικού επιστήμονα. Μεσολάβησε το πιο ευοίωνο και φιλικό προς τον κυβερνοχώρο Infotopia, αλλ' ο Sunstein ξαναγυρνά εδώ στη γόνιμη κριτική του των πρακτικών του διαδικτυακού cocooning («εγκλεισμός» σε φίλα μόνον προσκείμενες πηγές πληροφοριών) που απειλούν τη δημοκρατία, περιορίζοντας την «ανοιχτομυαλιά» μας. Ο Μπάρακ Ομπάμα, του οποίου ο συγγραφέας είναι φίλος -παλιός συμφοιτητής- και άτυπος σύμβουλος, έχει πάντως ήδη εμπεδώσει τα σχετικά μαθήματα, αν δεν τα έχει παραδώσει κιόλας ο ίδιος πρώτος.