Έχουν περάσει ήδη δεκατρία χρόνια από το 2006, τότε που η ακτιβίστρια Ταράνα Μπερκ εμπνεύστηκε τη φράση "#MeToo" ως σύνθημα ενίσχυσης της αυτοπεποίθησης των (μαύρων τότε καταρχάς) γυναικών που είχαν πέσει θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Θα περνούσε μια δεκαετία από τότε μέχρι τη στιγμή που η φράση θα εξελισσόταν σε viral hashtag που έκανε αρχικά γνωστό η δημοσίευση του στα social media από την ηθοποιό Αλίσα Μιλάνο ενώ μόλις είχαν ξεκινήσει οι έρευνες για τις κατηγορίες εναντίον του Χάρβεϊ Γουάινστιν. «Αν έχεις κακοποιηθεί σεξουαλικά γράψε κι εσύ "me too" απαντώντας σ΄ αυτό το tweet» είχε γράψει τότε στην ανάρτησή της στο Twitter.
Δύο χρόνια μετά, το hashtag #MeToo έχει αναθρέψει ένα ολόκληρο παγκόσμιο κίνημα ενάντια στην σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση, στη συστημική ανισότητα και την κατάχρηση εξουσίας και εν τέλει, ενάντια στην ίδια την πατριαρχία. Και αυτές τις μέρες κυκλοφορεί στην Αμερική με τίτλο "Indelible in the Hippocampus: "Writings From the Me Too Movement" η πρώτη ανθολογία κειμένων – διηγημάτων, δοκιμίων, ποιημάτων – που είναι εμπνευσμένα από τη δυναμική του κινήματος.
Ο τίτλος ("Indelible in the hippocampus") προέρχεται από την κατάθεση ενώπιον του Κογκρέσου της καθηγήτριας ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Πάλο Άλτο στην Καλιφόρνια, Κριστίν Μπλέισι Φορντ σχετικά με την καταγγελία της ότι ο δικαστής Μπρετ Κάβανο, υποψήφιος για το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, την είχε κακοποιήσει σεξουαλικά όταν ήταν συμμαθητές στο λύκειο. «Χαραγμένο στη μνήμη του ιππόκαμπου μένει πάντα το γέλιο» είχε δηλώσει τότε - τον Σεπτέμβριο του 2018 – εννοώντας το γέλιο αυτών που την κακοποίησαν και αντηχεί για πάντα στ' αυτιά της.
Την επιμέλεια της έκδοσης ανέλαβε η συγγραφέας Shelly Oria, η οποία μιλώντας για το βιβλίο στο Salon, δηλώσε και τα εξής για την προοπτική του κινήματος και τη μετάβασή του από τον ψηφιακό στον υλικό κόσμο.
«Από τη μία, θα ευγνωμονώ για πάντα, μέχρι να πεθάνω, το συγκεκριμένο hashtag και την επανάσταση που ξεκίνησε στο ίντερνετ, θα το ευγνωμονώ για τον χώρο που έδωσε σε τόσες πολλές γυναίκες για να αφηγηθούν τις ιστορίες τους, τη δύναμη που πήραν και τα λοιπά και τα λοιπά. Από την άλλη, οι πραγματικές επαναστάσεις συμβαίνουν πάντα εκεί έξω. Τα τελευταία δέκα χρόνια με την ανάπτυξη των social media, το ίντερνετ έχει αλλάξει φυσιογνωμία. Το ίντερνετ αποτέλεσε το πεδίο πρόβας για το #MeToo, για να μπορέσει να περάσει κατόπιν στον υλικό κόσμο...»
«Στο τέλος της μέρας, αν δεν μεταφράζεται στις πραγματικές συνθήκες εκεί έξω, είναι σα να μη συνέβη ποτέ. Όχι ακριβώς να μη συνέβη ποτέ ίσως, αλλά το ζήτημα είναι να αποτυπωθεί η επίδρασή του στη νομοθεσία, στις καθεστωτικές αλλαγές, στη καθημερινή λειτουργία του υλικού κόσμου. Υπάρχουν τόσες πολλές γυναίκες που βγήκαν και μίλησαν δημόσια τα τελευταία χρόνια και είναι άπειρες αυτές που πήραν το θάρρος και μίλησαν για τη σεξουαλική βία που είχαν υποστεί σε κάποια φίλη τους. Και τώρα πρέπει να ανέχονται να ακούνε ότι δήθεν το κίνημα #MeToo το παράκανε και όλα αυτά που ακούμε. Αντιθέτως, εμείς πιστεύουμε ότι το κίνημα δεν έχει ξεκινήσει καν να κάνει αυτό που πρέπει κι αυτό που μπορεί».
Με στοιχεία από το Salon