Αγαπάμε Κoraly Dimitriadis! Πρώτα απ' όλα γιατί είναι καλλιτεχνάρα και ας έγινε εκείνο το πρώτο post, για την περίπτωση της, πηγή εμφορούμενου χαβαλέ μεταξύ των αναγνωστών του LIFO.gr! Σήμερα η Κoraly ξαναχτυπά, παρουσιάζοντας από το προσωπικό της κανάλι στο youtube τις τέσσερις μικρού μήκους ταινίες της, βασισμένες - που αλλού; - στα ποιήματα της.
Μία απ' αυτές, έχει 5λεπτη διάρκεια και τίτλο ''How to get a fuck'' ή ''Πως να γαμηθείς'', συμφώνως και με την ελληνική μετάφραση της Κωνσταντίνας Ιωαννίδου. Κατά τη γνώμη μου, έχει διαφορά να σου ''σερβίρουν'' τη βωμολοχία στα αγγλικά απ' ό,τι στα ελληνικά. Έτσι, το ποίημα της και άρα και η ταινία, τελειώνουν με τους εξής στίχους:
Μην ανησυχείς, θα πάρω μόνο αυτό που χρειάζομαι
Μπορεί να εισχωρήσεις στο μουνί μου
αλλά να γαμηθώ αν αφήσω κάποιον
ποτέ ξανά να διεισδύσει στην ψυχή μου...
Έχω την αίσθηση δηλαδή πως ένας Άγγλος θα αντιδρούσε διαφορετικά από έναν Έλληνα στο άκουσμα - ανάγνωση των άνωθεν στίχων στη γλώσσα του. Μπορεί φυσικά να κάνω και λάθος.
Λογικό, επίσης, ο νους του αναγνώστη να τρέξει σε hard core σκηνές σαν πληροφορείται πως η Κoraly προχώρησε και στην κινηματογραφική τέχνη. Κι όμως! Οι στίχοι αυτοί μεσ' στην ταινία συνοδεύονται από ένα μελαγχολικό μουσικό θέμα με την ίδια την ποιήτρια να περπατάει σε ένα πάρκο και να βγαίνει εκτός κάδρου, κάνοντας φινάλε. Προηγουμένως, την έχουμε δει στους ρόλους της ''καλής Ελληνίδας'' και της οργισμένης τιμωρού - εν προκειμένω, την ώρα που χτυπάει το μαχαίρι στο τραπέζι φωνάζει: Αυτός είναι ένας ανδροκρατούμενος κόσμος/ όλοι είναι μαλάκες. (''bastards'' λέει, αλλά η μεταφράστρια το έκανε ''μαλάκες'').
Τη σκηνοθετική άποψη της Dimitriadis να εικονοποιήσει ένα από τα κεντρικά ποιήματα της συλλογής της, ''Love and Fuck Poems'' (εκδόσεις ΑΣΤΑΜΑΝ, 2014), με τέτοιο τρόπο, θα την έλεγες έως και υποδειγματική. Ουσιαστικά υποδύεται δύο διαφορετικές περσόνες, ενώ το ρόλο τού, όχι και τόσο δραστήριου, επιβήτορα της (ο θεός να τον κάνει επιβήτορα) κρατάει ένας Αυστραλιανός ηθοποιός ονόματι Randall Stephens.
Είναι συντηρητική ή όχι η Κoraly που ενώ γράφει για απανωτούς οργασμούς, μουνιά και πούτσες (με το συμπάθειο), οι κινηματογραφικές μεταφορές των ποιημάτων της θυμίζουν το παλιό αυστραλιανό σήριαλ ''Σκανδαλιές στο Γυμνάσιο Ντεγκράσι'', πρόδρομο του άλλου του εξ Αμερικής σήριαλ ''Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς''; Γιατί δεν το τράβηξε στα άκρα και γιατί από τα πλάνα της απουσιάζουν παντελώς το αίμα, το σπέρμα και ο ιδρώτας;
Διότι υπάρχουν τα δάκρυα. Έτσι απλά! Η Κoraly γνωρίζει πως ο πυρήνας των ποιημάτων της δεν είναι η λεκτική πορνογραφία ή ο σχολικός χαβαλές. Κι αν ακόμη καταργεί την αγάπη μέσα από το παραλήρημα της μόνο και μόνο για να τονίσει την παντοδυναμία του σεξ στη ζωή των ανθρώπων, η ίδια αποφαίνεται τρωτή, ευάλωτη, ανήμπορη να επαναστατήσει φύσει και θέσει μέσα σε μία άκρως συντηρητική και ανδροκρατούμενη - όπως ακριβώς τη χαρακτηρίζει - κοινωνία. Και γι'αυτό μέσω της υποτυπώδους δραματουργικής δράσης της ταινίας της, τη βλέπουμε να είναι κορίτσι της διπλανής πόρτας και νευρωτική νοικοκυρά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι για τη δημιουργία των τεσσάρων μικρού μήκους ταινιών της, η Κoraly Dimitriadis έλαβε επιχορήγηση από το Αυστραλιανό Συμβούλιο Τεχνών, ενόσω εξακολουθεί να δίνει παραστάσεις με αναγνώσεις ποιημάτων της, συνοδεία μουσικών και ηχητικών πειραματισμών. Σύντομα και στην Αθήνα, σε χώρο που θα ανακοινωθεί οσονούπω!
Εδώ μπορείτε να δείτε και τις υπόλοιπες, σύντομες σε διάρκεια, ταινίες της: