Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Από την Αγάπη για την Αγάπη και με την Αγάπη

Μια μαρτυρία, ένα μυθιστόρημα, ένα σπασμένο κανάτι.

Από την Αγάπη για την Αγάπη και με την Αγάπη

1.Αδελφική Αγάπη: «Χρήματα, βέβαια, για βιβλία δεν υπήρχαν. Έναν τρόπο είχα για να τα αποκτώ: μια φορά την εβδομάδα πηγαίναμε όλη η παρέα της γειτονιάς για σουβλάκι, το οποίο έκανε 4,80 δραχμές. Εξακολουθούσα να συμμετέχω στην εβδομαδιαία, βραδινή αυτή βόλτα, μολονότι τις άλλες μέρες και ώρες δεν έπαιζα πια μαζί τους. Δεν έτρωγα το σουβλάκι και κρατούσα το τάλιρο. Οι άλλοι το έτρωγαν όσο πιο αργά γινόταν, για να παρατείνουν τη δική τους απόλαυση και το δικό μου μαρτύριο. Τέσσερα τέτοια αφάγωτα βιβλία έκαναν ένα βιβλίο του Γαλαξία» (Σταύρος Ζουμπουλάκης, Η αδερφή μου, εκδ. Πόλις, σ. 13). Διάβασα, και μετά ξαναδιάβασα, σήμερα, 29 Νοεμβρίου 2012, το πιο τρυφερά εξομολογητικό (ουσιωδώς και στο βάθος, αλλά και μέσα στην καθημερινή πραγματικότητα και την πραγματική καθημερινότητα τρυφερά εξομολογητικό) βιβλίο των τελευταίων ετών. «Τούτη η αγιότητα προϋποθέτει αρχικώς και κυρίως την παραίτηση από κάθε ίχνος δύναμης, την πλήρη απογύμνωση. Η αδερφή μου είχε παραιτηθεί από όλα, δεν διεκδικούσε τίποτε, δεν ήθελε να πετύχει τίποτε. Ήταν η πρώτη και έγινε έσχατη. Της αρκούσε να ξημερωθεί καλά. Κάθε μέρα ήταν μια νέα μέρα, που όλα άρχιζαν από την αρχή. Ο άγιος πορεύεται μέσα στον κόσμο γυμνός και ανυπεράσπιστος. Ξαρμάτωτος». (Σταύρος Ζουμπουλάκης, Η αδερφή μου, σ. 55-6). Διάβασα, και μετά ξαναδιάβασα, το πιο γενναίο (ουσιωδώς και στο βάθος, αλλά και μέσα στην καθημερινή πραγματικότητα και την πραγματική καθημερινότητα γενναίο) βιβλίο των τελευταίων ετών. «Σε τούτο τον κόσμο της δύναμης, της αποτελεσματικότητας και της επιτυχίας είναι πολύ κακό παράδειγμα ένας άγιος άνθρωπος. Η επαφή με τον άνθρωπο της αγιότητας είναι απειλητική, γιατί φανερώνει ποιος τελικά είσαι εσύ». (Σταύρος Ζουμπουλάκης, Η αδερφή μου, σ. 57). Διάβασα, και μετά ξαναδιάβασα, το πιο πολιτικό (ουσιωδώς και στο βάθος, αλλά και μέσα στην καθημερινή πραγματικότητα και την πραγματική καθημερινότητα πολιτικό) βιβλίο των τελευταίων ετών. Είναι το βιβλίο Η αδερφή μου, του Σταύρου Ζουμπουλάκη.

2.Πραγματικός Πόλεμος: «Ο πραγματικός Πόλεμος διεξάγεται σε μόνιμη βάση. Οι θάνατοι μειώνονται πού και πού, αλλά ο Πόλεμος σκοτώνει ακόμα πολλούς ανθρώπους. Μόνο που τώρα σκοτώνει με πιο διακριτικούς τρόπους. Πολλές φορές, με τρόπους τόσο περίπλοκους που ακόμα κι εμείς, σε αυτό το επίπεδο, δεν μπορούμε να τους ανιχνεύσουμε. Αλλά πάντα πεθαίνουν οι σωστοί άνθρωποι, όπως και όταν μάχονται οι στρατοί. Αυτοί που στη βασική εκπαίδευση στέκονται στη μέση της διάταξης των πολυβόλων. Αυτοί που δεν έχουν εμπιστοσύνη στους λοχίες τους. Αυτοί που ολισθαίνουν και δείχνουν μια στιγμή αδυναμίας στον Εχθρό. Αυτοί είναι που ο Πόλεμος δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει κι έτσι πεθαίνουν. Και οι σωστοί επιζούν. Οι άλλοι, μάλιστα, όπως λένε, γνωρίζουν ότι έχουν μικρή προσδοκία ζωής. Αλλά επιμένουν να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Κανείς δεν ξέρει γιατί. Δεν θα ήταν καλύτερα αν τους αφανίζαμε εντελώς; Τότε κανείς δεν θα χρειαζόταν να πεθάνει στον Πόλεμο. Αυτό θα είχε πλάκα, έτσι δεν είναι, Αρχηγέ;». Tόμας Πίντσον, Το ουράνιο τόξο της βαρύτητας, μτφρ. Γιώργος Κυριαζής, εκδ. Χατζηνικολή, σ. 849.

3.Φιλοσοφική Φιλία: «Φιλία είναι να μη σε νοιάζει όταν ξεμένεις * Φιλία είναι το τρέχα-γύρευε-γιατί με τακτ και με ενθουσιασμό * Η Λεγεώνα των Φίλων σκάβει Ορύγματα στον Ουρανό * Η Λεγεώνα των Φίλων είναι Interstellar Overdrive * Η Λεγεώνα των Φίλων λέει ότι υπάρχουν Σύννεφα από μπαμπάκι και Σύγνεφα από Ατσάλι.* Η Λεγεώνα των Φίλων εφοδιάζει τις Αποθήκες του Ουρανού * Οι Φίλοι της Λεγεώνας των Φίλων είναι Interspaced Cosmonauts * Φιλία ίσον ισότης Φίλων * Η Λεγεώνα των Φίλων δεν επελαύνει ποτέ μέρα μεσημέρι~ δεν επελαύνει ποτέ αν δεν χορτάσει στη Στρογγυλή Τράπεζα της Κραιπάλης – δεν επελαύνει, τελεία * Όταν η Λεγεώνα των Φίλων πηγαίνει στον κινηματογράφο βλέπει, ξανά και ξανά, έργα δύο: Ο Τρίτος Άνθρωπος και Ένας Αμερικανός Φίλος * Η Λεγεώνα των Φίλων δεν βλέπει τηλεόραση (έβλεπε παλιά, τους "Avengers") * Η Λεγεώνα των Φίλων είναι τα Παιδιά του Guy Debord και του Glenn Gould * Η Λεγεώνα των Φίλων, μικροί σαν ήσαντε, όλοι σύχναζαν στο "17", στην υπόγα τη θαλπερή, στη Βουκουρεστίου * Φιλία είναι να μην είσαι ποτέ μεσόκοπος – μονάχα γέρων ή/και πιτσιρικάς * Φιλία είναι να μη μισείς τίποτα ποτέ κανέναν» (Αποσπάσματα από το αποσπασματικό απολυτίκιο φιλίας και γουέστερν φιλοσόφημα Η Λεγεώνα των Φίλων, εκδ. Περισπωμένη).