ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ.
Βρίσκω -με κόπο- χρόνο για να διαβάσω, και ξαφνικά δεν έχω χρόνο να γράψω γι' αυτά που διάβασα.
Διάβασα, λοιπόν, τις (βραβευμένες με Κρατικό Βραβείο) ιστορίες του Αργύρη Χιόνη. Για βραβευμένο βιβλίο είναι απρόσμενα καλό. Τίτλος Το οριζόντιο ύψος, εκδότης η «Κίχλη». Μία σειρά από μύθοι και παραβολές με ποιητική ακρίβεια διατυπωμένες (ο Χιόνης είναι καλός ποιητής) και με ειρωνεία και σαρκασμό πασπαλισμένες. Μερικά από τα επιμύθια τα βρίσκω περιττά - αλλά είθισται οι μύθοι να έχουν επιμύθια...
Από τα μακρινά Κύθηρα έρχεται το βιβλίο του Δημήτρη Λεβέντη: Ου παντός πλειν ες Κύθηρα (εκδόσεις Γαβριηλίδης). Δεκαοκτώ μικρές ακαριαίες ιστορίες, σωστά στοχευμένες και ενεργές. Πολύ όμορφο το διήγημα «Της Ρόζας ο πιο αγαπημένος» που αναφέρεται στον σημαντικό Ελληνοϊρλανδό-Ιάπωνα συγγραφέα Λαφκάντιο Χερν, με τον δικό του ποιητικό και μυθικό τρόπο.
Έκπληξη αποτέλεσε για μένα η ποιητική συλλογή Στα μέσα σύνορα του νέου ποιητή Γιάννη Δούκα (εκδόσεις Πόλις). Αναβιώνοντας με μοντέρνο τρόπο την παραδοσιακή στιχουργία (μέτρο και ρίμα), επιτυγχάνει δυνατά αποτελέσματα. Π.χ.:
Στο πορτμπαγκάζ
Φορτώσαμε τη μνήμη
Μα ξέφυγε στο δάσος
Σαν αγρίμι.
Φοβεροί οι «Γέροι της Σιδώνος» που: «Σαν καινούργια παντελόνια τον καιρό τους φόρεσαν». (Πολλές και ευφυείς οι διακειμενικές αναφορές...).
Τέλος, μία κυρία με δίκαννο επίθετο (double barreled το λένε οι Άγγλοι) μου έστειλε τον μικρό τόμο Μελετήματα - Στοχασμοί πάνω σε κείμενα (Εκδόσεις των Φίλων). Η κυρία έχει ένα τόσο μεγάλο βιογραφικό που προφανώς δεν χώραγε στα «αυτιά» του βιβλίου, γι' αυτό και το παραθέτει σε χωριστή μεγάλη καρτέλα, σαν μικρή αφίσα. Έχει βραβευθεί πολλαπλώς - και από την Ακαδημία Αθηνών. Πρόκειται για μία σειρά από δοκίμια για σημαντικούς και εντελώς ασήμαντους ποιητές. Το πρώτο αφορά τον Νίκο Καρούζο. Τελειώνει με ένα ποίημα που έγραψε η εν λόγω κυρία, στη μνήμη του ποιητή. Το γεγονός αυτό μου θύμισε ένα κακεντρεχές ανέκδο- το. Όταν πέθανε ο Βέρντι, ένας συνθέτης έγραψε ένα έργο στη μνήμη του. Το έδειξε σε μουσικοκριτικό, ο οποίος του είπε: «Θα προτιμούσα να είχατε πεθάνει εσείς και να έγραφε ο Βέρντι κάτι για σας».