Στις 28 Μαρτίου του 1941, η Βιρτζίνια Γουλφ έγραψε μια ερωτική επιστολή στον σύζυγό της Λέοναρντ Γουλφ, βγήκε από το σπίτι της -μια μικρή αγροικία στο Σάσεξ- και κατευθύνθηκε στον κοντινό ποταμό Ούζε. Στις όχθες του γέμισε τις τσέπες της με πέτρες, βυθίστηκε στα νερά του και πνίγηκε. Ήταν 59 χρονών.
Η Γούλφ υπήρξε η πρωτοπόρος μυθιστοριογράφος του μοντερνισμού που επηρέασε βαθιά τη σύγχρονη λογοτεχνία με έργα όπως το Η κυρία Ντάλογουέϊ, το Ορλάντο: μια βιογραφία, Τα κύματα και το Ένα δικό σου δωμάτιο, καταφέρνοντας ν'αποδείξει ότι το μυαλό ενός ατόμου μπορεί να είναι τόσο συναρπαστικό και πολυεπίπεδο όπως και ο κόσμος γύρω του.
Οι δημιουργίες της έπαιρναν ζωή μέσα στους καταπράσινους κήπους και την όμορφη μικρή αγροικία του 17ου αιώνα, το Monk's House, όπου έζησε με τον σύζυγό της πολιτικό ακτιβιστή, δημοσιογράφο και εκδότη Λέοναρντ Γουλφ από το 1919 μέχρι την ημέρα της αυτοκτονίας της.
Εκεί έγραφε, ζούσε και δεχόταν τους διάσημους φίλους της μεταξύ των οποίων και τα μέλη του περίφημου Bloomsbury Group, του οποίου η ίδια υπήρξε κυρίαρχη φιγούρα, όπως ο Τ.Σ. Έλιοτ, ο Έντουαρντ Μόργκαν Φόρστερ, ο οικονομολόγος Τζων Μέυναρντ Κέινς και ο συγγραφέας Λίτον Στράτχι. Η Γουλφ φαίνεται πως κρατούσε σχολαστικά στιγμιότυπα των συναντήσεων και της ζωής τους στο Monk's House σε φωτογραφικά άλμπουμ. Ένα από αυτά ψηφιοποιήθηκε πρόσφατα από το Harvard's Houghton Library.
Στις σελίδες του άλμπουμ που χρονολογείται το 1939, υπάρχουν φωτογραφίες της οικογένειας, των αγαπημένων κατοικίδιων, τοπίων και φυσικά του κήπου της που τόσο την ενέπνεε.
Στις σελίδες του άλμπουμ που χρονολογείται το 1939, υπάρχουν φωτογραφίες της οικογένειας, των αγαπημένων κατοικίδιων, τοπίων και φυσικά του κήπου της που τόσο την ενέπνεε. Κάποιες φωτογραφίες έχουν τα ονόματα των απεικονιζόμενων, κάποιες άλλες όχι, μερικές σελίδες είναι κενές και σίγουρα δεν υπάρχει χρονική κανονικότητα στη τοποθέτηση των εικόνων.
Ξεφυλλίζοντάς το έχεις την αίσθηση μιας ζωής με κενά που θυμίζει το ψυχολογικό υπόβαθρο και την ασυνέχεια του εγώ που υπάρχει και στο έργο της. «Η Γουλφ», ισχυρίζεται η Maggie Humm, «πίστευε ότι οι φωτογραφίες θα την βοηθούσαν να επιβιώσει από εκείνες τις στιγμές που κατέστρεψαν την ταυτότητά της- τις ασυνάρτητες ασθένειες της».
Αλλά η φωτογραφία ήταν επίσης ένα μέσο καλλιέργειας σχέσεων. Η Γουλφ μεταμόρφωνε επιδέξια τους φίλους και τις στιγμές τους σε μικρά έργα τέχνης. Άλλωστε περιτριγυριζόταν από γυναίκες φωτογράφους, συμπεριλαμβανομένης της αδελφής της Lady Ottoline Morrell, της φίλης και ερωμένης της Vita Sackville-West και της θείας Τζούλια Μάργκαρετ Κάμερον.
Τα γράμματα και τα ημερολόγια της περιγράφουν τις συχνές συναντήσεις των φίλων, κατά τις οποίες οι φωτογραφίες γίνονται αφορμή συζήτησεων, εκμυστηρεύσεων και μερικές φορές ενεργοποιούν μηχανισμούς αυτοσυντήρισης και ξεμυαλίσματος».
Οι φωτογραφίες του άλμπουμ παρέχουν την οπτική καταγραφή μιας ζωής που οι φανατικοί αναγνώστες της, οι κριτικοί και οι λογοτέχνες γνωρίζουν καλά μέσα από τα γράμματα, τα ημερολόγια και το συλλογικό έργο της και σίγουρα τους δίνουν μια άλλη προοπτική.