Πρώτο θέμα είναι στα γαλλικά ΜΜΕ ο θάνατος της σπουδαίας γαλλίδας ηθοποιού Ζαν Μορό που άφησε την τελευταία της πνοή στα 89 της χρόνια.
Η ηθοποιός με την απαράμιλλη γαλλική φινέτσα και την επιβλητική φωνή, που γοήτευσε τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες στα 65 χρόνια της καριέρας της, απεβίωσε στο διαμέρισμα της, διευκρίνισε η Ζαν Οτεσέρ, δήμαρχος του 8ου διαμερίσματος της γαλλικής πρωτεύουσας.
Σύμφωνα με πληροφορία του περιοδικού «Closer», η οικιακή της βοηθός βρήκε την Ζαν Μορό νεκρή όταν πήγε στις 7.30 το πρωί στο σπίτι της οδού Φομπούρ Σεντ-Ονορέ για να αρχίσει τη δουλειά της.
Γεννημένη στις 23 Ιανουαρίου του 1928 στο Παρίσι, η Μορό πέρασε μέρος της παιδικής της ηλικίας στο Βισί, πριν επιστρέψει για να εγκατασταθεί με την οικογένεια της στο Παρίσι, όπου και τελείωσε το λύκειο.
Ο πατέρας είχε ζυθοποιία και η μητέρα της, βρετανικής προέλευσης, ήταν χορεύτρια.
Η Μορό έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό από τη συμμετοχή της στην ταινία «Jules et Jim» του Φρανσουά Τρυφώ.
Κατά τη διάρκεια της πολυετούς καριέρας της κέρδισε αναρίθμητα βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του βραβείου της Καλύτερης Ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Καννών το 1960 για την ταινία «Seven Days...Seven Nights», αλλά και του «γαλλικού Όσκαρ», δηλαδή του βραβείου Σεζάρ για το φιλμ «The Old Lady Who Walked in the Sea» το 1992.
Συνεργάστηκε, επίσης, σε αρκετές ταινίες με τον Όρσον Γουέλς, ενώ βραβεύτηκε με το BAFTA για την ταινία «Viva Maria!» to 1967.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Μορο είχε πρωταγωνιστήσει και στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Το μετέωρο βήμα του πελαργού», το 1991, στον ρόλο της Γαλλίδας συζύγου ενός εξαφανισμένου Έλληνα πολιτικού.
Οι σημαντικότερες στιγμές της:
1958
Ασανσέρ για δολοφόνους, του Λουί Μαλ. Πιο όμορφη από ποτέ, κινηματογραφημένη μοναδικά στους δρόμους του Παρισιού, με συνοδεία τα θέματα του Miles Davies.
1960
Dialogue des Carmelites. Η μεταφορά της όπερας στο σινεμά και το τελευταίο σενάριο που έγραψε ο καθολικός Γάλλος συγγραφέας Georges Bernanos. Παίζει τη μητέρα Μαρί.
1961
Δίπλα στον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και στη Μόνικα Βίτι στη Νύχτα του Αντονιόνι. Το τέλος ενός γάμου, ένα σχόλιο για τη μεσαία τάξη και μια ατελείωτη νύχτα στο Μιλάνο των ‘60s. Στην πιο δημιουργική περίοδο της καριέρας της, θλιμμένη και πανέμορφη.
1963
Bay of Angels. Στο ρόλο της παθιασμένης με τον τζόγο Τζάκι δίπλα στον Claude Mann. Σκηνοθετεί ο Jacques Demy.
1964
Το Ημερολόγιο μιας Καμαριέρας του Λουί Μπουνιουέλ. Στο ρόλο της καμαριέρας Σελεστίν.
1965
Eve του Joseph Losey. Σκληρή, ψυχρή και αδίστακτη πόρνη πολυτελείας που γίνεται η εμμονή του Stanley Baker.
1982
LeQuerelle (Ο Καυγατζής). Στο κύκνειο άσμα του Φασμπίντερ, στο ρόλο της μαντάμ Lyciene, ιδιοκτήτριας του πορνείου για ναύτες.
2001
Στο ρόλο της Mαργκερίτ Ντιράς παίζει λακωνικά με τις εκφράσεις του προσώπου της δίπλα στον Aymeric Demarigny, που υποδύεται το νεαρό ερωμένο της μεγάλης Γαλλίδας συγγραφέως, σε σενάριο που βασίστηκε στη νουβέλα του.
2005
Le Temps qui reste του Φρανσουά Οζόν με τον Melvil Poupaud. Σε έναν πολύ συγκινητικό ρόλο, της γιαγιάς πια, που βλέπει τον εγγονό της να αργοπεθαίνει από καρκίνο. Μια πολύ τρυφερή σχέση γιαγιάς-εγγονού με ανομολόγητες αλήθειες και στιγμές βωβού σπαραγμού.
2007
Μια μέρα θα καταλάβεις… Με τον Ισραηλινό σκηνοθέτη Άμος Γκιτάι, πρωταγωνίστρια στην πρόσφατη ταινία του.
2008
Στην απονομή του τιμητικού βραβείου Σεζάρ που της παρέδωσε ο Melvil Poupaud για τη συμπλήρωση 60 χρόνων λαμπρής καριέρας.
Περισσότερα σε λίγο...