O πρώτος δίσκος που αγάπησαν οι Tendts

Clint Eastwood- Gorillaz

Η ιστορία μου για τον πρώτο δίσκο που αγάπησα μπορείς να πεις πως δεν είναι καθόλου ιδιαίτερη- έως και κοινότoπη θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κάποιος. Τον συγκεκριμένο δίσκο τον αγάπησα κυρίως επειδή ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασα με δικά μου, ολόδικα μου χρήματα. Ναι. Έστρωσα τον κώλο μου κάτω, μάζεψα κάποια χρήματα από το χαρτζιλίκι μου και έσκασα μύτη στο δισκάδικο της γειτονιάς (διότι υπήρχαν ακόμη τέτοια, μα κυρίως διότι δε μου επέτρεπαν  να πάω στο κέντρο της πόλης). Φαντάζεσαι πως για να μπω σε όλο αυτό τον κόπο με το που μπήκα στο δισκάδικο και είχα στη χούφτα σφιχτά το χρήμα θα ήξερα ακριβώς σε ποιο διάδρομο και τμήμα να πάω για να αγοράσω τον πολυπόθητο δίσκο. Όμως αυτό δε συνέβη ποτέ. Εδώ είναι που μπορείς να πεις πως τα πράγματα γίνονται ενδιαφέροντα και θα εξηγήσω ευθύς αμέσως τι εννοώ.

Σκάω, λοιπόν, στο δισκάδικο σίγουρος για την αγορά που πρόκειται να κάνω, μα με το που μπαίνω και πριν προλάβει ο υπάλληλος να με ρωτήσει τι θα ήθελα πέφτω μπροστά στο σταντ με τις νέες κυκλοφορίες, το οποίο έχει σε όλα του τα ράφια την ίδια κυκλοφορία κι ένα πρωτόγνωρο- για μένα- θέαμα. Έχει τέσσερις σχεδόν real-life χάρτινες φιγούρες τρομερά ιδιαίτερες. Το εξώφυλλο που αντικρίζω καθώς πλησιάζω είναι σε «κομιξάδικη» μορφή και έχει κάτι χέρια να ξεπροβάλλουν από το έδαφος σαν να είναι από ζόμπι! Περιττό να αναφέρω πως εκείνη την περίοδο είχα έρωτα με τα βιντεοπαιχνίδια της σειράς Resident Evil (τότε ήταν ακόμη τρομαχτικά και εγώ μικρός). Όπως καταλαβαίνεις δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω βήμα παραπέρα κι εφόσον μετά από κανένα 15λεπτο, που καθόμουν κι επεξεργαζόμουν τις φιγούρες των 2D, Murdoc, Noodle & Russel καθώς και το artwork, ήρθε ο υπάλληλος να με ρωτήσει εάν μπορεί να βοηθήσει σε κάτι του είπα απευθείας πως θέλω αυτό εδώ το δισκάκι.

Το EP ήταν προφανώς το «Clint Eastwood» των Gorillaz! Δεν ήταν μεγάλο σε χρονική έκταση. Ούτε κάτι τρομερά ψαγμένο. Ήταν όμως αυτό που έτυχε να αγοράσω πρώτη φορά με δικά μου χρήματα. Ήταν σίγουρα τα πρώτα lyrics που αποστήθισα 100% αυτά από το ομώνυμο κομμάτι του. Ήταν κάτι τόσο διαφορετικό για τα δικά μου δεδομένα και σαν μουσική μα το κυριότερο σαν συνολική παρουσίαση που με ώθησε να αρχίσω να ψάχνω και να ακούω μουσική μανιωδώς. Να παίρνω τυχαία δίσκους μόνο ή μόνο για το εξώφυλλο και τίποτε παραπάνω- χωρίς να έχω ακούσει ούτε 4 δευτερόλεπτα από το ηχητικό υλικό. Ήταν ο δίσκος που βρέθηκε "τυχαία" μπροστά μου, τον αγάπησα και μου έμαθε κι αυτός απλά να απολαμβάνω την κάθε νέα μουσική ανακάλυψη σαν να είναι εκείνη της πρώτης φοράς. Που γύρισα σπίτι κι έτρεξα να τον βάλω να παίξει για να ακούσω τη μουσική κάνουν αυτοί οι τέσσερις φανταστικοί χαρακτήρες.

Από τότε έχω αγαπήσει κι άλλους πολλούς δίσκους. Ίσως- η μάλλον σίγουρα κάποιους περισσότερο από αυτόν. Μα αυτός είναι που τα ξεκίνησε όλα. Κι επίσης ακόμη θυμάμαι τους στίχους του.  — Φώτης

The  Fat Of The Land - Prodigy

Αν ενθυμούμαι καλά, έχουν περάσει και τόσα χρόνια, το πρώτο μου άλμπουμ πρέπει να το αγόρασα γύρω στο 1996-97, νωρίτερα με τίποτα, και ήταν το Fat Of The Land των Prodigy. Στη παρέα μου τότε ανταλλάζαμε και μοιραζόμασταν CD και κασέτες, με μπάντες και ό,τι να 'ναι μουσικές. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να είμαστε μαζεμένοι πιτσιρικάδες στο σπίτι μόνοι, να κλέβουμε τσιγάρα από την μάνα μου να βάζουμε μπρος το Black Album των απαίσιων και λιγδερών Μετάλικα(σηκώθηκαν οι τρίχες μου) και στα καπάκια να χοροπηδάμε με Serial Thriller. Συναρπαστικό! Και νομίζω ότι ήταν η φάση που γράφαμε κασσέτες αλλα τα CD είχαν γίνει απαραίτητα. Έτσι λοιπόν μετά το σχολείο μαζευόμασταν 3-4 μπασμένα και πηγαίναμε στα δύο δισκάδικα που είχε η γειτονιά, το ένα ήταν το Blow Up και το άλλο δεν θυμάμαι...Εκτός απο την αφόρητη φασαρία που προκαλούσαμε κάναμε και κουμάντα για το ποιος θα πάρει τι, και αν θα έπρεπε να βάλουμε όλοι λεφτά. «Γιατί φίλε, αν μοιραζόμαστε παίρνουμε περισσότερα δισκάκια».

Τέλος πάντων, δεν θυμάμαι πώς, αλλά είχε πέσει στα χέρια μου το Breath με το χρυσόψαρο στο εξώφυλλο που πραγματικά με είχε αρρωστήσει. Το ίδιο διάστημα σε μια από εκείνες τις βόλτες στο δισκάδικο εμφανίστηκε μπροστά μου το FOTL όπου μέσα του είχε και το Breath, αλλά και άλλα ΔΕΚΑ ολόκληρα τραγούδια. Τις επόμενες μέρες αυτό που προσπαθούσα να κάνω ήταν να καταφέρω να φουσκώσω τις τσέπες μου με ό,τι χαρτζιλίκι μπορούσα για να πάρω τον δίσκο. Και έτσι έγινε. Μια μέρα μπήκα στο μαγαζί άρπαξα το δισκάκι και πήγα κατευθείαν κατέθεσα τα λεφτά στο ταμείο επιδεικνύοντας περήφανα το CD με το κάβουρα.

Τρελά και περίεργα πράγματα είχε μέσα αυτός ο δίσκος. Breakbeat , techno, punk. Ολα αυτά τα ηλεκτρονικά μπλιμπλίκια ήταν τόσο μαγικά. Θα μου πεις... όλες οι υπόλοιπες μπάντες που ακούγαμε δεν μας ακούγονταν μαγικές; Ναι, οκ απλά αυτό ήταν διαστημικό! Πού να βρίσκεται τώρα αυτό το δισκάκι; Δεν έχω ιδέα. Κάποτε είχα κάτι κούτες με CD και κασέτες στο πατρικό, αλλά έχω να τις τσεκάρω χρόνια. Αν δεν είναι εκεί, τότε σίγουρα έχει καβατζωθεί από κάποιον! — Χρήστος

Info

Το Σάββατο 1 Απριλίου οι Tendts θα εμφανιστούν στον χώρο της Αγγλικανικής Εκκλησίας του Αγίου Παύλου στο Σύνταγμα. Περισσότερα για το event εδώ

Το EP 3431 years κυκλοφόρησε από την Nutty Wombat records πριν λίγες μέρες και μπορείτε να το ακούσετε στο soundcloud

Η σελίδα τους στο Facebook είναι εδώ

Επιμέλεια: Βαγγέλης Μακρής