Υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις ανθρώπων που είχαν κάποιου είδους φώτιση και έφτιαξαν ένα πολύ καλό άλμπουμ αλλά ίσως επειδή στην εποχή του δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο, ίσως λόγω συνθηκών, δεν κατάφεραν να γνωρίσουν καμία επιτυχία, όσες προσπάθειες και αν έκαναν και όσο κι αν επέμεναν. Ο Palmer Rockey είναι μια τέτοια περίπτωση. Έφτιαξε το σάουντρακ μιας ταινίας που ήταν μία από τις χειρότερες που έγιναν ποτέ, κι όσες φορές κι αν προσπάθησε να το προωθήσει, χάθηκε μέσα στις κακές κριτικές και την χλεύη. Έπρεπε να περάσουν τριάντα χρόνια και να φτάσει να πουλιέται για 200 δολάρια στο e-bay για να τον προσέξουν και να τον πάρουν στα σοβαρά. Μέχρι τότε δεν ήταν γνωστό κανένα στοιχείο για τη ζωή του και μόνο όσοι τον γνώρισαν ήξεραν το απίθανο στόρι του.
Ο Palmer Rockey το 1974 έφτιαξε μια ταινία στην οποία έγραψε το σενάριο, σκηνοθέτησε, πλήρωσε από την τσέπη του [όχι ακριβώς, αλλά ήταν ας το πούμε έτσι αφού ήταν ο παραγωγός], πρωταγωνίστησε και έγραψε και το σάουντρακ. Αυτή η ταινία του έφαγε τριάντα χρόνια από τη ζωή του για να ολοκληρωθεί και να την προωθήσει και στο τέλος έφαγε και τον ίδιο.
Ο Palmer Rockey ήταν απίθανος τύπος. Το όνομά του ήταν ένας συνδυασμός του ιταλικού επωνύμου του πατέρα του –Rocchi- και του μικρού ονόματος της μάνας του –Παλμέρα- η οποία πέθανε δύο ώρες αφού τον γέννησε. Ο πατέρας του δεν ξαναπαντρεύτηκε, όταν ο Palmer ήταν οχτώ χρονών μπήκε στο ψυχιατρείο και δεν βγήκε ποτέ ξανά. Πέθανε εκεί μέσα δέκα χρόνια αργότερα. Ο Palmer πήρε Ph.d στην Φιλοσοφία από το πανεπιστήμιο του Σεντ Λούις, αλλά αποφάσισε να γίνει σεναριογράφος και έφυγε για την Αγγλία. Πήγε στα Σέπερτον στούντιο και έδωσε ένα χειρόγραφο στον Boris Karloff- το οποίο κατά πάσα πιθανότητα δεν το διάβασε ποτέ. Παρόλα αυτά, δεν απογοητεύτηκε. Επέστρεψε στην Αμερική με σχέδια να μην γράψει απλά το σενάριο μιας ταινίας, αλλά να κάνει κι ό,τι άλλο χρειάζεται για ολοκληρώσει ένα φιλμ που θα κέρδιζε Όσκαρ. Για να το καταφέρει αυτό, άρχισε να δανείζεται λεφτά από πλούσιες Τεξανές νοικοκυρές και παντρεύτηκε την Κούκι Αν. Πολύ προκομμένη γυναίκα. Εκείνος δεν δούλευε -για να μπορεί να αφοσιωθεί στο έργο του-, αλλά η Κούκι Αν δούλευε υπερωρίες στο ταχυδρομείο για να συντηρούνται και έπιασε για τρία χρόνια και έξτρα δουλειά για να μαζέψουν λεφτά για την ταινία. Μόλις μαζεύτηκαν αρκετά για να ξεκινήσει, βρήκε συνεργείο και ηθοποιούς, οι οποίοι μετά από μερικά γυρίσματα τον παράτησαν και έφυγαν. Μετά του τελείωσαν τα λεφτά. Ξαναβγήκε στη γύρα να βρει λεφτά, βρήκε και νέο συνεργείο και ηθοποιούς, τράβηξε καναδυο ακόμα σκηνές και μετά άρχισαν πάλι να τον εγκαταλείπουν άνθρωποι και λεφτά. Αυτό συνεχίστηκε για χρόνια. Τελικά, με πολλά δάνεια, αλλαγές προσώπων και αφού ξεπατώθηκε η Κούκι Αν στις υπερωρίες, ολοκλήρωσε την ταινία. Την ονόμασε It Happened One Weekend, μάζεψε καμιά 300αριά φίλους και γνωστούς και στις 11 Οκτωβρίου 1974 έκανε στη πρεμιέρα στο Canyon Creek. Στην ταινία που πρωταγωνιστούσε σαν τον δίδυμο αδερφό του εκτός από το σενάριο, την σκηνοθεσία, το μοντάζ, την παραγωγή, είχε γράψει και τη μουσική και μάλλον ήταν το μόνο πράγμα με λογική από όσα προβλήθηκαν στην οθόνη. Ο κόσμος άρχισε να γελάει και να αδειάζει την αίθουσα και ήταν μια καταστροφή σε κάθε επίπεδο. Έτσι, η πρεμιέρα ήταν και η μόνη προβολή της ταινίας.
Ο Palmer δεν πτοήθηκε. Πήρε την ταινία και την πήγε στο Λος Άντζελες για να προσπαθήσει να την βάλει στις υποψηφιότητες για τα Όσκαρ. Τα επόμενα χρόνια την ξαναδούλεψε αρκετές φορές και έφτιαξε μπόλικες διαφορετικές version με τον τίτλο It Happened On Sunday. Κατάφερε μάλιστα να την βγάλει για μερικές μέρες σε μια αίθουσα στο Denver και να κάνει μια πολύ σύντομη καριέρα σε drive in σινεμά. Έπειτα εξαφανίστηκε μέχρι το 1980 που ξαναεμφανίστηκε σε τρεις εκδοχές με διαφορετικούς τίτλους: Rockey’s Style, Scarlet Love, και Scarlet warning 666. Στο μεταξύ οι δανειστές τον έτρεχαν στα δικαστήρια και ο θείος του τον μήνυσε επειδή δεν του επέστρεψε ποτέ τα λεφτά που του έδωσε. Δεν ξέρει κανείς τι έκανε μέχρι τον θάνατό του το 1996. Η Κούκι Αν είχε βαρεθεί να τον πληρώνει και τον είχε εγκαταλείψει από καιρό. Πίσω του άφησε μόνο χρέη κι ένα άλμπουμ. Δεν έχει μείνει ούτε ένα ίχνος της ταινίας του, μάλλον είχε προλάβει να την καταστρέψει.
Το σάουντράκ της έχει κυκλοφορήσει σε διαφορετικές, επίσης, version, ένα για κάθε φορά που άλλαξε τον τίτλο και πείραζε λίγο την ταινία, αλλά είναι το ίδιο ακριβώς με διαφορετικά εξώφυλλα. Και στο σάουντρακ τα είχε κάνει όλα μόνος του. Έγραψε και έπαιξε τη μουσική, τραγουδούσε, είχε γράψει τους στίχους, είχε κάνει ακόμα και δυο διασκευές κλασικών κομματιών με τέτοιον τρόπο που τα έκανε σχεδόν δικά του. Όταν τραγούδησε τα κομμάτια του σάουντρακ δεν είχε ξανατραγουδήσει ποτέ στη ζωή του.
Ο “disco lounge-lizard from hell” άρχισε να συζητιέται ξανά 20 χρόνια μετά τον θάνατό του και να δεις ότι αν βρεθεί ποτέ η ταινία θα γίνει καλτ επιτυχία.
Πριν από καναδυο χρόνια ο δίσκος κυκλοφόρησε από την εταιρία του Jonny Trunk σε το μάστερινγκ του Jon Brooks της Ghost Box.