To 2018 είναι μια πολύ καλή χρονιά για τον Leon of Athens. Το νέο του άλμπουμ «Xenos» κυκλοφόρησε παγκοσμίως από τη Μinos EMI/Universal, τα τραγούδια του ακούγονται στους αμερικανικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, το BBC παίζει το «Fire inside you» (τη διασκευή του στο κομμάτι «Έλα κοντά μου» του Παύλου Παυλίδη), έπαιξε σε πολύ μεγάλα αμερικανικά φεστιβάλ και ολοκλήρωσε την πρώτη περιοδεία του στον αμερικάνικο Νότο, περιόδευσε στην αγγλική επαρχία, ετοιμάζεται να παίξει στο Camden Rocks Festival του Λονδίνου και στο Summer Ball 2018 και στις 5 Ιουνίου θα κάνει μια πολυαναμενόμενη εμφάνιση στην Πειραιώς 260, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, μαζί με τις Κόρες, το πολυφωνικό γυναικείο συγκρότημα της Μαρίνας Σάττι.
Επίσης, το βίντεο για το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, το «Xenos», είναι υποψήφιο στα Berlin Music Video Awards στην κατηγορία του καλύτερου βίντεο της χρονιάς και στις 14 Ιουνίου θα ξαναπάει στην Αμερική, για μια επίσης μεγάλη περιοδεία που ξεκινάει από τη Νέα Υόρκη και θα περιλαμβάνει τις εμφανίσεις του στο Firefly Music Festival και στο Summerfest του Μιλγουόκι.
«Με χαροποιεί το ότι πάει κάπου όλο αυτό που δουλεύω από παιδί» λέει την ώρα που περπατάμε στα στενά της Πλάκας. «Αυτό από μόνο του με καθιστά τυχερό. Φυσικά, έχω ρίξει πολλή δουλειά, δεν αρκεί μόνο η τύχη. Πίστευα στον εαυτό μου και γι' αυτό επέλεξα να πάω στο Λονδίνο, αλλά δεν κάνω τέτοιου είδους όνειρα, βάζω όλη μου την ψυχή στα πράγματα που κάνω και τα αφήνω να ταξιδέψουν. Και, προφανώς, δουλεύω για τους στόχους μου».
Ένας από τους λόγους που δεν έρχομαι εδώ είναι ότι δεν μπορώ που όλοι τρώγονται μεταξύ τους. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει και γιατί συνέβαινε πάντα. Το peer pressure (το "φιλικό" bullying) που συμβαίνει στην Ελλάδα κυρίως μεταξύ μουσικών δεν συμβαίνει πουθενά αλλού.
Η εμπειρία της Αμερικής φαίνεται ότι τον έχει επηρεάσει πολύ, φαίνεται ότι τον σόκαρε από τον τρόπο που περιγράφει όσα έζησε εκεί. «Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και ταυτόχρονα πολύ περίεργη η Αμερική» λέει. «Ξεκινήσαμε από το Ορλάντο, όπου παίξαμε στο Okeechobee (σ.σ. το φεστιβάλ), και μετά πήγαμε στο Μαϊάμι, που είναι πιο νορμάλ πόλη, αλλά η υπόλοιπη Φλόριντα είναι αμερικάνικος Νότος.
»Ταξιδεύοντας με το αυτοκίνητο αρχίζεις να μετράς τεράστιες διαφημίσεις για όπλα, συνθήματα κατά των εκτρώσεων, εκκλησίες, και να βλέπεις διάφορους τύπους να σε κοιτάνε περίεργα. Ένας που μας ακολουθούσε είχε στο τζιπ του τη σημαία του αμερικάνικου Νότου. Μετά σταματήσαμε σε ένα στούντιο για να κάνουμε πρόβα στη μέση του πουθενά.
»Ο ιδιοκτήτης είναι παντρεμένος με Κινέζα και μας έλεγε ότι από την ημέρα που βγήκε ο Τραμπ τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα γι' αυτούς, τους απειλούν, τους έχουν φτύσει στο σούπερ-μάρκετ, όλη η περιοχή είναι υποστηρικτές του Τραμπ. Και η κατάσταση με την οπλοκατοχή είναι ακραία.
»Στο Φεστιβάλ του Okeechobee είχα την ευκαιρία να γνωρίσω αρκετά συγκροτήματα, τους Foster and the People, τη Sylvan Esso, ονόματα που τώρα ανεβαίνουν στην Αμερική, αλλά αυτό που μου άρεσε και θεώρησα πολύ γενναίο ήταν η δήλωση του τραγουδιστή των Arcade Fire (ήταν οι headliners του φεστιβάλ) που είπε: "Παιδιά, αυτό το κομμάτι θέλω να το αφιερώσω στα θύματα της επίθεσης στη Φλόριντα και να μιλήσουμε για την οπλοκατοχή – θα μπορούσε να συμβεί και τώρα, εδώ που είμαστε".
»Όντως θα μπορούσε να συμβεί, γι' αυτό, πριν μπούμε στον χώρο των καλλιτεχνών, κάθε μέρα μάς έκαναν φύλλο και φτερό στον έλεγχο, το αυτοκίνητο, τα πράγματα, τα πάντα, με μαγνήτες. Γιατί όποιος θέλει, πάει στο μαγαζί, παίρνει ένα όπλο και σκοτώνει. Είναι τεράστιο θέμα. Είχα ξαναπάει στην Αμερική, αλλά όχι σε αυτά τα μέρη, και ήταν σοκαριστική η εικόνα για μένα. Ήταν χειρότερα απ' την εικόνα που είχα από πριν γι' αυτά.
»Η Νέα Υόρκη δεν είναι Αμερική, η Αμερική είναι μια ήπειρος, δεν είναι μια χώρα, είναι τεράστιες οι διαφορές. Κι επειδή έκανα περιοδεία και σε ολόκληρη την Αγγλία, σε είκοσι πέντε πόλεις, έχω να σου πω ότι ούτε το Λονδίνο είναι Αγγλία. Είναι άλλος κόσμος στην επαρχία. Κι έχει πλάκα, γιατί ονειρεύεσαι πράγματα μικρότερος και όταν πραγματοποιούνται (να πάω σε Αγγλία και Αμερική, σε όλα αυτά τα μέρη) και σε ρωτάει ο άλλος πώς ήταν, περιμένει να του πεις ότι ήταν φανταστικά.
»Είναι ωραία όταν παίζεις, αλλά όταν συνειδητοποιείς τις τεράστιες ανισότητες, το πού βαδίζει ο κόσμος και πώς είναι τα πράγματα δεν είναι καλή η εμπειρία».
Τον ρωτάω πόσο μεγάλο ρόλο έπαιξε το ότι είχε την οικονομική δυνατότητα να αντέξει στο Λονδίνο για τρία χρόνια μέχρι να καταφέρει να πραγματοποιήσει τους στόχους του. Δεν είναι καθόλου εύκολο να φύγεις απ' την Ελλάδα για να κυνηγήσεις την τύχη σου σε κάτι καλλιτεχνικό.
Tο βίντεο για το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου «Xenos» που είναι υποψήφιο στα Berlin Music Video Awards στην κατηγορία του καλύτερου βίντεο της χρονιάς.
«Είναι μια αλήθεια αυτό, αλλά δεν τα καταφέρνεις γι' αυτό» λέει. «Όσον αφορά την τέχνη, είναι πολύ δύσκολο να τα καταφέρεις αν δεν είσαι άξιος. Τέλος! Όσο σκληρά και να δουλέψεις, αν δεν αξίζεις, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχωρίσεις.
»Αλλά να μη λέμε και βλακείες, αν δεν έχεις λεφτά να φύγεις από δω και δεν έχεις φαγητό να βάλεις στο στόμα σου, χρειάζεται να δουλεύεις 12 ώρες την ημέρα για να ζήσεις. Πότε θα γράψεις μουσική; Είναι άνισος ο αγώνας. Και αυτό που λέει ο καπιταλισμός, ότι ξεκινάμε από την ίδια αφετηρία και όποιος είναι πιο ικανός θα κερδίσει, είναι απλώς παραμύθι. Δεν υπάρχει, όλοι ξεκινούν από διαφορετική αφετηρία.
»Στο Λονδίνο πλέον δεν αντέχεται η κατάσταση, είναι ανυπόφορη, η ζωή είναι μίζερη γιατί είναι όλα πανάκριβα. Δεν θέλω να μείνω για πολύ ακόμα εκεί, δεν μου αρέσει πλέον. Σκέφτομαι την επιστροφή στην Αθήνα ή το Βερολίνο ως επόμενο σταθμό.
»Φέτος ταξιδεύω συνέχεια γιατί το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς μου τώρα είναι αυτό, να παίζω και να κάνω συναυλίες σε διαφορετικά μέρη, οπότε είμαι συνέχεια σε κίνηση. Όταν είμαι στο Λονδίνο έχω δουλειά καθημερινά, γράφω καινούργια πράγματα, προβάρω με τα παιδιά, κάνω παραγωγές για άλλους ή γράφω μουσική πάνω σε εικόνες».
«Πώς βιοπορίζεσαι, μόνο από τη μουσική σου;». «Έχουμε κάνει μια εταιρεία με φίλους και φέρνουμε ελληνικά ονόματα στο Λονδίνο για συναυλίες. Πρόσφατα φέραμε τον Παυλίδη, τον Αγγελάκα, τον Κωνσταντίνο Βήτα, τον Μαραβέγια για το ελληνικό κοινό, το οποίο είναι σημαντικό στο Λονδίνο. Επίσης, φέτος έχω αρκετή ραδιοφωνική κάλυψη, έχουν παίξει τα κομμάτια μου αμερικανικοί σταθμοί, γερμανικοί, το BBC – είναι σημαντικό κι αυτό ως έσοδο.
»Υπήρξε μια τυχαία, τρομερή συγκυρία που με βοήθησε στην Αμερική. Είναι από τις περιπτώσεις που λες ότι αξίζει να ελπίζεις σε κάτι. Είχαν γράψει οι "New York Times" ένα άρθρο για την Αθήνα κι είχαν γράψει και για μένα, γιατί έτυχε να είναι ο δημοσιογράφος στην Τεχνόπολη την ώρα που κάναμε sound check πριν από το live. Εγώ είχα πωρωθεί με το κομμάτι, έλεγα τους στίχους κι εκείνη τη στιγμή αυτός έτυχε να τους ακούσει κι έγραψε τα καλύτερα. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ. Τελικά, κάποια τυχαία πράγματα σου δίνουν ώθηση».
«Πώς σε αντιμετώπισαν στην Αμερική;». «Τους Αμερικανούς όχι απλώς δεν τους ενδιαφέρει που είμαι Έλληνας αλλά γουστάρουν κιόλας, γιατί το βλέπουν σαν κάτι εξωτικό και διαφορετικό κάποιες φορές. Αυτή είναι και η διαφορά με τους Άγγλους: είναι πιο ανοιχτοί στους ξένους οι Αμερικάνοι, οι Άγγλοι είναι πιο σνομπ.
»Τη λατρεύω την Αθήνα, γι' αυτό λέγομαι και Leon of Athens, αλλά αν με ρωτήσεις "γιατί δεν έρχεσαι εδώ τώρα;", ένας από τους λόγους είναι το ότι δεν μπορώ που όλοι τρώγονται μεταξύ τους. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει και γιατί συνέβαινε πάντα. Το peer pressure (το "φιλικό" bullying) που συμβαίνει στην Ελλάδα κυρίως μεταξύ μουσικών δεν συμβαίνει πουθενά αλλού. Δεν τους θέλω πλέον τέτοιους φίλους. Δεν έχεις και κάπου να πιστέψεις.
»Οι άνθρωποι που ψήφισαν το χειρότερο μνημόνιο της Ιστορίας ήταν αυτοί που έλεγαν "goodnight, Mrs Merkel" και "θα πάρετε τ' αρχίδια μας προδότες". Κι εγώ τότε τους υποστήριζα κιόλας. Δεν υπάρχει και τίποτα να τους αντικαταστήσει, δυστυχώς.
»Ποιοι θα έρθουν, αυτοί που ψηφίζουν κατά της αναδοχής και της υιοθεσίας; Ο Άδωνης Γεωργιάδης; Αυτό είναι το τραγικό, υπάρχει ένα τεράστιο πολιτικό κενό στον προοδευτικό κόσμο. Είναι μια πολύ σκοτεινή φάση. Ελπίζω να δημιουργηθεί κάτι νέο τα επόμενα χρόνια».
«Τι θα δούμε στο φεστιβάλ;». «Συνεργάστηκα με τη Μαρίνα Σάττι γι' αυτό, η οποία έχει κάνει μια φωνητική ομάδα, τις Κόρες (Chores), που είναι 35 κορίτσια. Φοβερή ομάδα και η Μαρίνα είναι φοβερή leader. Θα παίξουμε όλα τα κομμάτια του καινούργιου δίσκου. Έχουμε κάνει και κάποιες καινούργιες διασκευές κομματιών που έχουν πολύ ενδιαφέρον...»
Info:
Leon of Athens - Xenos
Πειραιώς 260, Κήπος Δ
5 Ιουνίου 2018, 22:30