Ο Γιώργος Μπογιατζίδης γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη.
Έχει σπουδάσει Διακοσμητική και Συντήρηση Έργων Ζωγραφικής κάνοντας την πρακτική του άσκηση στο Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης.
Τα τελευταία δέκα χρόνια συνθέτει έργα κολάζ με μια τεχνική δικής του επινόησης, η οποία δανείζεται πολλά στοιχεία από την τέχνη του βιτρό.
Έχοντας σαν πρώτη ύλη φωτογραφίες καταφέρνει μέσα από τα έργα του να απομονώσει τα κομμάτια μιας ούτως άλλως απομονωμένης πραγματικότητας (φωτογραφίας) κατακερματίζονταν τα και δημιουργώντας από το νέο υλικό μια νέα σύνθεση. Έχει κάνει ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ έχει πάρει μέρος σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις.
Πώς προέκυψε η τέχνη στην ζωή σου;
Πριν από δέκα χρόνια ακλούθησα μια τυχαία ιδέα/έμπνευση να δημιουργήσω ένα έργο βιτρό το οποίο θα αποτελούταν από κομμάτια περιοδικών αντί για γυαλί. Όταν κατάφερα και συνέθεσα το πρώτο έργο εντυπωσιάστηκα από το αποτέλεσμα και αποφάσισα να συνεχίσω. Με έφερε ως εδώ.
Πώς θα περιέγραφες εσύ ο ίδιος το έργο σου;
Θα το περιέγραφα σαν το στιγμιότυπο ενός ονείρου.
Όπως οι εικόνες που βλέπεις σε ένα όνειρο έτσι και οι εικόνες στο κολάζ έχουν έναν καθαρά συμβολικό χαρακτήρα. Το ίδιο το έργο λειτουργεί πέρα από τις δυνάμεις του χρόνου και του χώρου, αλλά διατηρεί τους δεσμούς του με την επικαιρότητα.
Τα μεγέθη και τα χρώματα εξυπηρετούν την καλύτερη μεταφορά του μηνύματος και όχι την πιστή απόδοση της πραγματικότητας, οι συμβολισμοί του είναι αρχέγονοι και μιλάνε μια γλώσσα πανανθρώπινη που δεν γνωρίζει διαχωρισμούς και ανισότητες.
Μια άλλη περιγραφή που θα έδινα επίσης είναι ότι κόβω χαρτάκια και τα κολλάω! :)
Αλήθεια, γιατί διάλεξες το κολάζ συγκεκριμένα;
Για μένα προσωπικά αυτή την εποχή το κολάζ είναι το καλύτερο καλλιτεχνικό εργαλείο για να εικονοποιήσεις σε δύο διαστάσεις το μήνυμα που θέλεις να μεταφέρεις από το μυαλό σου στο μυαλό του θεατή.
Είναι ένα άμεσο μέσο έκφρασης. Βασίζεται αποκλειστικά στην ευαισθησία του καλλιτέχνη και όχι στις πολύπλοκες τεχνικές οπτικοποίησης του μηνύματος που περιλαμβάνονται στις παραδοσιακές μορφές τέχνης.
Ένας καλλιτέχνης απελευθερωμένος λειτουργεί σε πνευματικό επίπεδο και με απλά τεχνικά εργαλεία, συνθέτει και μορφοποιεί θραύσματα της πραγματικότητας δημιουργώντας ένα μωσαϊκό ολοκληρωτικά αφιερωμένο στο μήνυμα του έργου του.
Πρόκειται για ψηφιακό κολάζ, ή χειροποίητο;
Τα κολάζ μου είναι όλα αναλογικό, δηλαδή χειροπιαστά.
Και πού βρίσκεις όλο αυτό το υλικό που χρειάζεται για τα κολάζ σου;
Κυρίως από το internet, είναι μια ανεξάντλητη πηγή εικόνων.
Πώς γεννιέται ένα κολάζ; Το αποτέλεσμα που βλέπουμε γεννιέται στην πορεία ή είναι εξ' αρχής οπτικοποιημένο στο μυαλό σου;
Ένα μεγάλο μέρος της διαδικασίας γίνεται στο μυαλό μου, όπου έχω σχηματίσει ήδη την εικόνα που θέλω. Όταν φυσικά αρχίσω και συνθέτω το έργο πολλά από αυτά που είχα στο μυαλό μου αλλάζουν. Αυτο κάνει την διαδικασία ακόμα πιο απολαυστική και ενδιαφέρουσα.
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα, οι δυσκολίες, του να δημιουργείς με κολάζ;
Τα πλεονεκτήματα είναι πάρα πολλά. Η απλή του τεχνική, η αμεσότητα του, η ευκολία να βρεις τις πρώτες ύλες σου, και το ότι μπορείς να το συνθέσεις από οτιδήποτε.
Μειονεκτήματα και δυσκολίες δεν πιστεύω ότι υπάρχουν. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι δυο χέρια και ένα μυαλό για να τα κουνάει. Ίσως το μυαλό να είναι και μειονέκτημα κάποιες φορές!
Μίλησε μας για την επερχόμενη έκθεση κολάζ στο Βερολίνο όπου συμμετέχεις.
Πρόκειται για το Collagistas Festival, ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στο κολάζ και συμμετέχουν καλλιτέχνες από όλη την Ευρώπη καθώς και από την Αμερική. Από την Ελλάδα παίρνουμε μέρος εγώ και η Ελένη Χαντζάρα. Επίσης θα συμμετάσχω τον ερχόμενο Μάρτιο σε μία ομαδική έκθεση/δημοπρασία φιλανθρωπικού χαρακτήρα στο Παρίσι.
Επόμενα σχέδια;
Κάνω κάποια πρώτα βήματα για την δημιουργία ενός κολάζ animation με τη βοήθεια ενός ταλαντούχου φίλου φωτογράφου. Αρχίζω τον άλλο μήνα μια σειρά από τρίμηνα σεμινάρια κολάζ στη βιβλιοθήκη Άνω Πόλης, και άλλα πολλά.
Για το τέλος, Γιώργο, τι είναι αυτό που αγαπάς στην Θεσσαλονίκη, και τι είναι αυτό που δεν αντέχεις σ' αυτήν;
Στη Θεσσαλονίκη έχω ζήσει όλη μου τη ζωή, την λατρεύω ολοκληρωτικά. Λατρεύω το παρελθόν το παρόν και το μέλλον της, πιο πολύ όμως την προσπάθεια της να ζήσει και να συνεχίσει. Μισώ τον κρυφοσυντηρητισμό της που πάντα μπαίνει εμπόδιο σε αυτή την προσπάθεια.
__________________