Μια ανεξάρτητη ομάδα παραγωγής ταινιών που λέγεται Heart Attack Films και αποτελείται από φοιτητές στην Σχολή Κινηματογράφου του ΑΠΘ ταξίδεψε με την τελευταία της ταινία ''TATTOO'' σε φεστιβάλ σε Λονδίνο και Ελλάδα (CUNTEMPORARY greek trash, Outview Film Festival 2016 στην Ελληνική Ταινιοθήκη).
Τον Οκτώβρη το φιλμ -που μπορείτε να δείτε πάνω- θα παρουσιαστεί στο Thessaloniki Short Film festival 2016. Για την ιστορία, είχαμε παρουσιάσει και την ταινία μικρού μήκους τους .3., με τίτλο «Το πρώτο φιλί μας κοπέλας με OCD (ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή)».
Ζητήσαμε απ' τη σκηνοθέτιδα του Tattoo Εύη Μίνου να μας μιλήσει για το νέο τους φιλμάκι:
Ένα συνηθισμένο κυριακάτικο μεσημέρι. Όλοι είναι στο τραπέζι. Μια πατριαρχική ελληνική οικογένεια, πίσω από τις συμβάσεις της οποίας κρύβονται πολλά. Κάθονται αναπαυτικά και κατασπαράζουν εντόσθια. Κανείς δεν περιμένει την αποκάλυψη που θα ακολουθήσει από την Μαρίνα. Η Μαρίνα βρίσκει το θάρρος να αποκαλύψει ότι είναι ομοφυλόφιλη. Αυτό θα σημαδέψει μια για πάντα τις ‘’Κυριακές’’ της. Οι πληγές μένουν...όπως και ένα τατουάζ και στην συγκεκριμένη περίπτωση η πληγή πονούσε πολύ για να «σηκωθεί» πάλι στα πόδια της - αυτό σας το λέω σε περίπτωση που ‘’εκνευριστείτε’’ με το τέλος. Το ΤΑΤΤΟΟ είναι μια ταινία για την ανθρώπινη θνητότητα, την πατριαρχία και την καταπίεση.
Tattoo στην γλώσσα των Σαμόα θα πει "o σωστός". Tο tattoo -πονάει λένε μερικοι- ήταν και θα είναι ένα σύμβολο που με τον χρόνο και τα βιώματά της θα αλλάζει συνεχώς αξία και σημασία, γι’αυτό άλλωστε βλέπουμε και διαφορετικές φάσεις της ζωής της. Βλέποντας την ταινία μέχρι το τέλος, μπορεί να βρεθείτε σε αδιέξοδο. Μπορεί να ήθελε απλά να λυτρώσει τα κυριακάτικα δείπνα. Αυτά που είχε και θα έχει. Στην πραγματικότητα κάνοντας κάτι που ξέρει ότι θα ενέκριναν αυτοί που την «αγαπούσαν», ακόμα και αν δεν υπάρχουν πια στην ζωή της. Μήπως, αισθάνεται μια ασφάλεια- την οικειότητα του “οικογενειακού’’; Η νέα της οικογένεια μπορεί να της προσφέρει κάτι καλύτερο; Μπορεί να αντικαταστήσει την πρώτη; Μπορεί να την καταστρέψει περισσότερο; Μπορεί απλά η Μαρίνα να μην είχε πια το θάρρος που είχε εκείνη την τραυματική Κυριακή, ώστε να επιλέξει αυτό που πραγματικά την εκφράζει και την κάνει να αισθάνεται ο εαυτός της. Είναι ένας πολύ ανθρώπινος χαρακτήρας που δεν θυμίζει σε τίποτα ένα ακούραστο ρομπότ. Ήθελα να είναι μια σουρεαλιστικά ρεαλιστική ταινία. Μπορεί να σας μοιάζει αδύνατο αλλά...c’ est la vie!
Η σκηνή αυτή, λοιπόν, είναι εμπνευσμένη από τον μύθο του Προμηθέα. Μόνο που το όρνεο εδώ είναι ο πατέρας, που στην προηγούμενη σκηνή κατασπαράζει τα καθιερωμένα εντόσθια της Κυριακής με μανία σαν να κατασπαράζει την ίδια του την κόρη. Η Μαρίνα καλώς ή κακώς και με τον ‘’σωστό’’και κοινωνικά αποδεκτό τρόπο, αποδέχεται την ανθρώπινή της φύση, ακόμα και αν αυτό έχει να κάνει με την τρωτότητά της. Τα εντόσθια για εμένα συμβολίζουν το βαθύτερο εγώ της, την αλήθεια της, αυτό που είναι.
Μετράμε κάποιες δυνατές συμμετοχές σε διεθνή LGBTQ φεστιβάλ. "Οutview Film Festival 2016", με υποψηφιότητα "Best Greek short", "CUNTEMPORARY FESTIVAL in London" και για τέλος περιμένουμε την προβολή της στο Thessaloniki LGBT Film Festival τον Οκτώβρη. Το ταξίδι της συνεχίζεται όπως και αυτό της καινούργιας μας ταινίας "AsphyxiA".
Σκηνοθεσία/σενάριο/Μοντάζ: Εύη Μίνου
Παραγωγή: Χρυσάνθη Χασιώτη
Διεύθ.Φωτογραφίας: Σοφία Σπύρου
Σκηνογράφος: Ιλιάννα Δροσίτη
Μουσική: Αντριάνα Μίνου
Σκρίπτ: Μελίνα Λουκανίδου
Ποστερ: Όλγα Μανσούδη
Παίζουν: Χριστίνα Μπακαστάθη, Θοδωρής Κούκρας, Άννυ Τσολακίδου, Αλέξανδρος Ρέλλος, Κωστής Ραμπαβίλας, Γεωργία Σαβίδου.
Η ταινία δημιουργήθηκε από την ανεξάρτητη ομάδα παραγωγής ταινιών ΗeArt Attack Films.