O Ένιο Μορικόνε ήταν, είναι και θα είναι πάντα στην επικαιρότητα – πόσο μάλλον τώρα, όταν υπογράφει το soundtrack της νέας ταινίας του Κουέντιν Ταραντίνο. O Μαέστρος κατά καιρούς, θα πρέπει να το πούμε αυτό, έχει συνδέσει το έργο του και με τη χώρα μας – και μάλιστα κάμποσες φορές. Μία απ’ αυτές αφορούσε στη μουσική του για την ταινία τού Masuo Ikeda Dedicato al Mare Egeo, που προβλήθηκε το 1979 κι ήταν γυρισμένη στην Ιταλία και στο Αιγαίο (μάλλον στη Σίκινο).
Ο Ikeda (1934-1997), όπως διαβάζουμε στο μόλις δύο γραμμών λήμμα της Wikipedia, ήταν ζωγράφος, χαράκτης, εικονογράφος, γλύπτης, κεραμιστής, συγγραφέας και σκηνοθέτης. Ως συγγραφέας μάλιστα, το 1977, είχε τιμηθεί για την νουβέλα του «Αφιερωμένο στο Αιγαίο» (Eegekai ni sasagu) με το Βραβείο Akutagawa (από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά της Ιαπωνίας), θέτοντας έκτοτε… ως σκοπό της ζωής του να μετατρέψει το βιβλίο του σε ταινία.
Τo σενάριο περιστρέφεται γύρω από έναν άντρα, τον Νίκο (Κλαούντιο Αλιότι), ο οποίος σπουδάζει σε σχολή Καλών Τεχνών. Η επιθυμία του είναι να γίνει ζωγράφος και ζει κάπως σαν οικότροφος, και ό,τι άλλο, στο σπίτι της Έλντα (Όλγα Καρλάτου), η οποία έχει και μια έφηβη κόρη, τη Λίζα (Σάντρα Ντόμπρι), που σταμάτησε να μιλά, ξαφνικά, στα πέντε της. Σ' αυτό το τρίο παρεισφρέουν δυο γυναίκες. Η γκαλερίστα Ανίτα (Ιλόνα Στάλερ) και η φωτογράφος Γκλόρια (Στεφανία Καζίνι). Ο Νίκος γοητεύεται από τις καινούριες γνωριμίες του και κάποια στιγμή αποφασίζει να ακολουθήσει τις δυο γυναίκες σ' ένα ταξίδι στο Αιγαίο.
Πώς ήρθε σε επαφή με τους Ιταλούς δεν γνωρίζω ακριβώς – πιθανώς επειδή ήταν πιο εύκολο να βρει άκρη μ’ αυτούς, παρά με τους Έλληνες. Εκείνο, πάντως, που είναι προφανές, είναι πως διέθετε τα κεφάλαια ώστε να έχει τον Μορικόνε ως συνθέτη του, τον Mario Vulpiani ως διευθυντή φωτογραφίας (από τους κορυφαίους στη γείτονα, γνωστότερος ίσως ως ο φωτογράφος του Ferreri – Το Μεγάλο Φαγοπότι κ.λπ.) και βεβαίως μια σειρά καλών ηθοποιών που είχαν, άλλοι περισσότερο, και άλλοι λιγότερο, την ιστορία τους.
Ανάμεσά τους η Όλγα Καρλάτου, o Κλαούντιο Αλιότι (αυτός έπαιξε αργότερα στο… υπερτρομακτικό Il Fantasma di Sodoma του Λούτσιο Φούλτσι), η Ιλόνα Στάλερ (γνωστή μας και ως Τσιτσιολίνα, αν και ακόμη τότε δεν είχε γυρίσει hard core) και κυρίως η Στεφανία Καζίνι (πρωταγωνιστεί με τον Τζο Νταλεσάντρο στο Blood for Dracula του Πολ Μορισέι, στη Suspiria του Ντάριο Αρτζέντο, αλλά και στο 1900 του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι – είναι η Neve, που παίζει με τα πέη του Ντε Νίρο και του Ντεπαρντιέ σ’ εκείνη την κλασική σκηνή).
Πώς ακριβώς είχε το στόρι;
Τo σενάριο περιστρέφεται γύρω από έναν άντρα, τον Νίκο (Κλαούντιο Αλιότι), ο οποίος σπουδάζει σε σχολή Καλών Τεχνών. Η επιθυμία του είναι να γίνει ζωγράφος και ζει κάπως σαν οικότροφος, και ό,τι άλλο, στο σπίτι της Έλντα (Όλγα Καρλάτου), η οποία έχει και μια έφηβη κόρη, τη Λίζα (Σάντρα Ντόμπρι), που σταμάτησε να μιλά, ξαφνικά, στα πέντε της. Σ’ αυτό το τρίο παρεισφρέουν δυο γυναίκες. Η γκαλερίστα Ανίτα (Ιλόνα Στάλερ) και η φωτογράφος Γκλόρια (Στεφανία Καζίνι).
Ο Νίκος γοητεύεται από τις καινούριες γνωριμίες του και κάποια στιγμή αποφασίζει να ακολουθήσει τις δυο γυναίκες σ’ ένα ταξίδι στο Αιγαίο. Μαζί του όμως έχει πάρει πεσκέσι και τη Λίζα, που την έχει στείλει η μητέρα της για να του κάνει τη ζωή πιο δύσκολη… Οι τρεις τους (ο Νίκος, η Ανίτα και η Γκλόρια) υποτίθεται πως θέλουν να γυρίσουν μια ταινία, υμνώντας τον ελεύθερο έρωτα και τα λοιπά –εδώ πρωταγωνιστεί για τα καλά ο χώρος, με τις ερωτικές φάσεις να είναι κάτι παραπάνω από τολμηρές ξεπερνώντας το soft core, ιδίως στη λεσβιακή σκηνή στο λευκό κρεβάτι– επιχειρώντας να ανακατέψουν ανάμεσα και τη μικρή Λίζα.
Κάποια στιγμή, όμως, η Λίζα, που είναι το «αγνό» κομμάτι της ιστορίας, σαν σε παιχνίδι, θα σκοτώσει μ’ ένα αφύλαχτο όπλο τον Νίκο και πάνω στην τρομάρα της θα ξαναβρεί την ομιλία της.
Ο Μορικόνε, ως άψογος επαγγελματίας, δεν έλεγε «όχι» ποτέ και σε τίποτα. Τσοντούλα; Τσοντούλα. Θρίλερ; Θρίλερ. Καουμπόικο; Καουμπόικο. Πολιτικό νουάρ; Πολιτικό νουάρ. Διαθέσιμος παντού και πάντα διέπρεπε μονίμως, κοιτώντας πρώτα-πρώτα τη δική του δουλειά. Έτσι λοιπόν κι εδώ, στο Dedicato alΜare Egeo, υπερασπίζεται το όραμα, όπως λέμε, του σκηνοθέτη, συνθέτοντας μια σειρά από θέματα που μπορεί να θυμίζουν παλαιότερες δουλειές του, αλλά επειδή είναι μαέστρος, ξέρει πώς να τα μεταμορφώνει σε αιγαιοπελαγίτικες αύρες – το φερώνυμο κομμάτι, με το βιολί της Yoko Sato, μπορεί να είναι χαρακτηριστικό, αλλά και για τα φωνητικά της Έντα ντελ Όρσο τι να πει κανείς!
Το σάουντρακ του Dedicato al Mare Egeo κυκλοφόρησε σε LP στην Ιαπωνία το 1979, σε CD το 1992 και ξανά σε CD το 2010 (στην Ισπανία αυτή τη φορά). Τo LP είναι σχετικά φθηνό, αλλά τα CD είναι πανάκριβα. Συμβαίνει κι αυτό καμιά φορά! Το πιο γνωστό κομμάτι του άλμπουμ φαίνεται πως είναι το Cavallina a cavallo, στο οποίο η Τσιτσιολίνα τραγουδά Μορικόνε με τον γνωστό της τρόπο!
Στην Ελλάδα μπορεί το OST του Dedicato al Mare Egeo να μην κυκλοφόρησε ποτέ, κυκλοφόρησε όμως την ίδια χρονιά (1979) ένα προσωπικό LP τής Ιλόνα Στάλερ, με τίτλο το όνομά της, εντός του οποίου υπάρχει και το Cavallina a cavallo.
Η ταινία, τώρα, δεν είμαι σίγουρος αν προβλήθηκε στην εποχή της στη χώρα μας. Προβλήθηκε πάντως τον Φλεβάρη του 2007 στο Gagarin 205, στο 5ο Φεστιβάλ Cult Ελληνικού Κινηματογράφου και όπως διαβάζουμε πρόκειται για την «αγαπημένη ταινία τής Ιλόνα, όπως ή ίδια εκμυστηρεύτηκε στο Νίκο Τριανταφυλλίδη». Μας τιμά αυτό!
Πριν από μια δεκαετία, μπορεί και περισσότερο, είχα αγοράσει, από ένα βρετανικό mail order με σάουντρακ, ένα ιαπωνικό 45άρι του Dedicato al Mare Egeo με τα κομμάτια Dedicato al mare Egeo/ Lisa del mare Egeo [Columbia, 1979], μαζί με τα σχετικά promo sheets (σε άψογη ιαπωνική), καθώς και τρεις ωραίες Α/Μ φωτογραφίες από τα γυρίσματα της ταινίας, άπαντα με 10 δολάρια. Τα σκανάρω για να τα δείτε κι εσείς.
Ennio Morricone: Dedicato Al Mare Egeo (Dedicato Al Mare Egeo)
Ennio Morricone - Cavallina A Cavallo (1979)