Στις 8 Φεβρουαρίου του 1976 μετά από μια σειρά δύσκολων γυρισμάτων σε πραγματικά σημεία της Νέας Υόρκης, καυγάδων με την επιτροπή καταλληλότητας ταινιών και αμφιβολιών της Columbia για το αν έπρεπε να χρηματοδοτήσει αυτό το project, το Taxi Driver εμφανίστηκε στους κινηματογράφους των ΗΠΑ. Η ιστορία το δικαίωσε με ποικίλους τρόπους. Εμπορική επιτυχία (έβγαλε 27,3 εκ. δολάρια ενώ κόστισε 1,3 εκ.), καλλιτεχνική αναγνώριση (Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες λίγους μήνες αργότερα), κομμάτι της pop κουλτούρας μέχρι και σήμερα (You talkin’ to me?).
- H ταινία του Σκορσέζε αποτύπωσε την Νέα Υόρκη εκείνης της εποχής ως ένα τοπίο που έμοιαζε με ζωντανή κόλαση. Ζέστη, σκουπίδια, πλήρης αταξία, όργιο παράνομων δραστηριοτήτων στους δρόμους, ειδικά τις βραδινές ώρες. Και ένας ήρωας που, ειρωνικά, προσπαθεί να ξεχάσει την δική του κόλαση (το Βιετνάμ) οδηγώντας μέρα-νύχτα σε αυτούς τους δρόμους, με αποτέλεσμα να βρει, αντί ηρεμίας, τροφή για το μίσος που νοιώθει μέσα του. Οι περιπλανήσεις του με το ταξί συνοδεύτηκαν από το τελευταίο score που έγραψε ο μεγάλος Μπέρναρντ Χέρμαν, στη μνήμη του οποίου αφιερώθηκε η ταινία, καθώς πέθανε περίπου 2 μήνες πριν τη πρεμιέρα της.
2. Ο Πολ Σρέιντερ έγραψε το σενάριο το 1972, μόλις στα 26 του, σε μια περίοδο της ζωής του που ήταν πλήρως απομονωμένος, χωρίς φίλους και έχοντας μόλις περάσει έναν χωρισμό. Υπάρχουν αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία, καθώς πέρασε πολλές βραδιές στο αυτοκίνητό του, ενώ απέκτησε και ενδιαφέρον για τα όπλα.
3. Η Τζόντι Φόστερ επιλέχθηκε για τον δύσκολο ρόλο της Iris. Στις πιο αποκαλυπτικές σκηνές, χρησιμοποιήθηκε ως body double η 19χρονη αδερφή της, Connie.
4. Προετοιμάζοντας το ρόλο του, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο έβγαλε πραγματική άδεια οδηγού ταξί και έκανε αυτή τη δουλειά για 2 εβδομάδες. Αν και είχε ήδη κερδίσει Όσκαρ για τον δεύτερο Νονό, δήλωσε πως σε όλο αυτό το διάστημα αναγνωρίστηκε από μόλις ένα άτομο.
5. Η Σίμπιλ Σέφερντ επιλέχθηκε για τον ρόλο της Betsy, του αντικειμένου του πόθου για τον κεντρικό ήρωα. Για τον ρόλο αυτό επίσης είχε προταθεί η Σιγκούρνι Γουίβερ.