Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ είχε γυρίσει το West Side Story στο μυαλό του πολλές φορές εδώ και πολύ καιρό – από τότε που ήταν αγοράκι στα τέλη της δεκαετίας του '50 και έχοντας ακούσει το soundtrack της παράστασης, προσπαθούσε να φανταστεί τις εικόνες και τη δράση και τη χορογραφία που θα μπορούσε να το συνοδεύει.
«Η μαμά μου έπαιζε κλασικό πιάνο», λέει ο διάσημος σκηνοθέτης στο Vanity Fair αμέσως μετά την ολοκλήρωση της νέας εκδοχής του θρυλικού μιούζικαλ που έχει προγραμματιστεί να κάνει πρεμιέρα στην Αμερική στις 18 Δεκεμβρίου. «Ολόκληρο το σπίτι μας ήταν γεμάτο με δίσκους κλασικής μουσικής. Η μουσική από την παράσταση του West Side Story στο Μπρόντγουεϊ ήταν ο πρώτος δίσκος μη κλασσικής μουσικής που επέτρεψαν οι γονείς μου να μπει στο σπίτι. Τον ερωτεύτηκα αμέσως. Το West Side Story εκείνος ο πειρασμός που με στοίχειωνε πάντα από παιδί και τελικά αποφάσισα να ενδώσω και να κάνω τη δική μου εκδοχή».
Το West Side Story – σε μουσική του Λέοναρντ Μπέρνσταϊν και στίχους του Στίβεν Σόντχαϊμ – απέκτησε διαστάσεις παγκόσμιου φαινομένου αμέσως σχεδόν μετά την θεατρική πρεμιέρα του στο Μπρόντγουεϊ το 1957. Τέσσερα χρόνια αργότερα η ιστορία του Τόνι και της Μαρία – μια σύγχρονη εκδοχή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας με φόντο τους δρόμους, τις συμμορίες και τις σκιές των ουρανοξυστών στη Νέα Υόρκη του '50 – έγινε και ταινία σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Γουάιζ και χορογραφίες του Τζερόμ Ρόμπινς, κατακτώντας 10 βραβεία Όσκαρ, ανάμεσα τους και αυτό της καλύτερης ταινίας.
«Στην εποχή μας φαίνεται να έχει επιστρέψει η έτσι κι αλλιώς διαχρονική ιστορία του έργου και μάλιστα με μια επιπρόσθετη κοινωνική οργή», λέει ο Σπίλμπεργκ. «Ήθελα να αφηγηθώ αυτή την πορτορικάνικη εμπειρία στη Νέα Υόρκη και κατ' επέκταση την εμπειρία της μετανάστευσης σ' αυτή την χώρα και τον αγώνα της επιβίωσης ενάντια στα εμπόδια της ξενοφοβίας και της φυλετικής προκατάληψης».
Στην ταινία του 1961 πολλοί από τους «Πορτορικανούς» ήταν αμιγώς λευκοί ηθοποιοί με καφετί μακιγιάζ. Ο Σπίλμπεργκ ήθελε τους αντίστοιχους χαρακτήρες να τους υποδυθούν ερμηνευτές ανάλογου φυλετικού background, και σύμφωνα με τους υπολογισμούς του οι 20 από τους 33 τέτοιους χαρακτήρες κατάγονται από το Πουέρτο Ρίκο.
Στην ταινία του Σπίλμπεργκ πρωταγωνιστεί η νεοφερμένη Ρέιτσελ Ζέγκλερ στο ρόλο της Μαρία που την είχε υποδυθεί η Νάταλι Γουντ στο φιλμ του Ρόμπερτ Γουάιζ. Τον ρόλο του Τόνι υποδύεται ο Άνσελ Έλγκορτ (ο πρωταγωνιστής της ταινίας "Baby Driver"), ενώ τον χαρακτήρα που είχε ερμηνεύσει ο Τζορτζ Τσακίρης στην παλιά ταινία, τον Μπερνάρντο, υποδύεται τώρα ο Ντέιβιντ Άλβαρεζ, που είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράσταση "Billy Elliot: The Musical". Στη νέα παραγωγή εμφανίζεται επίσης σε ρόλο που γράφτηκε ειδικά για εκείνη, μία από τις πιο αξέχαστες ερμηνεύτριες της ταινίας του 1961, η φοβερή και αειθαλής στα 88 της, Ρίτα Μορένο. Τον παλιό της ρόλο, την φλογερή Ανίτα, ερμηνεύει στη νέα ταινία η Αριάνα ΝτεΜπόσε, ένα από τα μεγάλα αστέρια του σύγχρονου Μπρόντγουεϊ.
Με στοιχεία από το Vanity Fair