Η Γυναίκα με τη Μερσεντές βασίζεται στο μυθιστόρημα "Moka" της Τατιάνα ντε Ρονέ και ακολουθεί μια γυναίκα (Εμμανουέλ Ντεβός) που ενώ αναρρώνει, προσπαθώντας να ξεχάσει τον πρόσφατο θάνατο του γιου της, ξεκινά μόνη της έρευνα για τον εντοπισμό του δράστη. Η αναζήτησή της την φέρνει κοντά σε μια εντυπωσιακή ώριμη ξανθιά γυναίκα που εκ πρώτης όψεως δε θυμίζει κάποια γνωστή γαλλίδα ηθοποιό. Παρατηρώντας την καλύτερα στις επόμενες σκηνές, βλέπουμε ότι πίσω από αυτή τη μεταμόρφωση κρύβεται η Ναταλί Μπάι, που τα τελευταία 40 χρόνια έχει συνεργαστεί με τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες της Γαλλίας.
Ξεκινώντας τη δεκαετία του '70 με συμμετοχές σε κάποιες από τις τελευταίες ταινίες του Φρανσουά Τρυφώ (Αμερικανική Νύχτα, Το Πράσινο Δωμάτιο), δούλεψε με τον Μορίς Πιαλά και τον Ζαν Λικ Γκοντάρ, βρέθηκε σε διεθνείς παραγωγές όπως το Πιάσε με Αν Μπορείς του Σπίλμπεργκ και στηρίζει πάντα νέα ονόματα κάθε γενιάς. Όσοι αγαπούν τον Ξαβιέ Ντολάν θα τη θυμούνται στο Λόρενς για Πάντα, αλλά και στο πρόσφατο Ακριβώς το τέλος του κόσμου, παλιότερα είχε συνεργαστεί με τον Γκιγιόμ Κανέ, τώρα τη βλέπουμε σε ταινία του Φρεντερίκ Μερμού (σκηνοθέτη αρκετών επεισοδίων της πετυχημένης σειράς Les Revenants). Λίγο πριν την έξοδο της Γυναίκας με τη Μερσεντές στους κινηματογράφους της χώρας μας, μας μιλά για τον διαφορετικό της ρόλο, αλλά και την ανάγκη της να συνεργάζεται με τους σκηνοθέτες που ορίζουν κάθε εποχή.
Σε ό,τι αφορά τον εαυτό μου, δε μπορώ να διηγηθώ προσωπικές ιστορίες εκδίκησης. Δεν είναι μέρος του χαρακτήρα μου.
— Ποιο ήταν ο βασικό σας κίνητρο για να συμμετέχετε στην ταινία; Τι ήταν αυτό που σας κίνησε την περιέργεια στο σενάριο;
Ο ρόλος μου ήταν κάπως διαφορετικός από αυτούς που έχω συνήθως ενώ και η ιστορία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Βέβαια είναι και θέμα ανθρώπων. Ήθελα κάποια στιγμή να συνεργαστώ με τον Φρεντερίκ Μερμού, όπως φυσικά και με την Εμμανουέλ Ντεβός, μια από τις καλύτερες, για μένα, Γαλλίδες ηθοποιούς των τελευταίων χρόνων. Νομίζω πως ο συνδυασμός όλων αυτών ήταν αρκετός για μένα.
— Η Γυναίκα με τη Μερσεντές είναι πρωτίστως μια ιστορία εκδίκησης, ώστε να γιατρευτεί σταδιακά μια απώλεια. Πιστεύετε σε κάτι τέτοιο;
Σε ό,τι αφορά τον εαυτό μου, δε μπορώ να διηγηθώ προσωπικές ιστορίες εκδίκησης. Δεν είναι μέρος του χαρακτήρα μου. Η ταινία όμως μιλά για μια ακραία περίπτωση, όπως είναι ο θάνατος ενός παιδιού, και πραγματικά δε γνωρίζω πως θα αντιδρούσα σε κάτι τόσο τραγικό.
— Επίσης το σχέδιο οργανώνεται μόνο από τη μητέρα – ο πατέρας μοιάζει απών. Είναι συνήθως πιο πιστευτό κάτι τέτοιο, ότι δηλαδή ο πόνος της μητέρας είναι μεγαλύτερος;
Δε νομίζω. Ο χαρακτήρας της Ντεβός κάνει όσα κάνει λόγω του πως σκέφτεται γενικά στη ζωή, όχι μόνο επειδή έχει το ρόλο της μητέρας που πρέπει να κάνει κάτι. Αντίστοιχα και ένας πατέρας θα μπορούσε να τα κάνει όλα αυτά.
— Αλλάξατε αρκετά την εξωτερική σας εμφάνισή για τους σκοπούς της ταινίας. Πως αντιδράσατε όταν σας πρότειναν αυτές τις αλλαγές;
Η ιδέα της μεταμόρφωσής ήταν δική μου. Όταν ο Φρεντερίκ μου περιέγραψε τον χαρακτήρα μου, αμέσως φαντάστηκα μια φανταχτερή ξανθιά με κάπως υπερβολικό ντύσιμο. Όταν βρίσκομαι στην επαρχία, πολλές φορές μου αρέσει να παρατηρώ γυναίκες σε κομμωτήρια και κέντρα ομορφιάς, έχουν αυτή την υπερβολή που βγάζει και ο χαρακτήρας μου, ειδικά αυτές που βρίσκονται σε ηλικία παρόμοια με τη δική μου.
Λειτουργούμε και οι 2 σχεδόν με τον ίδιο τρόπο, γι' αυτό ήταν όλα απλά και διασκεδαστικά. Βρεθήκαμε όντως σε αρκετές σκηνές μαζί, αλλά είχαμε από την αρχή την τέλεια αρμονία και η όλη εμπειρία ήταν πολύ ευχάριστη.
— Έχετε μια μεγάλη πορεία στο γαλλικό σινεμά και εδώ και χρόνια σας βλέπουμε συχνά σε ταινίες νεότερων σκηνοθετών. Πιστεύετε πως αυτή η νέα γενιά είναι ικανή να κρατήσει την παράδοση του σινεμά της χώρας σας;
Από τότε που ξεκίνησα να συμμετέχω σε ταινίες, αλλά και πριν από αυτό, στη Γαλλία κάθε γενιά είχε σημαντικούς σκηνοθέτες, δε νομίζω να έχει υπάρξει ποτέ κενό. Και επίσης σε κάθε γενιά υπάρχουν και λιγότερο ικανοί σκηνοθέτες, δεν είναι μόνο τωρινό το φαινόμενο. Εγώ κάποια στιγμή αποφάσισα πως είναι στο χέρι μου να επιλέξω αν θα συνεργάζομαι με τους καλύτερους ή όχι και αυτό ισχύει για όλους τους ηθοποιούς. Εφόσον δουλεύεις σε αυτή την κατεύθυνση και τα καταφέρεις, είναι μεγάλη τύχη κάτι τέτοιο, να μπορείς να επιλέγεις τους συνεργάτες σου από ένα σημείο και έπειτα.
— Μιλώντας για σημαντικούς σκηνοθέτες, διάβασα πως ο επόμενος ρόλος σας θα είναι σε ταινία του Ξαβιέ Μποβουά (Ενώπιον Θεών και Ανθρώπων). Μπορείτε να μας πείτε κάποιες λεπτομέρειες για τον ρόλο και την ταινία.
Είναι μια πολύ δυνατή οικογενειακή ιστορία, βασισμένη στο βιβλίο του Ερνέστ Περοσόν, Οι Φύλακες. Συμβαίνει κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν όλοι οι άνδρες μιας οικογένειας φεύγουν για να πολεμήσουν και οι γυναίκες μένουν πίσω για να συντηρήσουν την οικογενειακή φάρμα. Εγώ έχω τον ρόλο της μητέρας, της αρχηγού δηλαδή που μένει πίσω και πρέπει να προσέχει τις υπόλοιπες γυναίκες.