Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ο κριτικός κινηματογράφου Άκης Καπράνος καλεί τα μέλη αυτής της ιδιότυπης λέσχης που ακούει στο όνομα Midnight Express να προσέρχονται τα Σάββατα, μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα, στον κινηματογράφο Ααβόρα της Ιπποκράτους. Το εγχείρημα έχει αποκτήσει ένα πιστό κοινό, το οποίο σταδιακά αυξάνεται, οι επιλογές του προγράμματος ποικίλλουν. Μια ροπή προς το σινεμά είδους και ό,τι φαντάζεσαι πως θα μπορούσε να αποτελέσει υλικό μεταμεσονύκτιας προβολής υπάρχει, στο πρόγραμμα, όμως, έχουν χωρέσει κι απρόσμενες επιλογές, όπως το κασσαβετικό «Husbands» ή το λαοφιλές «Rocky IV».
Η σεζόν ξεκίνησε με την «Απειλή» του Τζον Κάρπεντερ, ενώ το προσεχές Σάββατο ακολουθεί το «All that Jazz», που, συμπτωματικά, έρχεται να επαναπροβληθεί σε ελληνική αίθουσα, λίγες μέρες αφότου είδαμε το final cut του «Αποκάλυψη Τώρα» στα πλαίσια των Νυχτών Πρεμιέρας. Δύο τα κοινά χαρακτηριστικά ανάμεσα τους: Το ένα ότι έχασαν το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας από το «Κράμερ Εναντίον Κράμερ» του Ρόμπερτ Μπέντον, από τις περιπτώσεις που σταυροκοπιέσαι ενστικτωδώς, σε όποιον Θεό και να πιστεύεις. Το δεύτερο κοινό είναι ότι ευκαιρίες να τις δεις στη μεγάλη οθόνη πρέπει να τις αρπάζεις από τα μαλλιά, αμφότερες είναι λίγο πιο αριστουργήματα από άλλα «αριστουργήματα».
Εύλογα γοήτευσε κοινό και κριτικούς, ακόμα πιο εύλογα η ταινία του θεωρείται από τις καλύτερες που έχει να επιδείξει αυτή η ευλογημένη Τέχνη σε έναν και βάλε αιώνα ζωής.
Αντλώντας έμπνευση από προσωπικά βιώματα και παρακινημένος από μια παραλίγο θανατηφόρα καρδιακή προσβολή που υπέστη καθώς ετοίμαζε το ανέβασμα του Chicago στο θέατρο και μόνταρε τo «Lenny» –να μια ταινία που θα ήταν επίσης ωραίο να δούμε στο Midnight Express–, o Μπομπ Φόσι έστησε θέαμα ενδοσκόπησης και αυτοβιογραφικής υφής, όχι μακριά από το φελινικό «8 ½», εκπέμποντας όμως τους φελινισμούς του με τη δική του φωνή.
Με το «All That Jazz» o Φόσι κατέθεσε τη δική του πρόταση πάνω στο είδος του μιούζικαλ, κατά την οποία η χορογραφία προκύπτει όχι εντός του κάδρου, αλλά από το μοντάζ –τουλάχιστον η Οσκαρική Ακαδημία αναγνώρισε το επίτευγμα και φιλοδώρησε την ταινία με Όσκαρ Μοντάζ– και ανέδειξε την καλλιτεχνική δημιουργία ως ζήτημα ζωής και θανάτου. Εύλογα γοήτευσε κοινό και κριτικούς, ακόμα πιο εύλογα η ταινία του θεωρείται από τις καλύτερες που έχει να επιδείξει αυτή η ευλογημένη Τέχνη σε έναν και βάλε αιώνα ζωής.
Αν, λοιπόν, σε φέρει ο δρόμος, πέρνα μια βόλτα από την Ααβόρα το Σάββατο γύρω στις 00.30. Μόνο κερδισμένος μπορεί να βγεις.
Το τρέιλερ της ταινίας