Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

8 άγνωστα εκθέματα από την πολύτιμη συλλογή του Αρχαιολογικού Μουσείου Πειραιά

Η αρχαιολόγος - μουσειολόγος Δώρα Ευαγγέλου μάς ξεναγεί στο μουσείο

8 άγνωστα εκθέματα από την πολύτιμη συλλογή του Αρχαιολογικού Μουσείου Πειραιά

Πώς μπορούμε να διηγηθούμε το παρελθόν και το παρόν μιας πόλης; «Μπορούμε να φτιάξουμε πίνακες με χρονολογίες και γεγονότα, να τους εμπλουτίσουμε με φωτογραφίες, χάρτες και σχέδια, να περιηγηθούμε στο σύγχρονο κέντρο της και να ξεναγηθούμε στα μνημεία της, να μιλήσουμε για όσα ξέρει ο ένας και αγνοεί ο άλλος. Όμως, η βιογραφία μιας πόλης δεν είναι απλώς το περιβάλλον μιας ενιαίας αφήγησης» λέει στη LiFO η αρχαιολόγος - μουσειολόγος Δώρα Ευαγγέλου που επιμελείται και συντονίζει την περιοδική έκθεση «Αντιθέσεις», η οποία πραγματοποιείται αυτό το χρονικό διάστημα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά και θα εκτίθεται εκεί καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.


«Ο αστικός χώρος, ως κοινωνική κατασκευή, διαμορφώνεται στην πορεία του ιστορικού χρόνου σύμφωνα με τις αντιθέσεις που εκφράζονται ως διαφορετικές θεωρήσεις και στρατηγικές, ιδιοποιήσεις και διεκδικήσεις, ενσωματώσεις και αποκλεισμοί. Έτσι, τη συμβολική γεωγραφία μιας πόλης απαρτίζουν ετερογενή στοιχεία που συγκροτούνται σε διαφορετικές χωρικές αναπαραστάσεις ταυτοτήτων.

Στην έκθεση παρουσιάζεται η συγκρότηση της πόλης, η επικοινωνία και η συλλογικότητα που συμβάδιζαν διαχρονικά με τους κοινωνικούς, φυλετικούς και έμφυλους διαχωρισμούς, τις ταξικές ανισότητες και τις πολιτισμικές διαφορές.


Το πλήθος των ετερόκλητων στοιχείων και οι μετασχηματισμοί μέσα στον ιστορικό χρόνο της πόλης συνθέτουν την ιδιαιτερότητα του Πειραιά. Από την ίδρυσή της τον 5ο αιώνα π. Χ. μέχρι σήμερα, με ενδιάμεσο σταθμό την "επανίδρυσή της" τον 19ο αιώνα, ποικίλες εκδοχές ταυτότητας συνυπάρχουν στην πόλη εξαιτίας του μεγάλου λιμανιού της που είναι μαζί πέρασμα, τόπος εγκατάστασης, καταφύγιο και ευκαιρία» συμπληρώνει.

Στην έκθεση, τη γενική εποπτεία της οποίας έχει η αρχαιολόγος και διευθύντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής, Πειραιώς και Νήσων, Στέλλα Χρυσουλάκη, παρουσιάζεται, μέσω των αντικειμένων και του οπτικού υλικού, η συγκρότηση της πόλης, η επικοινωνία και η συλλογικότητα που συμβάδιζαν διαχρονικά με τους κοινωνικούς, φυλετικούς και έμφυλους διαχωρισμούς, τις ταξικές ανισότητες και τις πολιτισμικές διαφορές.


Γη και ιδιοκτησία, εργασία και ελεύθερος χρόνος, οι ασχολίες του πληθυσμού του Πειραιά, η συμμετοχή στα κοινά και η απόρριψη, η ενσωμάτωση και η περιθωριοποίηση, η περίοδος του Βυζαντίου και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η επανίδρυση της πόλης, οι δύο πόλοι «αστοί και εργάτες», εργοστάσια, οι αντιήρωες του περιθωρίου, τα Κόκκινα Φανάρια, η ναυτιλία, είναι μερικές από τις κατηγορίες της περιοδικής έκθεσης. Όλα όσα συναποτελούν τη μοναδικότητα του Πειραιά, της πόλης που βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση.


Στο αφιέρωμα που ακολουθεί επιλέγουμε ενδεικτικά κάποια άγνωστα στο ευρύ κοινό εκθέματα από την πολύτιμη συλλογή του Αρχαιολογικού Μουσείου Πειραιά.

Κατά τη μερική αποδόμηση θεμελίων του Παλαιού Δημαρχείου Πειραιά, στο πλαίσιο της κατασκευής της δυτικής επέκτασης του τραμ προς Πειραιά, αποκαλύφθηκε η θεμέλια λίθος του κτιρίου. Πρόκειται για μαρμάρινη θήκη που ήταν τοποθετημένη σε οριζόντια θέση στον τοίχο. Η καλυπτήρια πλάκα της φέρει στη μία της επιφάνεια επιγραφή όπου αναγράφεται η θεμελίωση του πρώτου Χρηματιστηρίου της Ελλάδας. Η κυρίως θήκη φέρει ορθογώνια εγκοπή όπου είχαν τοποθετηθεί εννέα νομίσματα της εποχής. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Επιτύμβια στήλη του Αγήτορος από τα Μέγαρα. Ο αθλητής εικονίζεται τη στιγμή που καθαρίζει το σώμα του με τη στλεγγίδα μετά την άσκηση. 370-350 π.Χ. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Τμήμα ενεπίγραφης στήλης με αγορανομικό νόμο που αφορά το εμπόριο ψαριών. 117-138 μ.Χ. Στο κείμενο της στήλης ορίζεται απαλλαγή φόρου για τους Ελευσίνιους ψαράδες για τα ψάρια που πωλούνται στην αγορά της Ελευσίνας ‒ «Την επιστολή αυτή να την χαράξετε σε στήλη και να την τοποθετήσετε στον Πειραιά, μπροστά στο Δείγμα. Χαίρεται». Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Μετρολογικό ανάγλυφο. Απεικονίζονται σε κοίλο ανάγλυφο μετρικές μονάδες: το μισό της οργυιάς, η οποία είναι όσο το άνοιγμα των δύο χεριών, ο πήχυς (0,487 μ.) και η σπιθαμή (0,242 μ.), καθώς και δύο μέτρα του ποδός (0,302 μ.) και 0,322 μ.). Το δεύτερο με τη μορφή του κανόνος χρησίμευε για τον υπολογισμό του πήχυ, της σπιθαμής και της οργυιάς. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Δικαστικά πινάκια και αθωωτική ψήφος από σίδερο με επιγραφή ΨΗΦΟΣ ΔΗΜΟΣΙΑ. Την πρώτη φορά που κάποιος εκλεγόταν δικαστής στην αρχή του έτους, παραλάμβανε ένα είδος δικαστικής ταυτότητας, το πινάκιο. Όταν οι διάδικοι τελείωναν τους λόγους τους, οι δικαστές καλούνταν να ψηφίσουν, μυστικά, για την ενοχή ή όχι του κατηγορουμένου με δύο χάλκινους δίσκους, τις ψήφους. Οι ψήφοι τοποθετούνταν σε δύο ξεχωριστές κάλπες. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Αγορανομική επιγραφή με τις τιμές των ειδών που προσφέρονταν στα εφθοπωλεία, καταστήματα ανάλογα με τα σημερινά πατσατζίδικα. Αναφέρονται ποδαράκια, κεφαλάκι, μυαλό, κοιλίτσα, στήθος, συκωτάκι, πλεμόνια. Στον κατάλογο προηγούνται ως ακριβότερα τα χοιρινά, ακολουθούν τα κατσικίσια, στο τέλος τα βοδινά. Οι τιμές είναι για ένα μισόκιλο (μνα) και δίνονται σε χαλκούς ή σε αναλογία με την τιμή του κρέατος. Η στήλη ξαναγράφτηκε (στο πλάι) το 86 π.Χ. μετά την καταστροφή του Πειραιά από τον Σύλλα. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Μέρος επιτύμβιας στήλης με την παράσταση δέντρου και τα λείψανα αντρικής μορφής. Στο τύμπανο υπάρχει φοινικική επιγραφή που μαρτυράει, μαζί με άλλες, την ύπαρξη φοινικικής παροικίας στον Πειραιά. Στο επιστύλιο σώζεται το τελευταίο γράμμα από το ελληνικό όνομα του νεκρού. Πρώτο τέταρτο του 4ου αιώνα π.Χ. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO