I got your back
Σήμερα ξεκινάει την πλεύση του στο lifo.gr το «Queertopia». Οι νεοπαλιοί ψηφιακοί συνοδοιπόροι και αρκετοί από τους αγαπημένους παλιo-νέους (λολ) ίσως θυμάστε όταν πρωτοστήναμε το lifo.gr το 2010, μαζί με τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο και τον Άρη Δημοκίδη, το noMIRACLEShere και ύστερα τον Παράδεισο. Βέβαια, από τότε, όπως όλ@ ξέρουμε, το ψηφιακό-μιντιακό τοπίο έχει αλλάξει προς το χειρότερο. Clickbaits του κώλου, ναρκωμένο-copy paste, ψυχολογία συνενόχου και συμπεριφορά αθώου, για να μην το πολυζαλίζουμε, καλά μου κουίρια.
Θα με ρωτήσει κάποιος: «Και ποιος είσαι εσύ, ρε μαλάκα;». Χμμ, μπαίνω σε mode Alexa ή Siri και σου απαντώ: «Γεννήθηκα το 1977 (ή μήπως ήταν 1988 – λολ) και διέσχισα τα '00s μέσα στην καύλα και τα ευέλικτα, μερικώς ματαιωμένα όνειρα. Δεν πρόλαβα ψυχικά –thank God– να καταντήσω σωφρονισμένα ευνουχισμένος μπάρμπας, όπως η πλειονότητα της γενιάς μου, αλλά ούτε και ανυπόμονα μολυσμένο millennial Greek cluster. Ήξερα, βλέπεις, ήδη από τα εσαεί εφηβικά '90s τη διαφορά του κόσμου που βυθίζεται από τον κόσμο που ανατέλλει: ο αγλύκαντος θρήνος του ερειπίου. Ευτυχώς, ό,τι μ' έγδαρε τελικά το αγάπησα: γκαλερί, θέατρα, μίντια, τα μουλωχτά bunkers της οικογένειας. Έτσι πάνε αυτά άλλωστε. Το πικρό δόγμα της επιβίωσης γίνεται λιγότερο πικρό όταν αυτ;o που του αντιπροτείνεις το συμφιλιώνει με την παραδοξότητα της καλά μεταμφιεσμένης αγνοιάς του. Απ' την άλλη, σταμάτησα εδώ και καιρό να χαζεύω τις εθελόδουλες ραφές των αναμνήσεων και προτιμώ να δίνω στις ιδέες σάρκα και στην άρνηση θέση. Μια ένωση ειλικρίνειας και αθωότητας. Α ναι, ξέχασα να σου πω. Δεν υπήρξα ποτέ αθώος. Oh well, κάτω από το δέρμα μου ρέει ο ίδιος careless ψίθυρος που μ' έφερε μέχρι εδώ. Και είναι σαν να μου λέει, φίλε μου, ό, τι είναι να γίνει, θα γίνει.
Αλλά αρκετά με μένα. Όποι@ θέλει να μάθει παραπάνω για την queer οντότητα (sic) Πάνος Μιχαήλ και την greekgaylolita περσόνα μου υπάρχει και το Google. To θέμα δεν είμαι εγώ. Το θέμα είμαστε EMEIΣ, λατρεμένα μου κουίρια. Αυτό σκεφτόμουν όταν ο Στάθης με κάλεσε να ξανασυνεργαστούμε και είναι από αυτές τις σπάνιες στιγμές που σχεδόν σκεφτόμασταν το ίδιο χωρίς να το ξέρουμε. Θέλαμε και οι δυο να σχηματιστεί ένας δυνατός, ανεξίκωλος (χεχε), με ανοιγμένους ροζ πνεύμονες queer πυλώνας στο lifo.gr ο οποίος θα είναι γεμάτος με τη χαρά, το γέλιο, την καύλα, την αφιλοκερδή ηδονή των αισθήσεων και την ακραία και μυστική θέρμη του περήφανου και unapolοgetic κουιριού, που τα γκροτέσκα απομεινάρια του ληγμένου κόσμου στερούν από τον κόσμο μας.
Βλέπω το υψωμένο φρύδι σου να πέφτει πάνω στη λέξη «στερούν» και σε καταλαβαίνω. Τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος σε μια σειρά από ΛΟΑΤΚΙ ζητήματα. Από τα πάντα επείγοντα θέματα των δικαιωμάτων μέχρι το pop εγχώριο ΛΟΑΤΚΙ κέλυφος. Είναι σημαντικότατο, λόγου χάρη, που επιτέλους αρχίζει η παροχή της PrEP από το δημόσιο σύστημα υγείας, όσο σημαντική είναι και η έκρηξη της ΛΟΑΤΚΙ αναπαράστασης, από τις διαφημίσεις και την τηλεοπτική μυθοπλασία μέχρι το queer guilty pleasure του GNTM, το οποίο βέβαια είναι τόσο ανιδιοτελες τηλεοπτικά όσο divers-ανιδιοτελής είναι η Καγιά και η κολλητούλα της, η Μαρίνα Βερνίκου, όταν φλεξάρουν their filthy rich vibes στα insta stories τους (λολ), που είναι πιο queer από το GNTM γιατί είναι αστείες, οι καλές μου, μέσα στο drag queen-ιλίκι του πλούτου.
Πλούτος; Χμμμ, ο πλούτος είναι queer γιατί όλα τελούνται ερήμην του –του καψερού– και η ποζεράδικη αυτάρκειά του μας χαρίζει άφθονα γέλια. Αλλά ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, γλυκ@ μου. Η φτώχεια είναι πιο queer γιατί ξέρει ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΚΟΥΝΙΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ από μικρή. Και κάνει τα πάντα για να κουνηθεί κι αυτή, λολ. Αυθεντικά και πηγαία. Και καυλιάρικα, το πιο σημαντικό. Κι εδώ ήθελα να καταλήξω και να σε απενοχοποιήσω, αγαπημένο μου κουίρι. Η φτώχεια των καιρών μας δεν είναι όπως παλιά.
Όσο και να επιμένει για τ' αντίθετο η scrollα ψυχή μας, γνωρίζουμε πολύ καλά όλα μας πως εκεί κάπου ανάμεσα στο φλεξάρισμα και την πραγματικότητα που ζούμε κρύβεται κάτι από την αληθινή queer ζωή.
Η οποία, αν δεν στηρίζεται στην επίγνωση του κοινού μας queer τόπου, ο οποίος είναι μακριά από τη μίμηση και κοντά στις αισθήσεις, τότε απλώς υπεκφεύγουμε. Γιατί μεταξύ του pride (όχι την αγαπημένη μας παρέλαση, βέβαια) και του ιδιοτελώς υπολογισμένου pink ride των απαθών κρύβονται τα γκροτέσκα απομεινάρια του ληγμένου κόσμου που σου ανέφερα πιο πάνω. Kαι δεν μας παίρνει να τους αφήσουμε γιατί ο επόμενος κόσμος, η δικιά μας κουίρ ουτοπία, είναι ήδη εδώ.
Το Queertopia θα σε περιμένει κάθε μέρα εδώ, στο lifo.gr, για να περιπλανηθούμε μαζί, ξέροντας πως πάντα κάτι θα τρέχει μέσα μας, αλλά δεν γαμιέται;
I got your back (τα λέμε αύριο πάλι ,-)