Στις φωτογραφίες του ποστ τα κατεστραμμένα έργα του Bleeps στην περιοχή του Μεταξουργείου. Η καταστροφή έγινε μέσα στο Σαββατοκύριακο. Είχα αναφερθεί ξανά στο θέμα το περασμένο καλοκαίρι με αφορμή την καταστροφή των έργων του στα Εξάρχεια. Χτύπησαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, την λευκή μπογιά και το «Α» που παραπέμπει «και καλά» στην «Αναρχία»(σ.σ Σε πολλά εισαγωγικά η λέξη γιατί μόνο αυτό δεν είναι).
Αρχικά να σας πω τι ακριβώς συμβαίνει με τον Bleeps. Οι τακτικοί αναγνώστες του blog μπορεί να έχετε διακρίνει ένα είδος εμμονής με το έργο του και τον ίδιο και μάλλον έχετε δίκιο. Θεωρώ ότι είναι μια από τις πιο δυνατές, για να μην πω η πιο δυνατή, φωνή των αθηναϊκών τοίχων αυτή την στιγμή. Τα έργα του είναι ένας σχολιασμός των κοινωνικοπολιτικών καταστάσεων που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας. Η δουλειά του μοιάζει με ένα ημερολόγιο όπως έχει πει ο ίδιος, το οποίο καταγράφει όλα αυτά για τα οποία συζητάμε από την μέρα που ξέσπασε η κρίση. Ανεργία, μετανάστευση, απονομή δικαιοσύνης, ρατσισμός, καταναλωτικές συνήθειες κ.τ.λ Είμαι θαυμαστής του έργο του διότι δεν χρησιμοποιεί μόνο μια αναγνωριστική φιγούρα για να ομορφύνει ένα τοίχο (όπως κάνουν τόσοι τους οποίους δεν κατακρίνω) αλλά θέλει να περάσει ένα μήνυμα. Το μήνυμα του είναι δυνατό και άμεσο. Δεν έχω ιδέα ποιος είναι, δεν τον έχω συναντήσει ποτέ και τα έργα του στους τοίχους έγιναν η μόνη αφορμή να επικοινωνήσω μέσω μειλ μαζί του για μια συνέντευξη που μπορεί να έχετε διαβάσει.
Ερχόμαστε τώρα στην καινούρια καταστροφή του έργου του στην περιοχή του Μεταξουργείου. Τα έργα του τολμώ να πω ότι ήταν ένα κόσμημα για την συγκεκριμένη «ευαίσθητη» περιοχή. Καταστράφηκε το έργο του απέναντι από την πλατεία Κουμουνδούρου με το μήνυμα «Και η Υγεία Καπούτ». Ήταν ένα από τα πιο «ζωντανά» γκράφιτι της Αθήνας. Κάθε πρωί που πήγαινα στη δουλειά έβλεπα κάτω από το έργο του πρεζάκια, άστεγους, όσους δεν είχαν στον ήλιο μοίρα να κοιμούνται δίπλα σε χαρτόκουτες. Ήταν ένα ειρωνικό φόντο για την αρρώστια όχι μόνο του συστήματος Υγείας αλλά και ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Καταστράφηκε ανάμεσα σε άλλα η γυναικεία φιγούρα στην Αχιλλέως που κρατούσε ένα χαρτόνι με την επιγραφή «Hopeless» και γύρω-γύρω γραμμένα όλα αυτά που προκαλούν απόγνωση στο σημερινό άνθρωπο: Καπιταλισμός, αδικία, διαφθορά και τόσα άλλα. Η γνωστή κοριτσίστικη φιγούρα και αυτή στην Αχιλλέως δεν γλίτωσε από τους καταστροφείς ούτε το έργο του στην Μυλλέρου για το δικαστικό σύστημα.
Το πιθανότερο είναι να έχετε βρεθεί σε παρέες όπου κάποιος για να πει την άποψη του για κάποιο θέμα «πατάει» πάνω στην φωνή του άλλου. Δεν ακούει τον συνομιλητή του, δεν τηρεί τις παύσεις του διαλόγου, δεν αφήνει χώρο στον άλλο να μιλήσει. Το πιθανότερο αυτά που λέει είναι χιλιοειπωμένες κοινοτυπίες (αγένεια και μπαρουφολογία αρκετές φορές ταυτίζονται) αλλά πρέπει να τα πει σαν πληρωμένη καταπιεσμένη πανελίστρια (σ.σ Δεν είναι τυχαίο που οι πανελίτριες μέσα στην κρίση συνεχίζουν να βγάζουν μεροκάματα. Εξυπηρετούν και αυτές κάποια ανάγκη του κοινού). Οι καταστροφείς λοιπόν, αυτούς τους αγενείς τύπους μου θύμισαν. Δεν έχουν τι να πουν αλλά πρέπει να μιλήσουν. Θέλουν να τραβήξουν την προσοχή έτσι για το γαμώτο σαν «καταπιεσμένη πανελίστρια». Καταστρέφουν επειδή δεν μπορούν να δημιουργήσουν.
Γκρεμίζουν επειδή δεν χτίζουν. Φωνάζουν γιατί δεν έχουν μάθει να μιλάνε. Τα παιδάκια αυτά πρέπει να αφήσουν στην άκρη «αναρχίες», «επαναστάσεις», και πάνω από όλα τις εφηβικές μπούρδες. Όταν βρουν τι θέλουν να πουν ας το γράψουν δίπλα-δίπλα στα έργα των άλλων. Δεν χρειάζεται να πατάνε πάνω σε άλλους. Άδειοι τοίχοι υπάρχουν άφθονοι στην Αθήνα, το θέμα είναι τι έχεις να πεις, αν έχεις να πεις κάτι. Όσο για τον Bleeps, τα έργα του είναι σαν την Λερναία Ύδρα. Ένα καταστρέφουν πέντε δημιουργεί. Δεν θα γλιτώσουν έτσι από αυτόν. Ευτυχώς για εμάς...
Υ.Γ