Διαβάζω την δήλωση του Τζήμερου για την συνειδητή επιλογή, να μην αποφοιτήσει από την ΑΣΟΕΕ, με την δικαιολογία ότι επέλεξε «να μην ενδώσει σ' ένα εκπαιδευτικό σύστημα που αδυνατεί να προσφέρει ουσιαστική παιδεία και ασφυκτιά μέσα στα στενά όρια του κομματικού συνδικαλισμού».
Από πότε οι συνειδητές επιλογές δηλώνονται φόρα-παρτίδα; Δεν είναι μια εσωτερική κουβέντα, ανάμεσα σε εσένα και τον εαυτό σου; Δεν αποδεικνύεται η «συνειδητή επιλογή» από τις πράξεις και όχι από τα λόγια; Την απάντηση βέβαια, θα την πάρουμε από το υπερπέραν. Όποιος δηλώνει την συνειδητή επιλογή του, και μετά αραδιάζει ένα κάρο δικαιολογίες για αυτή, μόνο πιστευτός δεν γίνεται.
Ο πολιτικός δεν αποφοίτησε γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα δεν ήταν αυτό που έπρεπε. Ο ηθοποιός συνειδητά δεν έκανε καριέρα στο LA γιατί δεν δέχτηκε να κάνει τις υποχωρήσεις που έκαναν οι συνάδελφοι του. Ο συγγραφέας θα μπορούσε να πουλάει σαν τρελός αλλά συνειδητά επιλέγει το ταλέντο του, να το μοιράζεται με τα φιλικά και συγγενικά του πρόσωπα. Το μοντέλο συνειδητά δεν κάνει καριέρα στο εξωτερικό, γιατί όλα εκεί «είναι κόκες και βίζιτες» (σ.σ εδώ όλα είναι σοκολατούχο γάλα και αγνές παρθένες). Ο ζωγράφος συνειδητά επιλέγει να μην πουλούν οι πίνακες του, έτσι και αλλιώς οι γκαλερίστες είναι μεγάλοι τύραννοι και αυτός ένας μικρός Πικάσο.
Δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση ο πολιτικός να μην μπορούσε να περάσει τα μαθήματα ή να βαρέθηκε; H μπουζουξού να είναι μόνο για την παραλιακή και όχι για τη Νέα Υόρκη; Ο ηθοποιός να έχει ταλέντο μόνο για σήριαλ της ελληνικής τηλεόρασης και όχι για το Χόλιγουντ; Ο ζωγράφος να είναι ένα μικρό ψώνιο;
Λοιπόν, υπάρχει τέτοια περίπτωση. Και όσο περισσότερο μιλάς δημόσια για τις συνειδητές σου επιλογές, τόσο λιγότερο πιστευτός γίνεσαι.
Αναρωτιέμαι αν η κρίση έχει χτυπήσει και τους image makers των κομμάτων. Ένας άνθρωπος δεν βρέθηκε να του πει «μην βάζεις στο βιογραφικό σου πτυχία, που συνειδητά επέλεξες να μην πάρεις»;