Κοίτα πως άπλωσαν τον ιστό τους οι αράχνες του διαδικτύου. Γρήγορα πριν καν κρυώσει το σώμα του τελευταίου νεκρού. Μικρές, ζεστές δαγκωματιές στην κίτρινη σάρκα. «Πέθανε το σύμβολο» τιτιβίζουν.
Διάβολε, ποιο σύμβολο είναι νεκρό; Όλα τα σύμβολα είναι ολοζώντανα, μέσα μας. Κανένα σύμβολο δεν πεθαίνει αν δεν πεθάνει μέσα μας. Ξέρεις άραγε πόσοι κουβαλάνε σήμερα αυτά που του προσάπτεις; Νομίζεις ότι έχεις απαλλαγεί από την 80s λαμογιά, εσύ κριτή των πάντων; Μήπως είσαι τόσο μάγκας που δεν γελάς με τα αστεία του αφεντικού σου;
Δεν πεθαίνουν τα σύμβολα γιατί είναι άϋλα. Πεθαίνουν οι άνθρωποι στην πραγματικότητα. Όμως το διαδίκτυο δεν θέλει την πραγματικότητα. Οι κάτοικοι του νομίζουν ότι είναι εικονικοί όπως το περιβάλλον τους. Κρίνουν εικονικά σαν να είναι ζωή σε video game. Κάνουν πλάκα στο twitter με τα «βαρετά» πλάνα του νεκρού σκηνοθέτη. Κάνουν «like» στο ζεϊμπέκικο του «συμβόλου του ανδρισμού». Γίνονται μοιρολογίστρες για την Amy. Ο θάνατος του άλλου φαίνεται να είναι το πιο εύκολο θέμα συζήτησης στα αυτοσχέδια ψηφιακά νεκροταφεία. Ίσως γιατί είναι το πιο δύσκολο στα πραγματικά νεκροταφεία.
Και αν αυτό που σε ταράζει είναι το αποτέλεσμα του αθροίσματος των πολιτικών πράξεων του νεκρού, ηρέμησε. Καλύτερα να δεις τις δικές σου πράξεις πολιτικές ή μη. Γιατί και εσύ και εγώ και όλοι αυτό είμαστε. Το σύνολο των όσων κάναμε. Και όσων δεν κάναμε. Δυστυχώς αγαπητέ το περιβάλλον μας έξω από εδώ δεν είναι εικονικό. Έχουμε μια μόνο ζωή. Άσε που δεν είμαστε και σύμβολα και κανείς δεν θα ασχοληθεί μετά μαζί μας…