Τίποτα που να ηχεί ανθρώπινα
Η πολιτική κατάσταση το 1937, υπό το βλέμμα του Αλμπέρ Καμύ
Ο Ρόμπερτ Μίτσαμ στη «Νύχτα του Κυνηγού»
Αύγουστος 1937
Κάθε φορά που ακούω έναν πολιτικό λόγο ή διαβάζω αυτούς που μάς διοικούν, εδώ και χρόνια αισθάνομαι τρόμο, γιατί δεν ακούω τίποτα που να ηχεί ανθρώπινα. Πάντα οι ίδιες λέξεις που λένε τα ίδια ψέματα. Και το ότι οι άνθρωποι προσαρμόζονται, το ότι η οργή του λαού δεν έχει ακόμα τσακίσει τα ανδρείκελα, βλέπω σ’ αυτό την απόδειξη πως οι άνθρωποι δεν δίνουν καθόλου σημασία στην κυβέρνησή τους και πως παίζουν, πραγματικά ναι, πως παίζουν κορόνα-γράμματα ένα μέρος της ζωής τους και των συμφερόντων τους, που είναι, υποτίθεται, ζωτικά.
― Αλμπέρ Καμύ, Σημειωματάρια, εκδ. Πατάκη. Μτφρ. Καρακίτσου - Douge Νίκη, Κασαμπαλόγλου-Roblin Μαρία
«Η Νύχτα του Κυνηγού»