Και τώρα άσε με να σου πω μία διδακτική ιστορία για τα ελάφια. Να ξέρεις πως τα θηλυκά αφήνουν τα μικρά τους μόνα για πολλές ώρες. Πολλές φορές οι περαστικοί τα βρίσκουν εγκαταλελειμμένα και νομίζουν ότι χρειάζονται βοήθεια. Εάν τα πλησιάσουν, αυτά δεν αντιδρούν, ακόμη κι αν τ' αγγίζουν. Ναι! Γι' αυτό πολλοί νομίζουν πως είναι πληγωμένα. Στην πραγματικότητα,όμως, μένουν ακίνητα στο έδαφος από ένστικτο, μέχρι να επιστρέψει η μητέρα τους και να τα φροντίσει. Όσο είναι μικρά, δεν έχουν δική τους μυρωδιά. Είναι άοσμα. Η μητέρα τους όμως έχει. Γι' αυτό και μένει μακριά τους. Επειδή δεν θέλει να προσελκύσει άγρια ζώα. Τα θηλυκά ελάφια ειναι πολύ καλές μητέρες. Παρατηρούν πάντα τα μικρά τους από απόσταση. Γνωρίζουν πως, αν αγαπάς κάτι, καμιά φορά πρέπει να το αφήσεις!
― από το fb του Γιάννη Παλλήκαρη
(πολύ με λύπησε ο θάνατός του... το κείμενο είναι του Θανάση Τσιμπίνη)