Ακόμη λίγο 01

Η Γιάννα. Ο άγγελός μας. Μάς βρίσκει λεφτά. Μας μαγειρεύει. Και μας αγαπά. Στο γραφείο μου. Τόσο νέα, τόσο άδικα, στα 33 της, ένας εφιαλτικός μήνας στο νοσοκομείο του Χάμπστεντ.... Έχω ακόμα τους πίνακές της σπίτι μου.

Δεν κλείνουμε την πόρτα. Ανοίγεις το ασανσέρ και μπαίνεις. Πολλοί ανεβαίνουν από την Σωκράτους, να αράξουν. Μια μέρα, ένα όμορφο, χτισμένο παιδί. Μου δίνει τα κλειδιά της βέσπας που μου έχει κλέψει δυο βράδια πριν. «Βρήκα τα χαρτιά σου στο ντουλαπάκι. Δεν μου έκανε καρδιά, σε διαβάζω...». Γίνεται φίλος. Τον χάνουμε κι αυτόν στα λούκια. Η μυρωδιά από τα μανάβικα, τις ελιές, τα παστά, το καλοκαίρι. Αλλά το βράδυ, η θέα απάνω από τη Βαρβάκειο, διαστημόπλοιο.