Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Τα απομεινάρια ενός παιδικού πάρτυ

Πλαστικά μπισκοτάκια, συνθετικές τούρτες και χρωματιστά σκεύη μιας χρήσης

Τα απομεινάρια ενός παιδικού πάρτυ

Πολλά από τα προιόντα που απευθύνονται και καλά σε παιδιά δείχνουν ψεύτικα και επικίνδυνα. Το πολύχρωμο πλαστικό των γλυκών και αλμυρών σνακ βγάζει μια απιστευτη παρακμή και μοιάζει να ειναι φτιαγμένο απο κάτι  απροσδιόριστο που μόνο κακό μπορεί να κάνει σε όποιον το καταναλώσει.  Επίσης δεν αλλοιώνεται όσες μέρες και να το αφήσεις και έχει μια γλυκερή μυρωδιά παιδικής γόμας. Απο τα συσταστικά συχνά δεν αναγνωρίζεις ούτε τα μισά απο όσα αναφέρονται.

 

 

 

Πριν αποκτήσω παιδάκι αναρωτιόμουν σε ποιον ακριβώς απευθύνονται αυτά τα προιόντα και το κυριότερο ποιος τα σχεδιάζει. Έχοντας μεγαλώσει μέσα στον φούρνο της γιαγιάς μου είχα την εντύπωση πως τα γλυκά είναι κάτι που το φτιάχνουμε με γνώριμα συστατικά, παίρνουν χρόνο και τρώμε λίγο όταν γιορτάζουμε. Τα χρώματα ζαχαροπλαστικής ήταν κάτι που χρησιμοποιούσαμε με μέτρο εως και καθόλου παρά τις διαβεβαιώσεις των εταιριών πως είναι αθώα.

 

 

 

Κακό γλυκό ήταν το αποτυχημένο. Το λίγο μπαγιάτικο δεν το πουλάγαμε αλλά το δίναμε δωρεάν σε όσους ξέραμε πως δεν μπορούσαν να το αγοράσουν και μόνο αν ήταν σε καλή κατάσταση.  Αν κάτι είχε ταλαιπωρηθεί πολύ το παίρναμε στο σπίτι και φτιάχναμε καριόκες και τρουφάκια απο κέικ  μερικών ημερών και παξιμαδάκια απο τσουρέκια.

 

 

Στην Μεγάλη Βρετανία είχα εντυπωσιαστεί από τον όγκο και τις τιμές των φτηνών συνθετικών γλυκών στα εκπτωτικά σουπερ μάρκετ που έμεναν ανοιχτά 24 ώρες όλη την εβδομάδα. Ειδικά στις φτωχογειτονιές της Βόρειας Αγγλίας σε μέρη που κάποτε ήταν βιομηχανικά και τώρα ήταν νεκρές ζώνες άνεργων που ζούσαν μονο με τα πενιχρά επιδόματα της πρόνοιας.

 

 Γιαγιάδες απο τις γύρω εργατικές κατοικίες και  βαριεστημένοι έφηβοι σκότωναν ατελείωτες ώρες χαζεύοντας στους διαδρόμους και αγόραζαν ποσότητες απο τα εικονιζόμενα γλυκά που στοίχιζαν κάτι λιγότερο απο ένα ευρώ τα  πέντε κομμάτια. Τα κατανάλωναν οι μεγαλύτεροι στο καφέ συνοδεία νερωμένου τσαγιού και οι νεότεροι στο πάρκιγκ με μπύρες. Το σούπερ μάρκετ ήταν το μόνο μέρος που μπορούσες να βγεις αυτό, δυο άθλιες παμπ και ένα συφοριασμένο κλάμπ. Δεν υπήρχαν μικρά μαγαζιά. Το ψωμί ήταν κατεψυγμένο και ψήνοταν επι τοπου εκεί.

Στο σούπερ μάρκετ οι κάτοικοι πέρναγαν μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου τους συχνά μόνο κοιτάζοντας και δοκιμάζοντας ρούχα απο πολυέστερ. Στα βρετανικά σούπερ μάρκετ το κάθε προιόν βγαίνει σε διάφορες ποιότητες - πχ ένα γιαούρτι μπορεί να είναι βιολογικό, εξαιρετικό, κανονικό, οικονομικό, πολύ οικονομικό (και με ελάχιστο γάλα μέσα).

Οι τότε γείτονες μου αγόραζαν τις πιο φτηνές σειρές προιόντων ποτέ τα οργανικά ή τα best off. Τα γλυκά αυτά ήταν κάτι προσβάσιμο που τους θύμιζε γιορτή και αν δεν καταναλώνοταν επι τόπου τρωγόταν μπροστά στην πάντα αναμένη τηλεόραση.