Με μια ανάσα οι εφηβικές εικόνες του Alex Stoddard προσγειώθηκαν από το Flickr δίπλα στις φωτογραφίες του Richard Avedon και της Annie Leibovitz. Για όσους πέρασαν βιαστικά τότε τις εικόνες του 365project (Στο LIFO.gr το είχαμε παρουσιάσει πέρσι) σήμερα καλούνται να τις ξαναδούν προσεκτικότερα μαζί με τις νέες του φωτογραφίες. «Η πρώτη εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό ακούγοντας την λέξη ευτυχία είναι το γεμάτο στομάχι» λέει και είναι μόλις είκοσι.
"Δημιούργησε εμπνευσμένος απο τις εμπειρίες σου"
Γιατί έγινες φωτογράφος;
Ζούσα σε μια μικρή πόλη στην οποία τίποτα δεν συνέβαινε, σαν έφηβος είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο. Είχα εκδηλώσει ένα μικρό ενδιαφέρον αρχικά για τις φωτογραφίες που τραβούσα τον εαυτό μου- μια ναρκισσιστική ανάγκη για το προφιλ μου στα social media- από αυτό το σημείο το αρχικό μου ενδιαφέρον για την φωτογραφία μεγάλωσε περισσότερο.
Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση από την παιδική σου ηλικία;
Δεν ξέρω αν μπορώ να απομονώσω μια ανάμνηση μου. Είχα γενικά μια έντονη παιδική ηλικία. Η οικογένεια μου μετακόμιζε πολλές φορές όταν ήμουν πολύ νέος. Έτσι, έχω μνήμες από την ζωή κοντά στη παραλία, αραχτός σε μια φάρμα αλόγων, αλλά και από τα πέντε διαφορετικά σχολεία τα οποία άλλαξα σε διάστημα δυο χρόνων. Ζούσαμε σε αγροτικές περιοχές, έτσι θυμάμαι πόσο μου άρεσε να περιπλανιέμαι μέσα σε αυτές, τόσα μίλια μέσα αγρούς και δάση. Αισθάνομαι ότι αυτό έχει συνεισφέρει στην αγάπη που έχω σήμερα για την φύση και την μοναξιά.
Μπορείς να περιγράψεις την πιο επικίνδυνη φωτογράφιση που έχεις κάνει.
Στις περισσότερες φωτογραφίσεις μου υπάρχει ένα στοιχείο κινδύνου. Αυτή την εβδομάδα παραλίγο να βάλω φωτιά στο σημείο που γινόταν η φωτογράφιση. Μια άλλη φορά ανέβαινα τα γλιστερά βράχια της παραλίας με εξοπλισμό φωτισμού αξίας εκατοντάδων δολαρίων για να φωτογραφίσω στο σκοτάδι, κινδυνεύοντας από τα κύματα που έσκαγαν δίπλα μας. Πριν δυο χρόνια σε μια πόλη που μόλις είχα μετακομίσει, ξημερώματα σε μια παραλία, έκανα φωτογράφιση με ένα μοντέλο. Σκαρφαλώσαμε στα βράχια της παραλίας για να φτάσουμε στο σημείο της φωτογράφισης. Όταν ολοκληρώσαμε την φωτογράφηση παγιδευτήκαμε από την παλίρροια και δεν μπορούσαμε να φύγουμε. Δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να σκαρφαλώσουμε αμέσως πάνω σε έναν απότομο γκρεμό για να επιστρέψουμε στα αυτοκίνητα μας, φορτωμένοι τον βαρύ εξοπλισμό στις πλάτες μας.
Κοιτώντας στο παρελθόν, τι σημαίνει σήμερα για εσένα το 365 project(σ.σ Το προτζεκτ με το οποίο έγινε γνωστός, φωτογραφίζοντας κάθε μέρα τον εαυτό του για έναν ολόκληρο χρόνο);
Ήταν μια θαυμάσια και δύσκολη εμπειρία. Δεν θα είχα μάθει φωτογραφία τόσο γρήγορα και δεν θα είχα αποκτήσει αυτό το έντονο πάθος για την τέχνη μου, αν δεν είχα κάνει αυτό το προτζεκτ. Είναι η καλύτερη απόφαση που έχω πάρει μέχρι σήμερα.
Ποιο παραμύθι θα περιέγραφε καλύτερα την ζωή σου και για τί;
Ίσως το Χάνσελ και Γρέτελ; Μου αρέσουν πολύ τα γλυκά.
Πες μας λίγα λόγια για τα εξώφυλλα των δίσκων των Papa Route και Futures που έχεις δημιουργήσει
Ήμουν πολύ τυχερός που δύο φωτογραφίες μου μπήκαν στα εξώφυλλα αυτών των δύο συγκροτημάτων. Το πρώτο μου ανατέθηκε και περιλάμβανε μια φωτογράφιση σε ένα πάρκο άγριων ζώων με καμηλοπαρδάλεις, λύκους και ταριχευμένες τίγρεις-ήταν μια από τις καλύτερες εμπειρίες που είχα μέχρι σήμερα- στο άλλο εξώφυλλο χρησιμοποιήθηκε μια φωτογραφία που ήδη είχα τραβήξει.
Ποιο είναι το μυστικό για μια μοναδική φωτογράφιση;
Να εμπιστεύεσαι το ένστικτο σου. Πάντα ενθαρρύνω τους άλλους καλλιτέχνες να δημιουργούν μέσα από τις εμπειρίες τους και από αυτά τα πράγματα τα οποία ήδη γνωρίζουν. Όλοι βλέπουμε τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου φωτογράφοι;
Jeff Bark, Eugenio Recuenco και Tim Walker είναι οι κορυφαίοι για εμένα.
Ποιο είναι το καλύτερο και το χειρότερο κατά την γνώμη σου σχετικά με όλα όσα συμβαίνουν στα social media;
Τα social media μπορούν να είναι ένα υπέροχο εργαλείο για να φτάσει η δουλειά σου σε ένα μεγάλο κοινό που την εκτιμά. Από την άλλη, οι καλλιτέχνες είναι εκτεθειμένοι σε πάρα πολλές αβάσιμες προσβολές και σε καλλιτεχνικές κλοπές.
Είναι επίσης εύκολο να πέσεις στην παγίδα να δημιουργείς δουλειά για τους άλλους και όχι την δουλειά που γεμίζει εσένα προσωπικά
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τις λέξεις:
Νάρκισσος- Selfie
Hipster-Γενειάδα
Μόδα-Νέα Υόρκη
Σχολείο-Απλήρωτο χρέος;
Σουρεαλισμός-Λιωμένα ρολόγια
Ευτυχία-Γεμάτο στομάχι
Δάσος- Σπίτι
Θάνατος-Μαυρίλα
Πες μας λίγα πράγματα για τις πρώτες σου σκέψεις όταν ο David Fahey(σ.σ Annie Leibovitz, Richard Avedon και Peter Lindbergh είναι μερικά απο τα σημαντικότερα ονόματα στο χώρο της φωτογραφίας τα οποία έχουν παρουσιάσει έργα τους στην γκαλερί Fahey/Klein. Βρίσκεται στο Λος Άντζελες) επικοινώνησε μαζί σου.
Δεν μου τηλεφώνησε. Ένας κοινός φίλος μας σύστησε στο opening μιας γκαλέρι με έργα ενός άλλου φωτογράφου. Με προσκάλεσε για μια συνάντηση μερικές μέρες αργότερα και εξέφρασε το ενδιαφέρον του για τις φωτογραφίες μου. Ήταν συναρπαστικό και λίγο σαν ψέμα διότι αντιπροσωπεύει η γκαλερί του μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στον χώρο της τέχνης. Αισθανόμουν κάπως ότι δεν άξιζα να βρίσκομαι δίπλα σε αυτά τα μεγάλα ονόματα αλλά την ίδια στιγμή περήφανος για ότι είχα καταφέρει σε αυτή τη φάση της ζωής μου.
Ποιο είναι το καλύτερο βιβλίο που έχεις διαβάσει μέχρι σήμερα;
The Book of Lost Things. Περιλαμβάνει καθετί που αγαπώ σχετικά με την φαντασία και την ενηλικίωση. Δείχνει την σκοτεινή πλευρά των παραμυθιών.
Ένα top5 με αγαπημένα σου κομμάτια;
Ο,τιδήποτε από την Regina Spektor. Είναι η αγαπημένη μου μουσικός.
Τι έμαθες για τον εαυτό σου καθώς τον φωτογράφιζες;
Έμαθα να αξιοποιώ τα συναισθήματα μου ευκολότερα και να εκφράζομαι με φυσικότητα, με ένα τρόπο που προηγουμένως δεν μπορούσα να φανταστώ. Έμαθα να αγαπώ μέρη του σώματος μου για τα οποία είχα προηγουμένως μια ανασφάλεια- όπως το κενό ανάμεσα στα μπροστινά μου δόντια.
Τα μελλοντικά σου σχέδια;
Ελπίζω να βρω σύντομα αντιπροσώπευση και να πάρει περισσότερη προβολή η δουλειά μου. Έχω ξεκινήσει την διδασκαλία workshops. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδώ
________________
Περισσότερες εικόνες του Alex Stoddard στο Flickr